◄ تاملی بر سانحه هوایی اخیر
وبلاگ تین نیوز، علیرضا منظری | در حال انجام ماموریتی بودم که با شروع فعالیت در ابتدای صبح زنگ تلفن به صدا درآمد و عزیزی خبر ناگوار سقوط هواپیما در چند لحظه قبل را اعلام کرد. البته با توجه به موقعیت شغلی با این نوع اخبار بیگانه نیستم ولی بسیار دردناک و نگران کننده بود. نمی دانم چرا آنقدر این خبر مرا متاثر کرد که اطرافیان دچار تعجب شدند. هنوز تلفن قطع نشده بود که دوستی دیگر از طریق پیامک ماجرای سقوط و عکس سانحه دلخراش را فرستاد. با دریافت خبر فوت تعدادی از عزیزان بی دفاع و معصوم بی اختیار ضمن طلب رحمت برای آنها از خداوند متعال طلب مغفرت برای آنانی کردم که فکر می کنند
عالم بر همه چیز هستند و بهتر از دیگران تشخیص می دهند که کدام راه را باید رفت و اجازه نمی دهند تا دیدگاه های کارشناسی بدون هیچگونه برچسبی مطرح گردد.
در طول روز علاوه بر فعالیت جاری موضوع سانحه هوایی را از میان اخبار و اطلاعات واصله مرور می کردم و به طور مستمر نیز درخواست دوستان برای بیان و یا نوشتن مطلبی را دریافت می داشتم و گاه و بیگاه با مرور تاریخ ماجرای تولید و بهره برداری این هواپیما، نکاتی به ذهنم خطور می‌کرد و وسوسه می شدم تا اشاره ای به موضوع داشته باشم ولی همچنان قانع نمی شدم.
همواره مسئولان در جلوی دوربین قرار گرفته و به گونه ای سخن می گویند که گویی هیچگونه مسئولیت اجرایی در قبل از سانحه نداشته و فقط ناظرانی هستند که بعد از وقوع سانحه باید در صحنه حاضر شوند. اما در میان اخبار به مصاحبه آن مسئولان محترم در مورد پیش بینی علت سانحه برخورد می کردم و از خود می پرسیدم چقدر بی تجربگی وجود دارد. چرا بدون بررسی اطلاعات دقیق رخداد در مورد علت سانحه آن هم از طرف مسئولان امر چنین اظهار نظر می گردد مگر نه این است که باید طبق مقررات گروه بررسی سانحه انتخاب و اطلاعات را جمع آوری و سپس علت را بیان دارد. پاسخ را چنین دریافت داشتم که اگر این مسئولان
قبل از رخداد از تجربه کافی برخوردار بودند که از علل آن سانحه پیشگیری نموده و امکان چنین رخدادهایی را به حداقل می رساندند یا این که در حال حاضر تصمیمی در مورد نتیجه عملکرد خویش اتخاذ می کردند.
همچنین در لابلای اخبار به نکات جالب توجه عبارات "هواپیمای ایران 140" و "هواپیمای آنتونف 140" و یا "شرکت سپاهان ایر" و "شرکت هسا" و یا "شرکت تجاری خصوصی" و "شرکت دولتی وابسته به...." و یا "گزارش وزیر راه و شهرسازی" و "گزارش وزیر دفاع و پشتیبانی" به هیات دولت برخورد کردم و مجددا از خود پرسیدم واقعا چقدر اطلاعات را صحیح و واقعی در طول زمان در اختیار مردم قرار می دهیم ؟ و تا چه اندازه باید عدم صداقت را جایگزین صداقت و دروغ مصلحتی را جایگزین راستگویی نماییم که البته نتیجه آن عدم اعتماد مردم و روی آوردن به رسانه های غیر رسمی و ساختن و
پرداختن و رواج مطالبی هجو گونه در فضای مجازی می‌باشد.
با توجه به این که پرواز این نوع هواپیما متوقف و گروه بررسی سوانح هوایی سازمان هواپیمایی کشوری برای رسیدگی به این سانحه تشکیل شده اظهار امیدواری کردم که ان شاء الله آنها بدون توجه به حواشی، تمامی جوانب اقدامات انجام گرفته از ابتدا تا کنون را مورد توجه قرار داده تا نتایج آن بتواند در جهت رفع موانع فعلی صنعت هوانوردی و وقوع مجدد چنین رخدادهایی و از دست رفتن جان انسان ها موثر واقع گردد زیرا چنانچه بررسی حوادث و سوانح قبلی این نوع هواپیما به خوبی و طبق مقررات انجام می پذیرفت و نتایج آن منتشر و در اختیار کارشناسان قرار می گرفت شاید شاهد این سانحه ناگوار نمی
بودیم.
در هر حال مردم همواره در این فکر هستند که آیا مسئولان اجرایی تمامی فعالیت های قانونی خود را انجام داده اند و از طرف دیگر مسئولان باید در این فکر باشند که آیا صلاحیت انجام وظایف تعیین شده را داشته اند. شرح وقایعی که در طول زمان اتفاق افتاده تا این هواپیما تولید و مورد بهره‌برداری قرار گیرد و همچنین تجزیه و تحلیل آن را به بعد از اعلام علل سانحه موکول خواهم کرد شاید بتواند موجبات عبرت آیندگان را فراهم آورد.
با سلام - ۱ - تیمی مستقل متشکل از افراد فهیم و دلسوز فارغ از مسائل جاری و سیاسی به بررسی روان شناسانه موضوع بپردازند و برای آینده راه کار ارائه نمایند. ۲ - سال ها عملکرد های غیر کارشناسانه و تحمیل مدیران غیر متخصص بر سازمان های تخصصی و عدم انگیزه شغلی کارکنان و کسانی که آچار کار را به دست دارند و وابستگی پیشرفت بر مبنای وابستگی به افراد و نه شایستگی و تلاش سازمانی و صدها دلیل دیگر که کمترین آن ها جنگ و تحریم و مشکلات اقتصادی و فرسودگی دستگاه ها و ابزار و منابع مالی است و مهمترین آن یآس و دلسردی از اینکه روزی کار ها بر مدار صحیح قرار خواهد گرفت این نتایج را طبعاً و الزاماً بوجود می آورد که شاید خوش شانسی و یا عنایت الهی وضع را از این هم بدتر نکرده است. ۳ - چاره کار آن است که اول قبول کنیم که خطا کرده ایم و نمی خواهیم به آن ادامه دهیم و به فکر علاج کار و جبران خطا ها باشیم.