◄ خرید ۳۰۰ فروند هواپیما امکان پذیر است؟

به اعتقاد برخی فعالان صنعت هوانوردی، بعضا به نظر می رسد گویا کارشناسان هوانوردی ایران هواپیمای مسافربری را با آبنبات و پاستیل اشتباه گرفته اند که می گویند در عرض دو سال 300 فروند هواپیما خریداری شود.

به گزارش تین نیوز، کارشناسان منتقد معتقدند: ارتباطات بین المللی در صنعت هوانوردی نیازمند روابط خارجی مطلوب حاکمیت با سرتاسر دنیاست و از چند متخصص به تنهایی کاری بر نمی آید. به اعتقاد آنان، متاسفانه برخی دیگر از کارشناسان صنعت بعضا فرسنگ ها از واقعیت های موجود هوانوردی فاصله دارند.

سرفصل برنامه های توسعه و اعتلای صنعت هوانوردی و حمل‌ونقل هوایی ایران که توسط برخی کارشناسان ارایه شده است: 

۱- گسترش ارتباطات بین المللی تخصصی با جهان از طریق ۵ رایزن هوانوردی 

۲- تأسیس شرکت لیزینگ (واسپاری) دولتی هواپیما جهت توسعه سریع ناوگان هوایی کشور طی ۲ سال آینده به ۳۰۰ فروند (400-737, 800-737, A320 و A330) 

۳- تأسیس فرا صندوق ارزی توسعه حمل‌ و نقل هوایی و اختصاص تمامی بودجه های دولتی، ملی و مالیات های مربوطه به آن با امکان جذب سرمایه با ضمانت دولتی Sovereign 

۴- تغییر ساختار شهر فرودگاهی امام به صورت شرکت شبکه فرودگاهی استان تهران و فدرالیسم شبکه ای فرودگاهی و هوانوردی عمومی کشور

۵- تحول ساختاری و توسعه جهشی فعالیت‌های شرکت‌های هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران(هما) و آسمان با انتخاب تیم مدیریتی هوشمندانه و بسیار قوی تخصصی

۶- مشارکت با بخش های عمومی و نظامی در توسعه هوانوردی غیرنظامی کشور

۷- واگذاری مدیریت فرودگاه ها اعم ایمنی زمینی و آتش نشانی، ترمینال های مسافری و خدمات ناوبری هوایی ترمینالی Terminal-ANS فرودگاه های زیر ۵ میلیون مسافر در سال به بخش های خصوصی واجد شرایط ذیل قانون برنامه هفتم توسعه

۸- واقعی سازی قیمت ها با هدف هدایت شرکت‌های هواپیمایی به سمت مدیریت تخصصی و بهره ور به جای مدیریت سوداگرانه و غیرتخصصی فعلی

۹- بررسی و پیگیری قضایی ترک فعل ها و ضربات وارده بر پیکره صنعت هوانوردی در طی سال های اخیر از طرف مقام عالی وزارت و مجموعه های مدیریتی مربوطه و مسببان آن به منظور فرهنگ سازی

در ابتدا باید متذکر شویم که مطالب عنوان شده در شرایط فعلی صنعت هوانوردی قابلیت اجرایی شدن ندارند، چرا که اکثرا با جملات و کلمات جذاب واژه آرایی شده اند و با واقعیت های کشور و اصطلاحا وادی عمل فرسنگ ها فاصله دارند. چرا که اجرای بخشی از آنها حتی از عهده دولت خارج است و به مسایل حاکمیتی و سیاست های کلان نظام به صورت مستقیم و غیر مستقیم مرتبط می شوند که طبعا چند کارشناس پشت میز نشین نمی توانند در چنین مسایلی مداخله کنند. متاسفانه این اساتید محترم واقعیت های صنعت هوانوردی را از داخل کتب آموزشی، جزوات و میزگردهای علمی می بینند و در نتیجه مطالب عنوان شده فاصله چند هزار پایی دانشگاه و صنعت را این بار در صنعت هوانوردی به وضوح نشان می دهد. 

خرید 300 فروند هواپیما در عرض دو سال؟

تعجب آور است که کارشناسان تا این حد رویا پردازانه در مورد خرید هواپیما صحبت می کنند. اشاره به خرید ۳۰۰ فروند هواپیما در طول دو سال، یعنی ناوگان هوایی کشور ما ظرف دو سال قطر را پشت سر بگذارد، اگر نخندیم می توانیم اندکی غصه بخوریم که شماری از کارشناسان صنعت چنین خوش خیال هستند. انگار در طول این چهل و پنج سال پس از انقلاب هیچ کس نمی دانسته که برای احیای ناوگان هوایی کشور چه کار باید کرد و این حضرات سوراخ دعا را پیدا کرده اند. آری، به فرض که شرکت لیزینگ دولتی هواپیما برای واسپاری پرنده تاسیس شد، آیا نمی دانید که آن سوی دیگر ماجرا مشکل دارد؟ کشور ما از آبان 58 تاکنون تحت شدیدترین تحریم های صنعت هوانوردی بوده که به استثنای دوره ای کوتاه (پسا برجام) همواره ادامه داشته است.

یک سوال ساده در اینجا مطرح می شود که کارشناسان امر پاسخگو باشند: فرض می کنیم که می خواهیم 300 فروند هواپیمای مسافربری از همان چهار مدل که اشاره شده خریداری کنیم و می دانیم که تحریم ها شامل هواپیماهای با عمر بیش از ده سال نمی شود. کدام شرکت هواپیمایی حاضر است که هواپیمای با عمر 10 سال را به ایران بفروشد، شرکت های عربی منطقه یا ایرلاین های شرق دور؟ طبعا آنها در این حد نادان نیستند که بازار تشنه ایران را سیراب کنند. در نتیجه پرنده هایی با عمر بالا و فرسودگی زیاد نصیب کشور خواهد شد که همچنان تهیه این تعداد هواپیما در طول دو سال به دور از واقعیت است. این دسته از کارشناسان هوانوردی ایران گویا هواپیمای مسافربری را با آبنبات و پاستیل اشتباه گرفته اند که می گویند در عرض دو سال 300 فروند هواپیما خریداری شود. 

ارتباطات بین المللی تخصصی با شرکت هایی که از تحریم ها تبعیت می کنند؟ 

 روابط بین المللی در صنعت هوانوردی در هر سطحی که باشد مستلزم روابط خارجی مناسب کشور با اقصی نقاط جهان است. به سبب حساسیت های امنیتی در صنعت هوانوردی، ارتباطات حتی در سطح کارشناسی و تخصصی نیز می بایست از مجاری امنیتی با درجه بالا بگذرد. اکنون با مجوز کدام نهاد می توان با متخصصان بین المللی همکاری کرد در حالیکه آنها نیز از مقامات ارشد کشور خود تبعیت می کنند و به هیچ وجه مجوزی برای ارتباطات بین المللی به آنها داده نمی شود.

واگذاری فرودگاه ها به بخش خصوصی

مشخص است قانون برنامه هفتم توسعه در این رابطه چه گفته است، ولی آیا امکان دارد فرودگاه های با ظرفیت کمتر از 5 میلیون نفر را به بخش خصوصی واگذار کنیم در حالیکه هیچ کدام از آنها سود دهی ندارند و بهتر است بگوییم تمامی فرودگاه های کشور به جز فرودگاه های امام، مهرآباد و مشهد زیان ده هستند. فرض ساده ای را در نظر بگیرید، به شما می گویند در مدیریت و اپراتوری فلان ترمینال فرودگاه با ظرفیت کمتر از 5 میلیون در سال کشور سرمایه گذاری کنید، ولی متاسفانه هواپیما به قدر کافی برای پرواز وجود ندارد و عملا این فرودگاه در حالت عادی زیان ده است، کدام سرمایه گذار حاضر است سرمایه کلان خود را در چنین مکانی بخواباند؟

تاسیس فرا صندوق ارزی با کدام ارز؟

در حالی که ده ها میلیارد دلار ارز کشور در بانک های خارجی مسدود و ایران با بحران کمبود ارز روبرو شده است، بر پایه کدام پشتوانه ارزی می توان صندوق فرا ارزی تاسیس کرد؟ 

بررسی و پیگیری قضایی ترک فعل ها و ضربات وارده بر پیکره صنعت هوانوردی

بسیار درست است که باید با متخلفان برخورد شود، اما برخی از همین افراد و سازمان های متخلف ارتباطات محکمی با افراد ذی نفوذ در دولت و مجلس دارند که با لابی گری های فراوان فرودگاه زیان ده می سازند، با سه فروند هواپیما ایرلاین تاسیس می کنند و خودشان هم دست های پشت پرده در قیمت گذاری بلیت هواپیما را اداره می کنند. برخورد با این افراد قطعا نقش قابل توجهی در اعتلای صنعت هوانوردی دارد، اما این کشف تازه ای نیست و از بدیهیات است.