◄ چرا خصوصی سازی تراورس ضرورت داشت و دارد؟
دولت نباید در اموری که توسط بخش خصوصی قابل انجام است با بخش خصوصی رقابت کند. از منظر دیگر در وضعیت فعلی شرکت تراورس تابعه شرکت راه آهن و خودش پیمانکار راه آهن است و تعارض منافع در این خصوص بارز است. پس خصوصی سازی آن ضرورت دارد.
کارشناسانی که سابقه خصوصی سازی در راه آهن را به یاد دارند، یکی از روش هایی که مخالفان خصوصی سازی ریلی برای ممانعت از این اقدام به کار می بردند را سنگ اندازی جلوی پای شرکت های خصوصی و چوب لای چرخ آنها گذاشتن، عنوان می کنند.
به گزارش تین نیوز ، این کارشناسان تاکید دارند با توجه به توان مالی و بنیه نه چندان بالای بخش خصوصی، وقتی چوب لای چرخ این شرکت ها گذاشته می شود شرکت های خصوصی به مشکلات مالی برخورد می کنند.
آنان برای نمونه از اتفاقی که برای تراورس رخ داد، یاد می کنند که چگونه این شرکت بدهکار شد و نتوانست حقوق کارکنانش را بدهد و کارکنان هم چون فکر می کردند اگر دولتی بودند حقوق شان پرداخت می شد شروع به اعتصاب کردند، در حالی که تراورس مقدار زیادی طلب از راه آهن داشت و اگر راه آهن طلب های تراورس را پرداخت می کرد این شرکت می توانست حقوق کارکنانش را بپردازد.
کارشناسان همچنین معتقدند این مخالفت ها و اقدامات در حالی صورت گرفت که خصوصی سازی شرکت تراورس اقدام درستی بود.
به گفته آنان برای صحت درستی این اقدام نیاز به آگاهی از جزئیات فعالیت شرکت تراورس است که بررسی فعالیت این شرکت نشان می دهد این شرکت امور پیمانکاری ساخت برخی پروژه های عمرانی، تعمیر و نگهداری خطوط ریلی و تولید برخی مصالح راه آهن را انجام داده و یا ماشین آلات روسازی راه آهن را اجاره می دهد که هیچ کدام آنها از جمله امور حاکمیتی نیست و همگی به وسیله بخش خصوصی قابل انجام است.
کارشناسان تاکید می کنند دولت نباید در اموری که توسط بخش خصوصی قابل انجام است با بخش خصوصی رقابت کند. از منظر دیگر در وضعیت فعلی شرکت تراورس تابعه شرکت راه آهن و خودش پیمانکار راه آهن است و تعارض منافع در این خصوص بارز است. پس خصوصی سازی آن ضرورت دارد.
به اعتقاد کارشناسان اینکه مقامات شرکت راه آهن یا وزارت راه و شهرسازی خواهان حفظ این شرکت و عدم واگذاری آن هستند، محل سوال است و به نظر می رسد نگرشی سنتی در حمل و نقل ریلی ایران حاکم است که خصوصی سازی را بر نمی تابد و با گسترش امور دولتی موجب شده حمل و نقل ریلی در ایران ضعیف شده و محتاج تحول اساسی باشد.
واگذاری تراورس به بخش خصوصی (آنهم به فردی که بعدا به عنوان مفسد اقتصادی اعدام شد) جنایتی فجیع در حق راه آهن بود. دادگاه هم در 99/9/9 رای به بازگشتش به راه اهن داد. جالبه که هنوز کارشناسانی (البته طبق معمول بدون نام و نشان!) پیدا میشن که خلاف رای دادگاه نظر میدن
قطعا واگذاري شركت تراورس در چارچوب سياستهاي اصل 44 ضروري است و راي دادگاه براي برگشتن شركت تراورس به شركت راه آهن بخاطر واگذاري غلط بوده و دادگاه با اصل واگذاري مخالفت نداشته است. ضمنا شما هم نام خود را بنويسيد.
واگذری تراورس که قطعا غلط بوده. شما اینجا فقط یک مثال از واگذاری صحیح به بخش خصوصی ریلی در این سالها معرفی کن که رگه های تعارض منافع در آن دیده نشده باشه. وجود نداره! چون بخش خصوصی ریلی منافع خودشو بر منافع کشور و مردم ترجیح داده
سلام
خصوصی سازی یا اختصاصی سازی در ایران علی الخصوص راه آهن بزرگترین خیانت و حماقت هست ، بهترین گزینه توسعه بخش تعاونی است که در همه جا در کنار خصوصی سازی بلکه بیشتر تکرار شده و البته ترس منفعت طلبان و ذیفنعان زور و ثروت باعث شده تا به بحث تعاونی هیچگاه پرداخته نشود.
اموال ملی برای همه ملت ایرانست نه یک مشت زالو صفت ثروتمند که از خون این مملکت می مکند.
باسلام
متاسفانه باید اعتراف کرد که روند واگذاری ها به بخش خصوصی در راستای اصل 44 در شرکت راه آهن به درستی انجام نشد و در صورتی که به هر کدام نگاه کنیم مشکلات زیادی را در واگذاری ها شاهد هستیم مشکل اصلی از آنجائی حادث شده که علی رغم واگذاری های بسیار خارج از اصول شاهد بودیم که پس از واگذاری هم مدیران ارشد وقت راه آهن در حوزه های مدیرتی شرکت ها دخالت می کردند که خود علاوه بر شبه ناک بودن موضوع مسئله تعارض ممنافع مدیران وقت راه آهن را هم در پی می داشته که البته نیاز به ورود دستگاههای زیربط داشته اما اینکه بتوان آنرا اثبات کرد کار مشکلی است به غیر از شرکت تراورس که به دلیل نا اهل بودن طرف خریدار دچار مشکلات بسیار شده که همچنان ادامه دارد و متاسفانه دود این مشکلات تنها در چشم کارگران زحمتکش آنشرکت بوده است ما شاهد افول کارائی شرکت بزرگ دوم واگذار شده یعنی شرکت بالاست هستیم که عملا در حال حاضر شرایط خوبی را طی نمی کند یا شرکت مشاور بزرگ مادر مترا که حجم بسیار زیادی از اطلاعات ریلی را در خود داشت به دلیل همین واگذاری های غلط در حال حاضر به هیچ عنوان جایگاه قبلی را در صنعت ریلی ندارد از این رو واقعا بایستی به این موضوعات رسیدگی شود که چرا این اتفاقات افتاد وچگونه می توان این شرکت های ریشه دار ریلی را مجددا بر روی ریل درست حرکتی سوق داد اما آنچه مهم است تعداد بسیار زیاد پرسنل زحمتکش هستند ومتخصصانی که از این راه دچار ضرر های جبران ناپذیری شده اند بله قطعا خصوصی سازی این شرکت ها ضرورت داشت اما ایا درست انجام شده؟ایضا این موضوع خصوصی سازی را در حوزه های دیگر هم مثل ناوگان باری مسافری و...شاهد هستیم اگر آنجا شرکت ها زمین نخورده اند شاید وجود درامد های ثابت تر ونقد تر وبعضا غیر قابل محاسبه تر می باشد لینکن مشکلات این شرکت ها و وجود تعارض منافع در همه واگذاری های سالهای گذشته کاملا مشهود است.
دوست عزیز، خصوصی سازی در کشور ما که همه چیز دولتی است باید از یک جایی شروع شود. در تمام کشورها تغییراتی مثل خصوصی سازی دارای مشکلاتی بوده و هست.
اما خصوص ی سازی را نه میتوان ندید گرفت و نه میتوان خیلی ایده آلی پیاده کرد. شما مطلعید در آلمان شرکت ها را با یک مارک واگذار کردند، البته مشروط به شرایطی!
بجای نفی خصوصی سازی باید راعکار ارایه کرد و راه هکارها را بهبود بخشید. بخاطر یک بی نماز، درب مسجد را نمی بندند!
بنده ازکارکنان رسمی.راه اهن هستم.سال 89دادن به تراورس یک شبه. الان 12ساله کسی جواب گوی ما نیست. احکام استخدام کشوری هس.تعیین تکلیف نکردن کارکنان رو الان صندوق بازنشستگي کسرشده ولی واریز نشده به سازمان.بیچاره شدیم با این خصوصی سازی.شترمرغیم.نه کارمند رسمی نه بیمه.