رقابت هند و چین برای کنترل فرودگاه خالی در سریلانکا

به گزارش ایرنا، این دو کشور که برای به دست آوردن نقش رهبری در شرق آسیا به شدت در حال رقابت هستند اکنون به دنبال به دست گرفتن کنترل یک فرودگاه متعلق به سریلانکا هستند که تقریبا خالی و بلااستفاده است اما در موقعیت راهبردی بسیار ممتازی قرار دارد.
اخیرا چین یک بندر متعلق به سریلانکا به نام همبانتوتا را به مدت 99 سال از این کشور اجاره و کنترل تجاری آن را بدست گرفت. این بندر دسترسی بی نظیر برای چین نسبت به اقیانوس هند ایجاد می کند.
این فرودگاه نیز در نزدیکی همین بندر قرار دارد. 
در فرودگاه 'ماتالا' که با هزینه 250 میلیون دلار توسط چین ساخته شده است روزانه یک پرواز از مبداء دوبی انجام می شود که عملا آن را به خالی ترین فرودگاه جهان تبدیل کرده است.
اما هند که از کنترل بندر همبانتوتا توسط چین در یکی از نزدیک ترین کشور های همسایه خود نگران شده است به دنبال مقابله با نفوذ چین در سریلانکا است.
در همین حال، چین هم پیشنهاد اداره فرودگاه 'ماتالا' که در 40 کیلومتری بندر همبانتوتا قرار دارد را به سریلانکا ارائه کرده است.
سریلانکا همواره در سال های گذشته تحت نفوذ هند به عنوان برادر بزرگتر بوده است اما خودداری هند از ارائه کمک نظامی به سریلانکا برای سرکوب شورشیان تامیل که به علت ترس دهلی نو از واکنش تامیلی های ساکن هند صورت گرفت، باعث رنجش و چرخش سریلانکا به سوی چین شد.
چین با استفاده ازاین فرصت با تجهیز دولت سریلانکا به سلاح های پیشرفته، زمینه پیروزی و سرکوب ببرهای تامیل را درسال 2009 فراهم کرد.
سرمایه گذاری چین در حوزه های زیرساختی سریلانکا، کمک چهار میلیارد و 800 میلیون دلاری آن به این کشور در بین سالهای 2003 تا 2015 و تقبل 85 درصد از هزینه توسعه فاز نخست بندر 'همبانتوتا'، توسعه شهر بندری کلمبو ، فروش سالانه 100 میلیون دلار تسلیحات نظامی و پیوستن سریلانکا به جاده ابریشم دریایی(یک جاده یک کمربند) به عنوان یکی از پروژه های راهبردی چین، از مهمترین مسائلی بود که روابط چین و سریلانکا را به سطح راهبردی ارتقاء داد.
هند که از پیوستن به طرح یک جاده - یک کمربند چین خودداری کرده است نگران است که اجرایی شدن آن ، به افزایش حضور نظامی چین در منطقه بیانجامد.
اجاره بندر سریلانکا از سوی چین برای دولت نارندا مودی نخست وزیر هند بسیار نگران کننده است.
تحلیلگران معتقدند دلیل اصلی نگرانی هند، تأثیر طولانی مدت شرکتهای دولتی چینی در اقتصاد سریلانکا و میزان تأثیر چینی ها بر توانایی کلمبو جهت تصمیم گیری مستقل در سیاست خارجی خود است.
روابط هند و چین در سال 2017 شاهد جدی ترین تنش خود بود.
تنش مرزی میان چین ،هند و بوتان که از حدود سه ماه پیش، پس از آغاز ساخت جاده مرزی توسط ارتش چین در خاک بوتان و ورود نیروهای هندی به خاک چین افزایش یافته بود پس از عقب نشینی نیروهای دو کشور از دوکلم پایان یافت.
تحلیل گران سیاسی سرمایه گذاری گسترده چین در سریلانکا را بخشی از استراتژی `رشته مروارید` پکن برای افزایش نفوذ در کشور های اطراف هند می دانند. اگرچه نخست وزیر فعلی سریلانکا پیش از انتخابات در سال 2015 از پروژه بندر `هامبانتوتا` انتقاد می کرد ولی پس از مدتی خواستار ادامه این طرح از سوی چین شد.
هند نگران مقاصد نظامی چین در منطقه است به طوری که دهلی نو نسبت به پهلو گرفتن 2 زیر دریایی چینی در سال گذشته در سریلانکا به شدت اعتراض کرده بود.
در طول 2 سال گذشته، زیردریایی های جنگی چینی بارها در اقیانوس هند دیده شده اند .هرچند مقامات نظامی پکن مقابله با دزدان دریایی درخلیج عدن را از دلایل حضور این زیردریایی ها اعلام کرده اند ولی به گفته کارشناسان نظامی برای مقابله با قایق های کوچک دزدان دریایی، نیازی به اعزام زیردریایی هسته ای نیست.
نیروی دریایی هند نیز درحال افزایش توانمندی خود برای به دست گرفتن دوباره کنترل اقیانوس هند است. در همین راستا، این کشور بودجه نظامی خود را به 40 میلیارد دلار افزایش داده و ساخت شش زیردریایی هسته ای و هفت ناوچه جدید را در دستور کار خود قرار داده است.
دهلی نو منطقه اقیانوس هند را به عنوان حیاط خلوت خود می داند و می خواهد تنها تامین کننده امنیت این منطقه به رسمیت شناخته شود.