پیشنهاد وزارت حمل و نقل آمریکا برای وضع قانون اجباری شدن انتشار داده های مکان، جهت حرکت و سرعت خودروها

تین نیوز| اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه های آمریکا (NHTSA) که بخشی از وزارت حمل و نقل این کشور است، هفته گذشته گزارشی را با موضوع اعلام زودهنگام قانون پیشنهادی درمورد ارتباطات خودرویی منتشر نمود.

پیشنهاد NHTSA می تواند تحولی درسامانه های حمل و نقل آمریکا ایجاد کرده و زندگی شهروندان را بهتر و کم هزینه تر سازد. از سوی دیگر می تواند به حکومت قدرت بیشتری در نظارت بر مکان و زمان تحرک شهروندان بدهد.

اداره NHTSA در اعلامیه خود بر قصد این اداره در محافظت از حریم خصوصی رانندگان آمریکایی تاکید کرده است.

در اعلامیه این اداره با کلماتی خشک و رسمی آمده است: "این سند یک فرایند قانون گذاری را شروع می کند که ایجاد یک استاندارد ایمنی وسایل نقلیه موتوری در سطح فدرال، در آن پیشنهاد شده است. این پیشنهادیه با شماره FMVSS No. 150 قابلیت ارتباطات خودرو-خودرو برای وسایل نقلیه سبک را اجباری می سازد."

ارتباطات خودرو-خودرو متضمن چیست؟

اداره NHTSA عبارت جالبی را برای اطلاعات منتشره توسط خودروها ابداع کرده است: "پیام ایمنی اصلی (BSM)".

در گزارش فنی NHTSA در بند "آمادگی فناوری V2V برای کاربردی ساختن" آمده است: "یک سامانه یکپارچه V2V به گذرگاه های داده اختصاصی وصل شده و می تواند با استفاده از سامانه های اطلاعاتی درون خودرو، اطلاعات بسیار دقیقی برای تولید پیام ایمنی اصلی فراهم کند."

هم چنین در گزارش آمده است: "سامانه یکپارچه، هم BSM را در فضا منتشر کرده و هم قابلیت دریافت آن را دارد. علاوه براین، می تواند محتوای پیامهای دریافتی را پردازش کرده و توصیه ها یا هشدارهایی برای راننده خودرویی که سامانه در آن نصب شده است، فراهم سازد."

پیام ایمنی اصلی توسط سامانه ارتباطات برد کوتاه اختصاصی خودرو متشر می شود. بر طبق گزارش NHTSA، این سامانه نیاز به انتقال اطلاعات خاص و معین دارد.

گزارش این مثال را ذکر می کند: "وقتی یک واحد DSRC یک BSM ارسال می کند، این پیام باید عناصر مرتبط را در بر داشته و به دقت آنها را توصیف کند (برای مثال سرعت خودرو، موقعیت مکانی خودرو، جهت حرکت خودرو، شناسه پیام DSRC و مانند اینها).

آنچه NHTSA به عنوان قانون مجسم نموده با هدف کنترل خودروهای مردم ارائه نشده است، بلکه یک سامانه ارتباطی یکنواخت در تمامی خودروها نصب می‌کند که به سازندگان خودروها فرصت تجهیز محصولات خود را به سامانه های هشدار می دهد. این سامانه ها به رانندگان در مورد سوانح بالقوه مانند امکان تصادف با خودروی در حال ورود از یک تقاطع که دید کافی نسبت به آن وجود ندارد، هشدار لازم را می دهد.

اعلامیه فوق ادامه می دهد: "NHTSA در حال حاضر برنامه‌ای برای اجباری ساختن نصب کاربردهای ایمنی مبتنی بر V2V در خودروهای موجود ندارد. در عوض، قصد ما این است که خودروهای جدید تولیدی به دستگاه های ارتباطی DSRC مجهز باشند که انواع گوناگونی از کاربردهای تولید کننده هشدارهای ایمنی را برای رانندگان فراهم می سازند."

اما NHTSA نقطه توقفی بر این فناوری در سطح یاد شده نمی بیند.

این نهاد یک "بیانیه اولیه در مورد خط مشی های مربوط به وسایل نقلیه خودکار" منتشر نموده است. این بیانیه V2V را به عنوان بخشی از یک محیط پیوسته توصیف می‌کند که به ظهور وسایل نقلیه کاملا خودکار منجر خواهند شد.

بر این مبنا سه جریان مجزا ولیکن مرتبط با تغییرات و تحولات فناوری در حال رویداد همزمان است: (1) سامانه های اجتناب از برخورد نصب شده درون خودرو و یا کنترل خودکار محدود کارکردهای ایمنی؛ (2) ارتباطات V2V که پشتیبان کاربردهای مختلف پیشگیری از برخورد هستند و (3) اتومبیل های خودران.

با وجودی که پژوهش های NHTSA سراسر محیط خودکارسازی را در بر می گیرند، تاکید این نهاد بر شناخت این واقعیت است که آیا فناوری های موجود پیشگیری و تخفیف اثرات تصادف (یا آنهایی که بزودی موجودیت می یابند) علاوه بر ایمنی، موثر نیز هستند یا خیر. لیکن به علت اینکه همین فناوری ها آجرهای سازنده وسایل نقلیه خودران محسوب می شوند، پژوهش‌های جاری بر اصول ایمنی در سطوح بالاتر خودکارسازی مانند رفتار راننده در پس زمینه سامانه‌های ایمنی وسایل نقلیه بسیار خودکار نیز تمرکز یافته اند.

این اداره در گزارش خود پیرامون V2V که هفته گذشته انتشار یافت آورده است: "خوانندگان باید در ابتدا برخی نکات مهم درباره سامانه V2V راکه اخیرا توسط NHTSA تصریح شده درک کنند. سامانه هیچ گونه داده‌ای که منجر به شناسایی افراد یا خودروهای منفرد شود را گردآوری یا ذخیره ننموده یا امکان انجام این کار توسط دولت را فراهم نمی سازد. پژوهش های انجام شده تا به امروز چنین خاطرنشان ساخته اند که رانندگان ممکن است نگرانی هایی در مورد امکان استفاده دولت ها یا نهادهای خصوصی از ارتباطات V2V برای ردیابی فعالیت های روزانه و مکان حضور تقریبی آنها داشته باشند. لیکن NHTSA مطمئن است که این سامانه‌ها به گونه‌‌ای طراحی شده اند که علاوه بر تحقق اهداف ایمنی این نهاد، از حریم شخصی مشتریان نیز محافظت می‌کنند.

همانند سایر ابزارها، فناوری نوین خودرو که دولت فدرال برنامه اجباری کردن آن را دارد می تواند برای مقاصد شر یا خیر بکار رود. مطمئنا سامانه های هشدار خودکار اتومبیل ها که مبتنی بر انتشار داده های دقیقی در مورد خودروهای دیگر و زیرساخت جاده‌ای هستند، می توانند منجر به نجات جان انسانها شوند.

اما همگام با خودکار شدن کامل خودروها که سرنوشت قطعی آنهاست، روشن است که رانندگان حاضر در آنها کنترل مطلق بر حرکتهای خودروی خود نخواهند داشت. پرسش این است که این کنترل کامل در دست چه کسانی قرار می‌گیرد؟