خط ویژه بی تدبیری دراتوبوسرانی رشت/سهم مردم شهر تنها ۴۰اتوبوس است

 بعد از ظهر گرم یک روز بهاری در رشت اگر قصد داشته باشی وسیله نقلیه اتوبوس را برای رسیدن به مقصد انتخاب کنی، اگر در نیمه راه از تصمیمی که گرفته ای پشیمان نشوی، حداقل زمانی را که باید برای رفتن به محلاتی همچون سیمکو، گلشهر و یا لاکانشهر روی نیمکت های داغ و آهنی ایستگاه اتوبوس سپری کنی، زمانی بیش از ۷۵ دقیقه است.

پای ترافیک روی گلوی رشت

شهر رشت پرجمعیت ترین شهر شمال و از جمله کلانشهرهای غیر رسمی کشور است که مانند سایر بزرگ شهرها و کلانشهرها با معضلی به نام ترافیک روبرو بوده اما بر خلاف همتایان خود که این معضل را با توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی به ویژه اتوبوسرانی تا حد زیادی کنترل کرده اند، از ضعف جدی در این زمینه برخوردار است.

هرچند طی چهار سال گذشته و در زمان مدیریت محمدعلی ثابت قدم شهردار سابق شهر، اندک توجهی آن هم نه در خور و لازم به بحث توسعه ناوگان اتوبوسرانی شد- نمونه اش افتتاح نصفه و نیمه بی.آر.تی- ولی این شهر با جمعیت شناور بالغ بر یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفری، نیازمند توجه جدی مجموعه مدیریت شهری به حوزه ناوگان اتوبوسرانی است.

اگرچه مدیران شهری بارها بر ضرورت استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی به ویژه اتوبوسرانی برای کم کردن بار ترافیک شهر تأکید کرده اند اما نظر شهروندان درباره دلایل بی رغبتی به استفاده از این ناوگان، روایتی خواندنی است.

انتظار یک ساعته برای اتوبوس

عصر داغ یک روز بهاری است. تصمیم گرفته ام تا برای عزیمت به مقصد از اتوبوس استفاده کنم و مقصد مورد نظر شهرک لاکانشهر یکی از شهرک های اقماری رشت واقع در منطقه پنج شهرداری است که بنا به گفته بلیط فروش ایستگاه، تنها یک اتوبوس برای جابجایی مسافران این مسیر دارد.

هرچند مرد بلیط فروش وعده ۲۰ دقیقه ای برای بازگشت اتوبوس این مسیر را می دهد اما بعد از گذشت ۴۵ دقیقه تنها اتوبوسی که به طور مرتب وارد ایستگاه می شود، اتوبوس های مسیر بانک ملی تا ترمینال است.

بانویی که گرما طاقتش را طاق کرده و از لبان خشکیده اش پیداست که روزه دار است، با ناراحتی می گوید: بیشتر از یک ساعت است که اینجا نشسته ام و منتظر اتوبوس برای مسیر سیمکو هستم اما متأسفانه هنوز خبری از اتوبوس نیست.

او دلیل استفاده اش از اتوبوس را از سر ناچاری می داند و ادامه می دهد: اگر مجبور نبودم تحت هیچ شرایطی از اتوبوس استفاده نمی کردم چون واقعا هیچ نتیجه ای جز اتلاف وقت ندارد.

این شهروند رشتی با بیان اینکه تردد در برخی مسیرها همچون سیمکو، لاکانشهر و گلشهر به کندی و تنها با یک یا دو دستگاه اتوبوس صورت می گیرد، می افزاید: متأسفانه مدیران تحت هیچ شرایطی به فکر شهروندان نیستند چرا که اگر دلسوز مردم بودند، حداقل فکری به حال تردد می کردند که مجبور نباشیم برای عبور و مرور در شهر، بیش از یک ساعت منتظر اتوبوس بمانیم.

بی تدبیری مدیران عامل بی رغبتی شهروندان

مشغول گفتگو هستیم که خانم دیگری با اعتراض خود نسبت به وضعیت تردد اتوبوس ها، به بحث ما می پیوندد.

وی می گوید: آخر در کدام شهر دیده اید که مردم برای سوار شدن به اتوبوس ۴۵ دقیقه یا حتی یک ساعت منتظر بمانند؟

این شهروند ادامه می دهد: مدیران مدام نسبت به استفاده مردم از ماشین های تک سرنشین اعتراض دارند ولی آیا خودشان حاضرند با این شرایط از اتوبوس استفاده کنند؟

این بانوی ۴۰ ساله می افزاید: مسیر بانک ملی تا لاکانشهر و یا مسکن مهر بسیار پرجمعیت و پر تردد است اما تنها تعداد اتوبوس هایی که در این مسیرها تردد می کنند بسیار اندک است و برای مثال، برای رفت و آمد به شهرک لاکانشهر که تنها یک اتوبوس دارد، بین یک ساعت تا یک ساعت و نیم باید معطل بشوی و این در حالی است که مینی بوس های ون که در این مسیر تردد می کنند، به دلیل پر تعداد بودن، هر پنچ دقیقه یکبار مسافرها را جابجا می کنند.

وی اظهار می کند: بی تدبیری مدیران دلیل اصلی بی رغبتی شهروندان برای استفاده از اتوبوس است.

دردی که به زودی درمان نمی شود

با اینکه اعتراضات شهروندان به وضعیت اتوبوسرانی رشت سالهاست که مطرح می شود اما هنوز هم ناوگان اتوبوسرانی در این شهر با استاندار ۱۵۶ عددی تعداد اتوبوس ها که متناسب با جمعیت رشت در نظر گرفته شده فاصله قابل  توجهی دارد و رئیس کمیسیون حمل و نقل و ترافیک شورای این شهر دلیل ان را بی توجهی و غفلت مسئولان از جمله شهرداری درباره خرید اتوبوس و تجهیز این ناوگان می داند.

رضا رسولی در این باره می گوید: سالها بی توجهی به ناوگان اتوبوسرانی رشت  نبودن این تفکر که شهر با توجه به توسعه و بزرگتر شدن و افزایش جمعیت آن به ناوگان حمل و نقل عمومی تجهیز شده و پرتعداد نیاز دارد، باعث شده که از این شاخص نسبت به شهرهای دیگر دچار عقب ماندگی باشد.

وی ادامه می دهد: به نوعی از سال ۸۷ تا ۹۵ عملا اتوبوسی از سوی شهرداری رشت خریداری نشد که مطمئنا نشان دهنده نابخردی و نبود اعتقاد به سیستم حمل و نقل همگانی است.

وی به تلاش شورا و شهرداری رشت طی چهار سال گذشته برای خرید اتوبوس اشاره می کنند و می افزاید: با اینکه شهرداری رشت سالیان سال از تجربه خریدن اتوبوس و پیگیری مطالبات نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی از دولت فاصله داشته اما از چهار سال پیش طبق طرح جامع حمل و نقل خود موظف شده که برای خرید اتوبوس اقدام کند.

اشاره این عضو شورا به خرید ۲۰ دستگاه اتوبوس  و ورود آن به خط ویژه اتوبوس های تندرو رشت است که در تیرماه سال گذشته به بهره برداری رسید.

رسولی می افزاید: با اینکه این اتوبوس ها وارد ناوگان شده اند اما همچنان با کمبود اتوبوس مواجه هستیم.

وی ادامه می دهد: به همین منظور در مجموع ۴۰ اتوبوس دیگر نیز خریداری شده که در آینده نزدیک به جمع اتوبوس های شهر افزوده و باعث می شود تا حدودی کم و کسری های این ناوگان حل شود.

رسولی معتقد است با اینکه تلاش مدیریت شهری رشت بر این موضوع تاکید دارد که کمبود اتوبوس ها را پس از سال ها بی توجهی به ناوگان حمل و نقل همگانی جبران کند اما مطمئنا دوای درد ناوگان حمل و نقل عمومی رشت با این اقدامات به زودی درمان نمی شود.

برون سپاری، راهکار تجهیز و نوسازی ناوگان اتوبوسرانی رشت

مدیرعامل سازمان حمل و نقل و امور بار و مسافر شهرداری رشت نیز بر همین موضوع اشاره و اظهار می کند: قیمت خرید هر اتوبوس بیش از ۶۰۰ تا ۷۰۰ میلیون تومان است و مطمئنا توان شهرداری برای خرید ده ها اتوبوس که بتواند کمبود آن را در شهر جبران کند بسیار محدود است.

آرش امیرلو می افزاید: با اینکه شهرداری طی دو تا سه سال اخیر سیاست خرید اتوبوس را در اولویت خود قرار داده اما مطمئنا با رسیدن به نقطه مطلوب فاصله داریم و باید فکر اساسی تری برای این منظور به کار بندیم.

از نظر امیرلو، سازمانی که درآمدزا نیست و در عین حال هزینه های خود را بر دوش می کشد نمی تواند عملکرد مطلوبی داشته باشد.

وی می گوید: واگذاری به بخش خصوصی و برون سپاری ناوگان اتوبوسرانی بهترین راهکار برای حل کمبود و فرسودگی در این ناوگان است که سازمان به دنبال آن است.

امیرلو ادامه می دهد: به همین منظور در حال حاضر گام هایی برای این منظور برداشته شده است و امیدوار هستیم که نتایج آن برای شهر و ناوگان اتوبوسرانی مثمر ثمر باشد.

هرچند به نظر می رسد اگرچه شهرداری و شورای رشت در یکی دو سال اخیر تلاش کرده اند راهکارهای موازی را برای حل فرسودگی و کمبود اتوبوس در این شهر دنبال کنند اما واقعیت این است که در حال حاضر تنها ۴۰ اتوبوس در شهر رشت وظیفه جابجایی جمعیت قریب به یک میلیون نفری شهروندان را در پنج منطقه بر عهده دارند و فاصله این تعداد اتوبوس با تعداد موردنیاز ۱۵۶ اتوبوس برای رشت فاصله ای فاحش دارد.