◄ چند نکته درباره استعفای آخوندی

غلامرضا مصدق در این مطلب با تاکید بر این که «به شخصه ده ها و شاید صدها بار در عمر کاری خود مسئولانی را به عینه دیده ام که در  جلسات رسمی، مصاحبه و سخنرانی ها با شور و هیجان از تصمیم و سیاستی دفاع می کنند و اندر مزایای دنیا و آخرت آنچنان دادسخن می دهند که گوئی از اصول و فروع دین دفاع می کنند»، عنوان کرد: اما همان افراد در خلوت چنان از اشتباه و بی ثمر بودن همان تصمیم و سیاست ا انتقاد می کنند که گوئی شیطان در قالب آن تصمیمات و سیاست ها مجسم شده است.

به گزارش تین نیوز، مصدق افزود: نگارنده اعتراف می کند مهم ترین دلیلی که شغل دولتی را برای همیشه کنار گذاشتم همین اجبار به دفاع و اجرای سیاست ها و تصمیماتی بود که اعتقادی به درست بودن آنها نداشتم. در نقش یک مسئول دولتی اغلب باید همواره بین نقش های دوگانه خلوت و جلوت مثل سعی بین صفا و مروه در رفت و آمد باشید. اما بر این قاعده دوگانگی خلوت و جلوت استثناهائی هم وجود دارد، مثل آقای بیطرف که با اعلام شفاف و پافشاری بر اعتقاد راسخ خود (صرف نظر از درست یا غلط بودن آن )در مورد نحوه اداره وزارت نیرو برای تصدی این پست معرفی نشد یا مورد اخیر آقای آخوندی که با یک استعفای تاریخی و با اعلام اینکه بعضی سیاست ها و رویه های جاری در مدیریت کلان را برای کشور مفید نمی داند و چون قادر به حرکت در مسیر مخالف این سیاست ها و رویه ها نیست از پست وزارت کناره گیری کرد.

این فعال سیاسی تاکید کرد: این که عملکرد آقای آخوندی در گذشته خوب یا بد بوده، باید در جای مناسبی مورد نقد و بررسی قرار گیرد، اما سنت شکنی ایشان درحالی که وزیر مستقر بودند، با اعلام عدم رضایت از روند جاری پست خود را واگذار کردند باید به عنوان یک اقدام مبارک و میمون مورد استقبال قرار گیرد به این امید که استثناهای کناره گیری در شرایطی که مسئولی احساس کند قادر به عملی کردن برنامه های خود نیست تبدیل به قاعده شود.

وی خاطرنشان کرد: بخش عمده ای از مشکلات پرشمار کشور ناشی از همین دوگانگی های متضاد است، مسئولان اغلب مدافع و مجری سیاست ها و تصمیماتی می شوند که از اساس اعتقادی به درستی آنها ندارند ولی همان ها  دو دستی سال های سال به مناصب خود می چسبند و با سرهم کردن توجیهاتی بی مبنا مثل مصلحت و دست بسته بودن و یا تقیه کردن، به زعم خویش وجدان شان را راحت  می نمایند!

مصدق افزود: اگر مسئولی با تصمیم یا سیاستی مخالف است حتی الامکان باید تلاش کند آن را اصلاح کند یا جلوی اجرای آن را را بگیرد و اگر توانائی انجام هیچ کدام را ندارد اخلاقی ترین کار،  واگذاری مسئولیت به کسانی است که  به درستی و مفید بودن آن تصمیمات و رویکردها اعتقاد راسخ  دارند، در غیر این صورت و  بعد از شکست تصمیمات و سیاست ها به بهانه مخالفت قلبی با آنها و برای فرار از زیر بار مسئولیت هیچ توجیهی از این گونه افراد قابل پذیرش نیست! (النجات فی الصدق)