◄ مهمترین دلایل سوانح هوایی کشورمان ضعف امکانات فیزیکی است یا مدیریتی؟

تین نیوز | میلاد باستانی کارشناس هوانوردی چندی پیش در گفت و گو با تین نیوز تاکید کرده بود که تنها جایگاه هوانوردی غیر نظامی ایران در کشورهای منطقه، سابقه و گذشته درخشان آن است و پس از تحریم های کشور ایران از سوی غرب و عدم فروش هواپیما و قطعات آن به ایران، دوره نزول هوانوردی ایران آغاز شد و تاکنون ادامه دارد. 

در این مورد یکی از کاربران نظر خود را ارائه کرد که این نظرات و پاسخ این کارشناس در زیر می آید:
1- پر واضح است که تحریم صنعت هوانوردی مغایر با معاهده شیکاگو و اهداف ایکائو در برنامه ایمنی هوایی در سطح دنیا هست و از نظر انسانی غیر قابل قبول.
ولی متاسفانه تحریم واژه ای شده که تمام مشکلات هوانوردی پشتش پنهان شود. متاسفانه سومدیریت برخی مدیران آماتور، بی برنامگی، ضعف آموزش، فرهنگ ضعیف ایمنی، نگاه آماتور به موضوع سرمایه های انسانی، آموزش ضعیف و غیر استاندارد و ورود برخی خلبانان و متخصصینی که با زد و بند و رابطه بازی تو این صنعت وارد شدند و نه شایستگی از مهمترین دلایل سوانح هوایی کشورمان است. پر واضح است که حتی اگر بهترین هواپیماهای روز دنیا را هم داشته باشیم باز وضعیت کم و بیش همین خواهد بود.
امکانات ناوبری فرودگاه های کشور مناسب و قابل قبول است اما متاسفانه اشتباهات فاحش انسانی ناشی از مدیریت های ضعیف سازمانی بیشترین دلیل سوانح هوایی است. تا زمانی که دید آماتور در این صنعت وجود دارد علی رغم هزینه های نجومی و کمکها و حمایتهای دولتی، وضعیت اگر بدتر نشود در همین سطح خواهد بود.
شرکتهای هواپیمایی لوفتهانزا امارات، قطر و.. اگر در بالاترین سطح هستند نه به خاطر هواپیماهای روزشان بلکه به خاطر مدیریت های درستشان به اینجا رسیدند.
خرید هواپیماهای ارباسی که با پول بیت المال انجام شد که عمر مفیدشان به پایان رسیده و الان دارند خاک می خورند بدون انجام پرواز! خرید هواپیماهایی که به درد مسیرهای پروازی کشور نمی خورند یا با شرایط محیطی کشور زیاد تطابق ندارند مثل فوکر 50 که تا ارتفاه 22000 پا توانایی پرواز داشته و در منطقه ای که شرایط جوی و طوفان شن وجود دارد و ارتفاع منطقه ممنوعه در آن منطقه تا 30000 پا باعث می‌شود که هواپیما یک دور قمری برای مسیر خودش بخواهد بزند و یا خرید سایر هواپیما ها نمونه ای از شاهکارهای مدیرانی هست که همیشه دم از فرسودگی و تحریم می‌زنند.
خوشبختانه به نظر می‌رسد که عزمی برای قبول واقعیت های صنعت هوانوردی به دور از حرف های تکراری در سطح کلان هوانوردی به وجود آمده که قائم مقام وزیر و رئیس محترم سازمان هوانوردی در این راستا در حال اقدام هستند. 

2- بحث مدیریتی بعد از امکانات فیزیکی قرار می‌گیرد. من در مورد بحث مدیریتی نظری ندادم و فقط در مورد امکانات فیزیکی جواب سوالات خبرنگار مربوطه را دادم.
در واقع منظور بنده در مورد امکانات فرودگاهی در زمان وقوع سوانح بوده و منظور مثلا سقوط توپولف خرم آباد و امکانات کم فرودگاه آنجا در زمان سانحه بود. الان درست می‌فرمایید امکانات فرودگاهی اصلاح شده است.
بحث مدیریتی در یک مبحث جداگانه می تواند مورد نقد قرار بگیرد که شما به نکات خوبی اشاره کردید.

3- اگر منظور شما از امکانات ناوبری سیستم دقیق ILS باشد کاملا صحیح می فرمائید که نسبت به سایر دستگاه های ناوبری زمینی دقیقتر هست و اگر در فرودگاه خرم آباد که فرمودید نصب بود ممکن بود از سانحه جلوگیری کند. ولی حتی دلیل این سانحه هم مساله human factor بوده و distraction که ذهن خلبان مرحوم این پرواز را مشغول خودش کرده بود و شاید بود و نبود این سیستم زیاد فرقی نمی کرد و باعث شده متاسفانه خلبان پرواز طرح تقرب را بدرستی اجرا نکند.
مشکل اصلی این است که در گذشته توانایی های خلبانان بر سیستم ها می چربید و مهارتهای خلبانی خیلی نقش داشت ولی امروزه علیرغم اینکه ما تحریم هستیم ولی همان سیستم هایی که روی هواپیماهای مدرن نصب هست در هواپیماهای خودمان هم در بخش مسافربری وجود دارد ولی باز می بینیم که برخی از خلبانان مشکل دارند. متاسفانه کم نیستند خلبانانی که خلبان شرایط VMC و هوای خوب هستند و در شرایط جوی بد یا شرایط غیر نرمال عملکردشان مایوس کننده می تواند باشد و این به خاطر ضعف مدیریتی در انتخاب، آموزش، برنامه ریزی وجود مراکز متعددی که بعضی هاشان هم با دریافت پول ساعت پروازی هم پر می‌کردند و ... حالا با این وجود زیاد فرقی نمی کند ما از سیستم های ماهواره ای استفاده کنیم یا سیستم های متداول.
انشالا روزی برسد که با وجود کارشناسان دلسوزی مثل شما این ضعف ها شناسایی و برطرف بشود و ما همانطوری که فرمودید مثل گذشته خلبانانی داشته باشیم که بهشان افتخار کنیم. 

4- منظور بنده همون ILS بود. در مورد خلبان های امروزی همه نه ولی در كل راضی كننده نيست و بايد نگران آينده اين صنعت با اين روش تربيت خلبان و بعد از آن گزينش بود.
يک موقع هست كه نقص سيستمی يك مجموعه آشكار هست و همه اعضای آن سيستم به آن واقف هستند. ولی مرگ سيستم در آنجاست كه روند اشتباه نادانسته و به علت وجود عناصر بی اطلاع، ادامه پيدا می كند تا سيستم را به نابودی بكشاند. اميدوارم جلوی ضرر هر چه زودتر گرفته شود.