◄ سلامت همه آفاق در سلامت زن

وبلاگ محسن رنانی-در سالهای اخیر که بیشتر و جدی‌تر به مساله توسعه اندیشیده و خوانده‌ام، هر‌چه می‌گذرد این باور بیشتر در من ریشه دوانده است که «فرایند واقعی توسعه در ایران با توسعه‌ی ظرفیت‌ها و توانایی‌های زنان آغاز خواهد شد»؛ و پیش از تحقق چنین تحولی، هر تلاشی و سیاستی برای روشن شدن موتور توسعه، کم‌ثمر خواهد بود. روشن است که در حوزه زنان تحولاتی زیادی باید رخ دهد تا این ظرفیت‌ها و توانایی‌ها شکل بگیرد، بویژه در زمینه نظام آموزشی که باید تغییرات اساسی رخ دهد تا به جای تمرکز بر آموزش «دختران دانشمند»، بر تربیت «دختران توانمند» متمرکز شویم؛ و چنین تغییراتی البته نیازمند اجماع ملی است که در آن عزم نظام سیاسی با مشارکت گسترده نهادهای مدنی همراه شود. و البته چنان اجماعی و چنین مشارکتی، در افق امروزِ سیاست و جامعه‌ی ما دست نایافتنی است. اما آیا راه دیگری نداریم؟

من معتقدم اگر بخواهیم بدون عزم و یاری نظام سیاسی تحول در حوزه زنان را آغاز کنیم، راهکار اجرایی آن تحول در «الگوی تحرک» و «الگوی تغذیه‌» زنان ماست. تحرکِ اندک و عادات تغذیه‌ای نامناسب، زنان ما را وارد یک «چرخه استهلاک بیولوژیک» کرده است که از همان سنین جوانی بخش بزرگی از نیرو و نشاط آنها را، با درگیری در انواع بیماریهای زودهنگام جسمی و روحی، می‌ستاند. تحول در الگوی تحرک و تغذیه زنان البته بدون همراهی و عزم دستگاههای حکومتی و دولتی مربوطه (مثل صدا و سیما) دشوار است، اما ناممکن نیست. این عرصه‌ای است که نهادهای مدنی، اگر به طور فراگیر و همبسته وارد آن شوند، دست‌بالا را خواهند داشت.  نهادهای مدنی می‌توانند با گسترش ورزش‌های شخصی و‌ همگانی برای زنان، آموزش وآگاهی بخشی به زنان در زمینه الگو‌ها و مزایای تغذیه سالم، و نظایر این‌ها، زمینه‌های این تحول بزرگ را فراهم آورند. وقت آن است که برای نجات نسل آینده، بدون چشم‌داشتی نسبت به حکومت، خودمان آستین بالا بزنیم.