◄ جابجایی واگن با سرمحور بریده، بدون جرثقیل در سال 1355

عباس قربانعلی بیک: جناب آقای عالیوند معاون اسبق راه آهن، یکی از خاطرات زمان مسئولیت قبل از انقلاب را اخیرا چنین نقل نموده اند: سال ۱۳۵۵، من مسئول دپو و بازدید آلات ناقله کاشان در ناحیه راه آهن اصفهان بودم. یک روز بعد از ظهر به من اطلاع دادند که یک قطار باری حامل محمولات ذوب آهن، هنگام ورود به ایستگاه کاشان، ۲۰۰ متر قبل از سوزن ورودی، یک واگن مسطح یاتاقانی آمریکایی که یاتاقان های آن نخ پشمی بود، دچار مشکل شده و محور اول آن سر محور بریده و از خط خارج شده است. من به محل سانحه رفتم و مشاهده کردم که چرخ سر محور بریده از ریل خارج شده و خط مسدود گردیده است.

در کاشان و قم جرثقیل نداشتیم، بنابراین موضوع را به مدیریت ناحیه راه آهن اصفهان اطلاع دادیم و درخواست اعزام جرثقیل کردیم. از آنجا که بوژی اول و شمالی واگن از خط خارج شده بود، اعزام جرثقیل از اصفهان مؤثر نبود و می بایست از تهران یا اراک جرثقیل فرستاده می شد. درخواست اعزام جرثقیل از آن نواحی داده شد و مقرر شد جرثقیل از اراک اعزام شود که حداقل هشت ساعت زمان می برد تا به کاشان برسد. در نتیجه، قطارهای مسافری از طرفین به کاشان پشت مسدودی خط متوقف می شدند.

برای چاره اندیشی جهت آزاد کردن خط، از پرسنل بازدید سؤال کردم که آیا مفتول چهار میلی متری و جک ۵۰ تنی پایه بلند دارند؟ جواب دادند که دارند. گفتم بروید و سریعاً پای واگن از خط خارج شده را بیاورید. آن ها رفتند و آوردند و شروع به کار کردیم. به این صورت که قسمت جلوی بوژی و محور سر محور بریده را با مفتول ۴ میلی متری محکم به شاسی واگن بستیم. سپس دو دستگاه جک ۵۰ تنی را به قسمت عقب بوژی اول قرار دادیم و شاسی واگن و بوژی و محور را بالا بردیم تا قسمت جلوی بوژی با محور اول کاملاً از خط فاصله بگیرد. سپس از مأموران خط درخواست یک دستگاه رولی ریل کش کردیم که فوراً آوردند و جلوی و زیر بوژی قرار دادیم. مجدداً از مأموران خط درخواست کردیم تعدادی تراورس چوبی بیاورند و روی رولی را تا شاسی واگن با تراورس چوبی پر کردیم. از لوکوموتیو مانوری خواستیم که به واگن متصل شود و زنجیر آن را به قلاب واگن انداختیم و تا آخر سفت شد. به لوکوموتیوران دستور دادیم که با احتیاط حرکت کند و در میان ابراز احساسات و کف زدن مسئولان و حاضران در محل سانحه، واگن را به خط ۶ ایستگاه که قاعده خط مثلث بود، آوردیم. از دیزل مانوری خواستیم که به خط مثلث برود و برای اتصال به قسمت عقب واگن بیاید. این کار انجام شد و با هل دادن واگن، آن را به یکی از خطوط دپو هدایت و متوقف کردیم. سپس به ساختمان ایستگاه آمدیم و تلفن گرام آزادی خط توسط رئیس حوزه به کنترل ناحیه داده شد. به ناحیه راه آهن اراک نیز اطلاع داده شد که نیاز به جرثقیل نیست و جرثقیل که دو ایستگاه بعد از اراک آمده بود، مراجعت کرد. ما جلوی ساختمان ایستگاه منتظر ورود کمیسیون سوانح راه آهن اصفهان شدیم که پس از دقایقی آمدند و مستقیما به سمت محل سانحه رفتند. با تعجب دیدند که خط آزاد است و به ساختمان ایستگاه آمدند و موضوع جمع کردن سانحه و آزادی خط را جویا شدند. از آن ها خواسته شد که برای دیدن واگن سانحه دیده به دپو بیایند که آمدند و نحوه جمع کردن سانحه را دیدند و با گرفتن عکس از واگن و ارسال گزارش به تهران، از اینجانب تقدیر کتبی و پرداخت ۱۵۰ تومان پاداش قدرانی کردند.

متعاقباً نیز اینجانب را به سمت معاون اداره جریه و کارخانجات ناحیه راه آهن لرستان منصوب و به اندیمشک، شهر خودمان، منتقل کردند. اینک از طراحان عزیز درخواست می نمایم که تصویر واگن سانحه دیده و ابزار به کار برده شده برای بالا بردن آن و حرکت دادن آن با لوکوموتیو را زیر این گزارش تهیه و رسم نمایند (پرویز عالیوند، مدیر بازنشسته و معاون اسبق راه آهن).

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمودند: علم را در بند کشید. عرض شد: در بند کشیدن آن چگونه است؟ فرمودند: با نوشتن آن.

استاد قرائتی در تفسیر نور در شرح آیه اول سوره قلم چنین می فرمایند: نقش قلم از نقش زبان، شمشیر، درهم و دینار، شهرت و فرزند بیشتر است. زیرا قلم تجربه قرن ها را به هم منتقل مى کند و فرهنگ را رشد مى دهد. افراد را با قلم مى توان خواب یا بیدار کرد. ملّتى را مى توان با قلم، عزیز یا ذلیل کرد. قلم یک فریاد ساکت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاریخ است.

باوجود تجربه سه دهه پیش مرکز تحقیقات در ثبت تجربیات پیشکسوتان و بازنشر آن، نیاز به حرکتی گسترده دراین زمینه داریم. 

لینک پیوست