◄ شاخص جهانی کیفیت زندگی و جایگاه ایران
رشد شاخص تولید ناخالص داخلی (GDP) که معرف رشد اقتصادی است، نمی‌تواند معیار بهبود کیفیت زندگی مردم تلقی شود.
مردم در کشورهای توسعه‌یافته به رفاه اقتصادی دست یافته‌اند ولی، احساس نمی‌کنند که زندگیشان، از کیفیت مطلوبی برخوردار باشد. پس، رشد شاخص تولید ناخالص داخلی (GDP) که معرف رشد اقتصادی است، نمی‌تواند معیار بهبود کیفیت زندگی مردم تلقی شود.
از این رو، برای نخستین بار، در سال ۲۰۰۵ میلادی، واحد اطلاعاتی اکونومیست (EIU)، شاخص اقتصادی و اجتماعی جدیدی را به منظور رتبه‌بندی کشورهای جهان ارائه کرد. این معیار رتبه‌بندی کشورها را شاخص کیفیت زندگی (QLI)، نام‌گذاری کرده‌اند.
عوامل تعیین‌کننده کیفیت زندگی:
عوامل نه‌گانه کیفیت زندگی و شاخص‌های به‌کار گرفته شده در نمایش چنین عواملی عبارتند از:
۱- تعالی مادی: سرانه تولید ناخالص ملی
۲-سلامتی: امید به زندگی
۳- ثبات سیاسی و امنیت: نرخ ثبات سیاسی و امنیت
۴- زندگی خانوادگی: نرخ طلاق (در هر هزار نفر)
۵- زندگی اجتماعی: نرخ حضور در اماکن مذهبی یا عضویت در سندیکاها
۶- اقلیم و جغرافیا: عرض جغرافیایی، شرایط اقلیمی بین گرمتر و سردتر را مشخص می‌سازد.
۷- امنیت شغلی: نرخ بیکاری
۸- آزادی سیاسی: متوسط شاخص‌های آزادی‌های مدنی و سیاسی
۹-برابری جنسیتی: نسبت متوسط درآمد مرد و زن
در سال ۲۰۰۵ ایران از بین ۱۱۱ کشور مورد مطالعه جایگاه ۸۸ ام را به خود اختصاص داد.
در یکی از پیش‌بینی‌های سال ۲۰۱۹ از میان ۷۱ کشور و پس از سریلانکا و ویتنام و قزاقستان ایران جایگاه ۷۰ ام را یافته و در قعر جدول پس از ایران، مصر قرار دارد.
* مهندس صنایع و فعال حمل‌‌ونقل جاده‌ای
آیا مسعولی پیدا میشه بفکر رانندگان باشه و ما اگه مدرک دیپلم داشتیم که خون مونرو جلو چشم خود نمیگرفتیم دنبال کار کارمندی مثل شما میرفتیم نکنید به مدرک تحصیلی گیر ندید زندگیمون سخت هست داره از میپاشه گیر ندید در رانندگی تجربه مهم هست نه مدرک