◄ مقایسه راهآهن اصفهان- اهواز با سایر گزینهها
در مقایسه 2 مسیر اصفهان- اهواز و درود- خرمآباد- اندیمشک به نظر میرسد طرح پیشنهادی احداث چند تونل طویل دوخطه برقی در مسیر فعلی درود- اندیمشک از مسیر اصفهان- اهواز و درود- خرمآباد- اندیمشک با شرایط فعلی کشور انطباق بیشتر و ریسک بهمراتب کمتری داشته باشد و در زمان بسیار کمتر و با هزینه کمتر احداث شود.
طرح اولیه مسیر راهآهن اصفهان-اهواز مربوط بهپیش از انقلاب بود و توسط مشاور ایتالیایی با فرض یکخطه دیزلی و سرعت 100 کیلومتر بر ساعت و بارمحوری 20 طراحیشده بود که باتجربه مطالعات اولیه و گزارشهای توجیهی برای مناقصه برقی کردن تهران- مشهد و با الگوبرداری از تونل گوتهارد سوئیس، تجربیات پیمانکاران بزرگ ایرانی در احداث تونلهای طویل و بررسیهای بهعملآمده توسط همکاران اداره کل خط و بازنگری انجامشده، مشخص شد خط مذکور را با فرض برقیسازی و افزایش طول تونلها و دوخطه کردن، میتوان به خطی با سرعت 250 ارتقا داد که با این ترتیب علاوه بر انتقال بارهای معدنی، اعزام برخی قطارهای مسافری سریعالسیر تهران-اصفهان به سمت اهواز نیز در آن میسر میشد و نتیجه این بررسی در مقایسه با احداث راهآهن درود- خرمآباد- اندیمشک به مدیرعامل ارائه شد.
از سوی دیگر باسابقه مطالعات انجامشده برای دوخطه و برقی کردن راهآهن تهران- زنجان- تبریز که زمینهساز مصوبه مهر ۹۳ هیئت دولت در زنجان برای دوخطه تهران- زنجان شد، مطالعاتی برای بررسی برقی کردن راهآهن دورود- اندیمشک در این سال انجام و نتیجه آن به چند شرکت سرمایهگذاری اعلام گردید که درنهایت با تائید یکی از شرکتهای باتجربه در زمینهٔ برقی کردن خطوط ریلی، مطالعات تکمیل و پیشنهاد برقی کردن این مسیر (دورود- اندیمشک) در تابستان سال ۹۴ بهصورت BOT (ساخت، بهرهبرداری، انتقال) به راهآهن ارائه و در پایان خرداد ۹۵ به تائید کمیته عالی سرمایهگذاری و مدیرعامل وقت راهآهن رسید.
هدف این طرح افزایش سرعت متوسط قطارهای باری از ۲۵ به ۵۰ کیلومتر در ساعت و در نتیجه افزایش ظرفیت حمل بار در حد 40 درصد بود ولی با برقی کردن این مسیر که همزمان با دوخطه کردن طرفین آن (تهران- دورود و اندیمشک- بندر امام خمینی) پیشنهاد شده بود، امکان احداث مسیرهای میانگذر با تونلهای طولانی برقی (حدود 10 تا 20 کیلومتر) فراهم خواهد شد همانگونه که در بسیاری از کشورها بهویژه در تونل گوتهارد سوئیس انجام شده است.
با این اقدام مسیر فعلی یکخطه ۲۰۸ کیلومتری دورود- اندیمشک طی چند فاز به حدود ۱۵۰ کیلومتر راهآهن دوخطه برقی با سرعت 80 برای قطارهای باری 8000 تنی، سرعت ۲۰۰ کیلومتر برای لکوموتیو واگن مسافری و ۲۵۰ کیلومتر در ساعت برای قطارهای خود کششی برقی در آینده ارتقا خواهد یافت و زمان سیر مسافری از چهار ساعت به یک ساعت کاهش خواهد یافت که با تغییرات سایر بخشهای مسیر، زمان سیر تهران- اهواز بهتدریج میتواند از 12 ساعت کنونی به پنج ساعت کاهش و ظرفیت باری به بیش از 10 برابر افزایش یابد.
در مورد تونل پایه گوتهارد که نیمه اول سال 2016 با طول 57 کیلومتر و عمق 2450 متر در سوئیس افتتاح شد باید توجه داشت که این تونل اکنون طویلترین و عمیقترین تونل ریلی جهان برای تسریع و تسهیل ارتباط سوئیس و ایتالیا است که پس از کسب 64درصد رأی در نظرخواهی در سال 1992 مطالعات اولیه و در سال 1996 و حفاری تونلها 1999 آغاز و در سال 2010 تونل شرقی با هزینه برآوردی اولیه 6 میلیارد فرانک سوئیس و نهایی 10 میلیارد دلار تکمیل شد.
قابلذکر اینکه تونل قبلی در این مسیر به نام تونل گوتهارد که بهصورت دوخطه در سال ۱۸۸۲ تأسیسشده از گاشنن شروع و در آیرولو به پایان میرسید، تونل اولیه دارای ۱۵ کیلومتر طول و هشت متر عرض و در زمان خود طویلترین تونل ریلی جهان بود و در دو طرف خود بخش کوهستانی با فراز حداکثر 27 در هزار مانند سه خط طلا در مسیر شمال داشت.
در مقایسه 2 مسیر اصفهان- اهواز و درود- خرمآباد- اندیمشک به نظر میرسد طرح پیشنهادی احداث چند تونل طویل دوخطه برقی در مسیر فعلی درود- اندیمشک از مسیر اصفهان- اهواز و درود- خرمآباد- اندیمشک با شرایط فعلی کشور انطباق بیشتر و ریسک بهمراتب کمتری داشته باشد و در زمان بسیار کمتر و با هزینه کمتر احداث شود.
به نظرم این موضوع در حد یک ایده جای بررسی دارد ولی انتشار یک ایده قبل از ارزیابی امکان پذیری فنی و ارزیابی مالی درست نیست.
بنام خدا- خدمت جناب آقای مهندس قربانعلی بیگ
با سلام و احترام
مدتهاست این موضوع برقی کردن محور فعلی درود اندیشمک را در نشریات و مکاتبات عمومی طرح نموده و هر بار منافع عجیبی برای آن طرح می فرمایید که از توان محاسبات مهندسی ریلی فراتر می نماید.
به عنوان شاگرد کوچک آنجناب عرض می نماید مطالعات ترافیک و شبیه سازی واریانتهای ساخت و بهره برداری دیزلی و برقی راه آهن جدید درود- خرم آباد- اندیمشک همراه با مقایسه واریانتهای اصلاحی و برقی راه آهن فعلی درود اندیمشک سالهای 92 تا 94 در مشاورین ایران استن و هراز راه ذیل نظر شرکت ساخت انجام شده و مطالعات شش صفحه ای شرکت موردنظر آنجناب نیز دریافت و ارزیابی شده و بلحاظ اختلاف زیاد تراز ارتفاعی مسیر؛ کوتاهی طول خطوط ایستگاههای این محور؛ گاباری محدود تونلهای این محور؛ جهت عمده تقاضای بارهای وارداتی بندر امام به سمت شمال؛ نبود توان ترمز و شتاب کافی تردد قطارهای باری موجب شده سیر قطارهای باری این محور بیشتر نیازمند تأمین ترمز کافی با واگنهای خالی بوده و متأسفانه برقی نمودن این قسمت محور جنوب قبل از دوخطه کردن و قبل از برنامه برقی شدن سایر خطوط آهن این محور فاقد توجیه و کارآمدی مورد انتظار بوده و در هر حال ارتباطی با حجم روزافزون تقاضای ترافیک باری محور اصفهان اهواز (بالای 37 میلیون تن سنگ آهن از معادن سنگان و گلگهر در برنامه تا 1404 و عملا تا 1410 احداث و توسعه کارخانجات متعدد فولادی در شادگان، اهواز و منطقه آزاد اروند) ندارد و در صورت برقی نمودن این محور، نیز مشابه همه خطوط آهن دنیا حداکثر 20 تا 25% افزایش ظرفیت خواهد داشت و سیر قطارهای خود کشنده و سرعتهای بالای 160 کیلومتر بر ساعت در شیب و فراز فعلی این محور نامقدور و در مسیرهای جدید ارتباطی به این طرح ندارد.
در ترتیبات پیشنهادی مراجع جهانی مهندسی ریلی نیز برقی نمودن قسمتهای کوتاه خطوط ریلی بعد از رسیدن به ظرفیت دوخطه و افزایش طول خطوط ایستگاهی (و در نتیجه افزایش طول قطارها) قابل مقایسه و ارزیابی می باشد.
لذا اگر بر تداوم این مدعا تأکید دارید بهتر است کارگروهی مهندسی را برای بررسی این گزینه ها پذیرفته و همراه شویم. ارادتمند سید مجتبی
ناصریان