◄ باز باران بی ترانه؛ عصر جمعه غم انگیز پایان تیرماه 1401

 در سال آبی جاری که با خشکسالی 30 درصدی رو به پایان است، بارش های موسمی تابستانه که از شبه قاره هند به سمت فلات ایران کشیده شد.

 از هفته ها قبل در نقشه ها و مدل های پیش بینی هواشناسی نمایان شد و گستره و شدت بارش ها که از جنوب شرق تا جنوب و مرکز در مناطق تفت دیده امتداد می یافت موجی از امید را برای جبران بخشی از خشکسالی و کشاورزی و تلطیف هوای این مناطق پدیدار کرد.

 لیکن دیرزمانی نپایید که کام همگی با خبر عزادارشدن چندین هموطن استهبانی که برای تفرج و آسودگی از گرما دمی به پای رود رفته بودند، تلخ شد. تلخی بیشتر موضوع مشخص بودن بارش های ناگهانی شدید در نقشه های هواشناسی از چندین روز قبل بود و تجربه نشان داده مخرب ترین سیل ها در همین ماه های گرم سال آسیب مضاعف دارد. همه اینها جمع شد تا دل نوشته ای از درد و ناراحتی که چرا باز و هنوز ما غافلگیر می شویم در فضای شبکه های اجتماعی بنویسم که در این مجال نیز به اشتراک می گذارم.

دل نوشته ای در خصوص فاجعه قابل پیش بینی و پیشگیری سیل استهبان

۱. واقعا کی می خواهیم باور کنیم پیشگیری مقدم است و هزینه آن حداکثر یک هفتم جبران خسارت است.

سازمان برنامه و بودجه و مجلس باید پیشگیری از سوانح را در بودجه و برنامه هفتم توسعه عملیاتی کنند.

۲.  هواشناسی ما فسیل است سایتش فسیل است. هشدارش فسیل است. با این ابزارها و پیشرفت ها و سایت های که با مدلسازی به دقت زمانی و مکانی تا نقطه شهری روی نقشه پدیده های هواشناسی را نمایش می دهد و در اختیار عموم مردم است، دیگر هشدار زرد و نارنجی و قرمز استانی و شهرستانی هواشناسی فقط سلب مسولیت است.

می توان هشدارهای کاربردی و موثر و دقیق به طیف مخاطبان هدف ارسال کرد.

وقتی فضای مجازی مغضوب می شود، عملکردهای خوب آن نیز رها می شود.

۳.  مدیریت بحران با قانون و ساز و کار جدید کجا نشسته. فقط مصاحبه بعد سانحه و حضور با هلیکوپتر دیگر جوابگو نیست. اسم مدیریت بحران است اما اولویت آن پیشگیری و اطلاع رسانی و هشدار موثر برای پیشگیری باید باشد.

۴. من بودم فرماندار را برکنار می کردم. فرماندار نیروی خدماتی استانداری نیست. فرماندار عالی ترین مقام شهرستان است.

تا وقتی همه خود را فقط مجری اوامر سطح بالاتر بدانند همین است. یکبار که فرمانداری برکنار شد ۵۰۰ فرماندار دیگر به تکاپو میفتند که همه ابعاد امنیت و ایمنی از وظایف آنهاست. مسئولیت خطیر است و شرف المکان بالمکین

۵. کم کاری مزمن و وزارت نیرو در فرهنگ سازی و آموزش مستمر مخاطرات سیل،اطلاع رسانی در خصوص بارش ناگهانی و مثال ها و تجارب آن و جا انداختن قدرت سیل و ضعف آدمیزاد در برابر آن،  آموزش و فرهنگ سازی و کنترل حریم درجه یک رودخانه، که خودرو چه برای تفریح چه برای شستشو! داخل رودخانه و بستر خشک شده آن نرود.

۶.  میراث فرهنگی و گردشگری، راه و شهرسازی و شهرداری ها و محیط زیست هم مسئولیت هایی دارند که دیگر مجال پرداختن به آن نیست.

۷.  نهایتا هم سخنی با مردم عزیز که ماشین را در لب رودخانه پارک نکنیم، در رودخانه نشوییم. اگر قصد بساط در طبیعت داریم ماشین را کمی آن طرف تر و بالاتر پارک کنیم، خودمان هم چند متر آن طرف تر اتراق کنیم.  موبایل به دست ها لطفا همفکری کنید، هشدار دهید، کمک کنید، بقیه را دور کنید، مطمن باشید این واقعه از هفتاد زاویه دیگر فیلمبرداری می شود و خدا شاهده شما در این فقره مسول نیستید.

۸. سایر مسئولان! در این خشکسالی، خداوند کرم فرمونده اند، مونسون هند را راهی زمین های خشک و تفت دیده ما کرده اند، از این فقره باز هم در راه داریم و کل سرزمین محتمل بارش ناگهانی در مرداد است.

آلارم کوک کنید غافلگیر نشوید! بگذارید از حلاوت جبران خشکسالی دلشاد شویم! از همین امروز برنامه ریزی کنید.

* کارشناس