◄ فرصت هایی که در اثر تعلل ما از دست می رود/ نیاز به خلق ثروت از منابع جدید

رئیس اتاق بازرگانی استان وان اعلام کرده است:  «توانایی آن را داریم که در عرض 90 روز جاده رازی - خوی را تحویل ایران دهیم. دولت ایران 40 سال نتوانسته یک جاده ترانزیتی 28 کیلومتری را احداث کند. ما از ایران خواستیم که این جاده را خودمان بسازیم...».

مرز زمینی رازی در سال 90 به عنوان گذرگاه رسمی مورد توافق دو کشور ایران و ترکیه قرار گرفت و پس از توافقات سیاسی، امورات مربوط به آماده سازی زیرساخت ها و احداث پایانه در برنامه وزارت راه و سازمان حمل و نقل و پایانه های وقت قرار گرفت. به این ترتیب کل داستان از رسمی شدن تا کنون یک ماجرای 10 ساله است و نه 40 ساله. 

ولی آیا 10 سال کم بوده؟ خیر. 10 سال برای احداث ساختمان و بهسازی مسیر، زمان کمی نبوده است. ایشان بیراه نگفته اند. 

به یاد دارم سال ها پیش وقتی فرودگاه وان یک فرودگاه بسیار کوچک و با پروازهای محدود بود، دو سفر در یک سال و به فاصله 6 ماه  از آن فرودگاه داشتم. اولی خرداد ماه و دومی در آذر ماه. فرودگاهی که در آذرماه دیدم هیچ شباهتی با 6 ماه قبلِ خود نداشت. این را بگذارید کنار چندین 6 ماهی که پی درپی از زمان شروع پروژه های ما می گذرد و تغییرات بسیار کند و اندک روی می دهد. جناب رئیس اتاق بازرگانی استان وان حق دارد. او بر اساس روال کشور خود، به وضعیت ما نگاه می کند و مدعی می شود و ما نیز بر همین اساس حرص و تاسف می خوریم. 

معمولا کمبود اعتبارات عمرانی و هزینه های تحمیلی ناشی از تحریم های ظالمانه بر علیه کشورمان در دسترس ترین و پرکاربردترین علل این کُندی پیشرفت است اما واقعیت های محدود کننده و سرعت گیر خود را نیز نباید از نظر دور داشت.

اما انگیزه اصلی این نوشتار پاسخگویی به جناب رئیس اتاق بازرگانی استان وان و یا توجیه شرایط مسیر نیست. بلکه توجه دادن به فرصت هایی است که در اثر تعلل ما از دست می رود. کنایه اش را ایشان زده اند و بر ماست که به کنایه ها هم توجه کنیم. 

بله فروش نفت و تامین منابع مالی طرح های عمرانی با مشکلات زیادی مواجه شده است ولی برای جبران آن اثرات باید دست بجنبانیم و به خلق ثروت از منابع جدید فکر کنیم. 

در حال حاضر جریان درآمد گردشگری از سمت ایران به ترکیه است و پایانه مرزی رازی بعضا پذیرای تردد روزانه 5000 مسافر بوده است. (اشتیاق ترکیه برای ساخت و تحویل محور خوی - رازی در 90 روز بی سبب نیست!)  کسانیکه از این مسیر سفر کرده اند بر نامطلوب بودن وضعیت جاده خوی به رازی گواهی می دهند. در کنار سالن مسافری که به همت سازمان راهداری و حمل و نقل، برای ارائه خدمات بهتر توسعه قابل قبولی یافته و در آستانه بهره برداری است، باید مسیر نیز  متناسب با این میزان تردد توسعه می یافت.

هر چند فعلا توسعه مسیر و سالن بیشتر خروج ارز را تسهیل می کند ولی قرار نیست همیشه گردشگران ایرانی به قصد خرید و سیاحت به ترکیه بروند. حتما شاهد روزهایی خواهیم بود که گردشگران ترک و سایر کشورها مشتاقانه برای زیارت، سیاحت، خرید (حتی خرید سیسمونی خانواده رئیس مجلس ترکیه، چرا که نه؟) و شرکت در کنسرت ها و دیدن جاذبه های طبیعی و تاریخی، دیدار با فرهیختگان و تحصیل در دانشگاه ها و مدارس و ...به ایران سفر کنند و از منافع سرشار مستقیم و غیر مستقیم عمرانی و اشتغالزایی و ...آن بهره مند خواهیم شد. 

برای آن روزها باید نه تنها آماده بلکه مشتاق بود و مشکلات را به سرعت و با عرق ملی و با نگاه به آینده حل کرد. در رویکردی دور اندیشانه علاوه بر بازنگری فرایند تصویب و توزیع و تخصیص بودجه، می توان به منابع مالی جدید، مشارکت ارگان های دریافت کننده عوارض مرزی مانند شرکت نفت  و حتی به پیشنهاد ترکیه هم فکر کرد.

* کارشناس حمل و نقل