◄ سازمان نظام مهندسی؛ ارزش یا ضد ارزش!
همواره این پرسش برایم مطرح بوده که چرا اکثر مهندسان برجسته که باید نقشی کلیدی در تنسیق چنین تشکل صنفی حرفه ای و هدایت سایر مهندسان جوان ایفا نمایند، کمترین حس تعلقی به سازمان نظام مهندسی ندارند؟
در طول دو دهه ای که عضو سازمان نظام مهندسی بوده ام بارها در گفتگو با برخی از دوستان که جزو مهندسان شایسته و متبحر در زمینه رشته تخصصی خود هستند با این واقعیت مواجه شده ام که نه تنها تمایلی به فعالیت در سازمان نظام مهندسی ندارند بلکه از آن گریزان هستند! حتی بسیاری از حرفه مندان شناخته شده عضویت در سازمان نظام مهندسی را سبب کسر شان و خدشه دار شدن اعتبار حرفه ای خود عنوان می کنند. همچنین، از برخی اساتید و صاحبنظران برجسته پیشکسوت رشته های مهندسی که سابقه عضویت در هیئت مدیره سازمان را داشته اند به صورت مستقیم یا باواسطه شنیده ام که عطای حضور در سازمان را به لقای آن بخشیده و از بازه زمانی فعالیت خود در نظام مهندسی به عنوان یکی از سیاه ترین دوران حرفه ای خود یاد کرده اند.
همواره این پرسش برایم مطرح بوده که چرا اکثر مهندسان برجسته که باید نقشی کلیدی در تنسیق چنین تشکل صنفی حرفه ای و هدایت سایر مهندسان جوان ایفا نمایند، کمترین حس تعلقی به سازمان نظام مهندسی ندارند؟ امری که به تبع خود سبب دلسردی سایر اعضای جامعه مهندسی به مشارکت در اداره امور خود و درنتیجه به ویژه در دو دهه گذشته باعث افت روزافزون کیفیت خدمات مهندسی و ارزش جایگاه مهندسان در جامعه شده است.
البته که دخالت های دولتی، بخشی نگری، سیاست زدگی، انواع فسادهای اداری و شخصی، حضور افراد کم ظرفیت و فاقد صلاحیت و عمدتا تکراری در مناصب مدیریتی، توسعه کمی و بدون ضابطه دانشگاه ها در سالیان اخیر که سبب تولید حجم انبوه و گسترده فارغ التحصیلان رشته های مهندسی و متاسفانه عمدتا کم یا بی کیفیت گردیده، ضعف در ضوابط و قوانین بالادستی که اجازه ساخت و ساز به هر فرد فاقد صلاحیتی را داده و مهندسان را در صنعت ساختمان به حاشیه رانده، همگی در این ضدارزش تلقی شدن سازمان نظام مهندسی موثر بوده اند اما نمی توان از نقش خود مهندسان در پیدایش وضع موجود چشم پوشی کرد.
براساس مثل معروف احترام امامزاده را باید متولی آن نگاه دارد، زمانی می توان از دولتمردان و اقشار جامعه انتظار رعایت شان مهندسان را داشت که ابتدا جامعه مهندسی با ایجاد یک انسجام درونی و کنار زدن عوامل تکراری و پدر خواندگان سازمان نظام مهندسی، طرحی نو دراندازد و با انتخاب افراد توانمند و کارامد که مطالبه گر حقوق و نماینده واقعی جامعه مهندسان باشند خواست جدی خود را برای تغییر فریاد زند. به امید آن روز....
* عضو سازمان نظام مهندسی استان تهران و عضو هیئت علمی دانشگاه
متأسفانه سازمان نظام مهندسی نهادی سیاسی و تشریفاتی است که تبدیل به بنگاهی اقتصادی برای دریافت حق عضویت و برگزاری کلاسهای نظری بیحاصل شده است. در خارج از ایران مهندس کسی است که لیسانس دارد و پس از کار حرفه ای در رشته خویش به مدت حداقل سه سال به سازمان مهندسی رشته خویش مراجعه و پس از مصاحبه حضوری توسط هیئتی مستقل و حرفه ای گواهی مهندسی حرفه ای دریافت می کند. آزمون کتبی نظری قابل اعتماد نیست چون مثل ایران آلوده به تقلب و تبعیض و رانت است !!!!!! سازمان نظام مهندسی ایران مدرک باز و کاملا نمایشی و ضد حرفه های مهندسی است و بسیاری از ویژگی های سازمانهای مشابه در امریکا و اروپا و حتی ژاپن را ندارد.در خارج مهندس لیسانسیه با سابقه کار و گذراندن دوره های حرفه ای کوتاه مدت و کارگاههای حرفه ای ارتقاء می یابد ، نه مدارک نظری فوق دانشگاهی که بیحاصل بوده اند. اینها وقتی مهاجرت به غرب می کنند عموما بعنوان تکنسین استخدام شده و متوجه می شوند ، مهندسی یعنی چه و سرانجام به رانندگی تاکسی یا مغازه داری می پردازند ، چون مهندس حرفه ای نیستند. ایران کشوری مدرک گرا و کاملا غیر حرفه ای است !!!!!!!