گام مؤثر راه آهن در راستای افزایش ایمنی قطارهای باری

به گزارش تین نیوز به نقل از وزارت راه و شهرسازی، آمارها نشان از آن دارد که در سال های گذشته چیزی بیش از ۹ هزار واگن باری در خطوط ریلی کشور بدون ترمز سیر می کردند که این میزان در حدود ۳۰ درصد از کل واگن های باری موجود در کشور است.

چنین موضوعی بدون شک، نه تنها منجر به کند شدن فرایند توقف قطارهای باری می شد، بلکه ضریب ایمنی را در این قطارها کاهش می داد؛ چرا که در بسیاری از موارد ممکن بود پراکندگی این واگن های بدون ترمز منجر به افت توان ترمزگیری یک قطار بیش از دیگر قطارهای باری شود و زمینه را برای آسیب های احتمالی ایجاد کند.

نحوه سیر برای واگن های بدون ترمز بدین گونه بود که اگر یک قطار با ۴۰ واگن باردار در یک مسیر دارای شیب و با نیاز به ترمز حرکت می کرد، زمانی که عملیات ترمزگیری صورت می گرفت، علاوه بر این که واگن بدون ترمز به واگن دارای ترمز شوک وارد می کرد، منجر به کند و پرریسک شدن فرایند کاهش سرعت و در نهایت توقف می شد و در مواردی نیز همین موضوع ممکن بود منجر به خروج واگن از مسیر شود.

در این راستا در دولت سیزدهم، این امر به صورت جدی در دستور کار شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت تا همه واگن های باری موجود در خطوط ریلی ترمزدار شوند و به گفته مقامات شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران امروز تمام قطارهای باری شبکه راه آهن با ۱۰۰ درصد قابلیت ترمز سیر می کنند و حتی یک واگن بدون ترمز نیز وجود ندارد.

همچنین ممنوعیت تردد واگن های فاقد ترمز در قطارهای باری در دستور کار قرار گرفت و با وجود این که از حدود ۲۰ سال پیش نزدیک به ۳۰ درصد واگن های باری شبکه ریلی بدون ترمز در شبکه سیر می کردند و این موضوع باعث کاهش ایمنی سیر قطارها، مطمئن نبودن راهبر قطار برای ترمز مناسب، ایجاد شوک به واگن قطار، آسیب به خط ناوگان و خروج ناوگان از خط می شد، طی حدود ۲ ماه، اقدامات لازم برای ترمزدار کردن واگن های باری به انجام رسید و این موضوع می تواند گامی مؤثر در افزایش ایمنی قطارهای باری باشد.

این رویکرد پیش از این در واگن های مسافری نیز در دستور کار قرار گرفته بود و اکنون با ترمزدار شدن ۱۰۰ درصدی واگن های باری، می توان پیش بینی کرد که علاوه بر افزایش ایمنی و کاهش احتمال حوادث برای قطارهای باری، سرعت توقف و در نهایت، متوسط زمان سیر قطارها نیز بهبود پیدا کند. البته شاید این رقم برای یک قطار چندان چشمگیر نباشد، اما با توجه به کاهش ریسک جمعی می تواند تأثیر قابل توجهی در بهبود فرایند حرکت قطارهای باری در کشور داشته باشد.