◄ راه اندازی پویش «محاکمه مسئول صنفی ناکارآمد» در بخش جاده ای

سلام.
مسئله مدیران صنف حمل ونقل و سازمان راهداری همانند کارتن پینوکیو و روباه مکار شده.
ساده لوحی و سبک شمردن مدیریت صنف بخاطر ..
اول ضعف قانون انتخابات صنفی است.
چون راننده دائم السفر است و امکان حضور در مجامع امور صنفی را ندارد.
در زمان انتخابات انجمنها..
نوبت اول به حد نصاب نمیرسد و نوبت دوم هم همینطور ...
در نوبت سوم ...با حضور حداکثرحدود ده درصد از رانندهای عضو انجمن انتخابات صورت میگیرد.بیش از ۳۰درصد از رانندها در هیچ انجمنی عضو نیستند و حق رای ندارند.
و از انطرف امور تشکلات ادارات کار هیچ نظارتی بر تخصص و سواد و متعهد بودن نامزدهای هئیت مدیره انجمنهای صنفی ندارد..
الان کم سواد ترین و بی تجربه ترین هیئت مدیره صنفی متعلق به صنف رانندگان است...
سپس این انجمنها از بین خودشان اعضای هیئت مدیره کانون را انتخاب میکنند..
در حال حاضر ریاست کانون انجمنهای صنفی کارگری رانندگان در
دست یک فرد با مدرک سیکل و کارت هوشمند منقضی شده و بیمار قلبی میباشد..
چطور این فرد میتواند در مقابل دکترای مدیریت سازمان راهداری، تن بر کیلومتر با این همه عدد و رقم و ۶ میلیون مسیر خروجی در بیش از ۵۷ هزار مرکز بارگیری کشور را به مناظره ومطالبه بنشیند و از حقوق رانندها انطور که شایسته این صنف که بیشترین فعالیت را در بخش خدماتی و صنعتی و اقتصادی را دارد دفاع کند؟
فقط در یک جلسه که صورتجلسه ان در ۴ بند خلاصه شده حداقل ۴ الی ۵ مشکل اساسی برای این صنف درست کرده اند..
اصلاح قانون انتخابات صنفی مهمتر از محاکمه مسئول صنف است...
البته محاکمه این مسئولین صنفی حق راننده است و باید اتفاق بیفتد...
تا درس عبرتی باشد برای اینده .
تا این جایگاه اینقدر کوچک نشمارند.
با تشکر از مجموعه تین نیوز

مانصیحت بجای خود کردیم
روزگاری دراین بسر بردیم
گرنیاید بگوش رغبت کس
بررسولان پیام باشد وبس
سعدی

سلام با تمام توان از این طرح حمایت میکنیم چون یکی از روشهای حل بحران حمل ونقل است

با سلام
با عرض پوزش به خاطر صراحت کلام ،
ظاهراَ در این کشور بیماری شعار زدگی گریبان همه را گرفته است ، شخصیت حقیقی ، حقوقی ، جایگاه ، پست و مقام هم نمی شناسد ،
به اعتقاد اینجانب اگر اول معایب و توانمندی های خود را می دیدیم بعد دیگران را ، اینقدر دچار مشکلات در کلیه سطوح و شئونات نبودیم ، در اینکه تخلفات و افراد متخلف در همه جای این مملکت وجود دارد شکی نیست ، اینکه اگر افرادی حق طلب باشند و در صدد پیگری و برخورد با تخلف و متخلف کاری بسیار پسندیده و نیکوست ، ولی این اگر خیلی مهم است ،
طبق قانون برای پیگیری ، مطالبه و شکایت باید یکی از این شرایط را داشته باشی 1 ذینفع 2 ذی سمت 3 ذیصلاح ، راننده ای که عضو هیچ انجمنی نیست حائز هیچ یک از این شرایط هم نیست ، پس نمی تواند اعتراضی هم به آن داشته باشد ، مگر ادله کافی برای اثبات درخواست عضویت در انجمن و عدم پذیرش داشته باشد،
به اعتقاد اینجانب خوشبختانه یا متاسفانه تاثیر گذاری راننده بر سایر بخشها به بقدری است که هر شخصی با هر شخصیت ، جایگاه ، پست و مقام حال حقیقی یا حقوقی که با حمل و نقل و راننده سر و کار دارد از راننده تاثیر پذیرفته و اخلاق راننده را پیدا می کند ، در کمال تاسف در حمل و نقل با قشری سر و کار داریم که بدلایل و بهانه های گوناگون از جمله عنوان کردن گرفتاری اهل کار گروهی و پیگیری نیستند ،
البته این معضل عمومی و کشوری است ولی سایر بخشها به اندازه حمل و نقل نیاز به مشارکت و کار گروهی ندارند بنا براین بقدر راننده هم مشکل ندارند ، قشری که بعضی از آنها در صحبت کارهای بسیار بزرگی انجام میدهند ، بعضاَ کار را بجایی می رسانند که در گاراژ ها ، جمع های شخصی و کوچک مقامات بلند پایه کشوری را هم عزل و نصب می کنند ، متاسفانه اخیراَ هم با ظهور پدیده واتساپ و تلگرام که باز هم بعضی از رانندگان به بدترین شکل ممکن از آن استفاده می کنند و علیرغم بدگویی از دلال و شرکت حمل خود به مدد همین امکانات تبدیل به دلال شده اند و حمل و نقل را نابود کرده اند ، در گروه های مجازی با ذکر صحبت هایی به خیال خودشان مسئولیت را از دوش خود بر داشته و خود را توجیه می کنند ،
همکار محترم جناب آقای سید دلاور موسوی در صحبت های خود فرموده اند که 30 درصد از رانندگان در هیچ انجمنی عضو نیستند ، با تمام ارادتی که خدمت ایشان دارم و با عرض پوزش باید خدمت ایشان عرض کنم تجدید نظری کرده و آمار شان را اصلاح بفرمایند ، به اعتقاد بنده بیش از 90 درصد از رانندگان عضو هیچ انجمنی نیستند و به جرات عرض میکنم هیچ انجمنی نماینده رانندگان نیست ، چه انجمن کارگری رانندگان ، چه انجمن کارفرمایی کامیونداران ،
گواه این صحبت و ادعا هم حکومت بلا منازع حدوداَ 20 ساله خان بلوکی بدون داشتن شرایط بر رانندگان سراسر کشور آن هم در قلب و پایتخت کشور و در جمع رانندگان مدعی استان تهران و روئسای فعلی هر دو کانون کشوری هستند که هیچ کدام شرایط ندارند ، نه راننده هستند و نه کامیوندار ،
در مورد انتخابات تشکلات و انجمن های صنفی هم باید عرض کنم از آنجا که طبق قوانین بین المللی و داخلی ، تشکلات نهاد های خود جوش مردمی و غیر دولتی هستند ، دولت و سازمان های دولتی هم وظیفه دخالت در امور شخصی تشکلات را ندارند ، انتخابات هم یک امر مهم داخلی تشکل است ، ملاک عمل ادارات کل و وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی هم اساسنامه آنهاست که در اولین مجمع عمومی و با قرائت در حضور اعضاء حاضر در جلسه به تصویب می رسد ، به همین دلیل هر تغییر مهمی هم باید در مجمع عمومی به تصویب اعضاء برسد و در اساسنامه درج شود ، انتخابات در اساسنامه تمام تشکلات در مرحله اول با نصف بعلاوه یک اعضا انجام می شود ، ولی تخلف و سوء نیت ها در مراحل دوم و سوم اتفاق می افتد ، که در بعضی از اساسنامه نحوه برگزاری آن متفاوت است ، در بعضی از اساسنامه ها مرحله دوم با یک سوم اعضاء و در مرحله سوم با هر تعداد حاضر در جلسه برگزار می شود ،
حال پرسشی مطرح می شود ؟
آیا عامل بروز و پیدایش تمامی این مشکلاتی که همه ما رانندگان از آنها گله مندیم و شکایت می کنیم خود ما رانندگان نیستیم ؟؟
آیا خود ما رانندگان بدلیل عدم برنامه ریزی و اولویت بندی کارهایمان و با عدم مشارکت در کار گروهی و عدم عضویت در انجمن های صنفی شهر مان موجبات پیدایش چنین هیات مدیره های به قول خودمان نا کار آمدنشده و نیستیم ؟؟
وقتی یک راننده در روز یک پاکت سیگار می کشد یا هزینه های دیگری میکند ولی حاضر نیست پول یک پاکت سیگار را بابت حق عضویت یک ماه در انجمن خود بپردازد ؟
وقتی ما رانندگان به سرنوشت کاری خودمان بی تفاوت هستیم ؟ فقط به فکر کار کردن و پول در آوردن برای خودمان هستیم ، آیا انتظار بجایی که از دیگران انتظار داشته باشیم مجانی برای ما کار و دوندگی کرده از جیب خود پول خرج کنند وقت بگذارند و شرایط را به گونه ای فراهم کنند که ما بدون وقفه کار و سرویس برویم ؟
معلوم است که در چنین فضایی امکان ورود و حضور افراد نا صالح هم فراهم می شود ،
یاد ضرب المثل بی ارتباط در دیزی باز است حیای گربه کجا رفته افتادم ، وقتی در دیزی باز باشد ، غریزه گربه اقتضاء می کند گوشت آن را بخورد چرا باید حیا کند ؟
آیا تا بحال از خودمان پرسیده ایم وظیفه ما رانندگان در بهبود شرایط حمل و نقل چیست ؟ آیا ما رانندگان غیر از اینکه بگوییم بار بزن بریم ، خالی کن بریم دغدغه دیگری هم داریم ؟
پس قانون ایرادی ندارد ، با همین قوانین نصف و نیمه هم می توان حق طلبی کرد ، اگر قانون ایرادی دارد می توان به صورت مدنی درخواست رفع آن کرد ، ایراد اصلی کوتاهی و سهل انگاری خودمان است ،
راننده برای کار اداری خودش حاضر نیست حتی به اندازه فاصله یک ایستگاه از ماشین و خانه و زندگی دور شود ، عضو هیچ انجمنی هم که نمی خواهد بشود در راه مطالبات خویش ریالی هم که نمی خواهد هزینه کرده ، پس چگونه میخواهد حق طلبی کند ؟
با این هیات مدیره های کانون های کشوری که از نسل های گذشته رانندگان هستند ، کامیون و هزینه ندارند و خودشان هم نمیدانند چه میخواهند ؟ با کانون کشوری رانندگانی که رییس هیات مدیره آن طبق اطلاع فاقد صلاحیت قانونی و بازرسی ندارد ؟
با اعتراضات و اعتصابات بی برنامه و بی هدف بدون اطلاع قبلی به مسئولان ؟ مانند سال 97 که بیشترین ضربه را قبل از هر چیز و هر کسی به خود ما رانندگان و در مرحله بعد به قشر آسیب پذیر و کم درآمد جامعه زد و مورد سوء استفاده بدخواهان قرار گرفت ؟ یا در واتساپ و تلگرام ؟
در پایان با عرض معذرت از کلیه همکاران و با امید اینکه تلنگری زده باشم به اعتقاد بنده و با تجربه 6 ساله حضور در انجمن و در صنفی که خود را بنا حق مدعی کلاس بالاتری می داند در کمال تاسف باید عرض کنم راننده دچار اشتباه بزرگی است ، فکر می کند که با خریدن یک کامیون کار تمام است و نیازی به کار دیگری نیست ، اکثریت قریب به اتفاق رانندگان حق طلب نیستند و هرگز نخواهد توانست کاری از پیش ببرد ، متاسفانه این را همه فهمیده اند و بخاطر همین است که فریاد ها و اعتراضات این قشر عظیم به هیچ کجا نمی رسد چون نمی خواهند از طریق قانونی پیگر مطالبات حقوقی و صنفی خود باشند ، طرح این موضوعات فقط موجب لوث شدن اصل موضوع خواهد شد ،

باسلام چه زمانی سنوات سالهای 72تا80راننده کامیونها درست می شود لااقل مبلغی که واریز نشده توسط شرکتها ازخود راننده گرفته شود تاسنوات کامل شود