◄ عامل اصلی نابودی شغل و صنف رانندگان و کامیونداران چیست؟

متاسفانه در بسیاری از موارد نوشته اقای فوزی حقیقت دارند.
ولی اندک انجمن هایی هستند که کارشان را با در نظر گرفتن وجدان و انسانیت انجام میدهند.

در گذشته هم تجربه شیرین چنین انجمن هایی را داشته ایم.
مانند زمانی که آقای سید جلال موسوی در انجمن صنفی رانندکان بندرعباس حضور داشتند و رانندگان با کمترین استرس و نگرانی به کار خود مشغول بودند.

باعرض معذرت من محافظه کاری بلد نیستم و تمام اتفاقاتی که اینجا بیان میکنم برای حل شدن مشکل میباشد بنابراین این نوشته بدونه تعارف وملاحضه میباشد.

یکی ازمشکلات کامیونداران استان اصفهان در پایانه امیرکبیر مشکل بارهای شهری کارخانه ذوب آهن اصفهان بوده که تمامی مسئولین اعم ازسازمانی وانتظامی استان به این مشکل آگاه شده اند ولی متاسفانه این مشکل هنوز بر طرف نشده.

به طوری که بارهای با مقاصد خارج از استان با ترفندهای منفعت طلبانه اول داخل انبارهای شهر اصفهان تخلیه و بعد به مقاصد دیگر شهرها بارگیری میشوند.

زی نفعان حمل بارهای شهری
1-شرکتهای حمل ونقل
(دریافت کمیسیونهای بالا)

2-انبارها
(دریافت به اصطلاح انبارداری ازکرایه رانندگان و رقابت کثیف)
منظوراز رقابت کثیف این است که در تنگناهای اقتصادی رقابت شکل گرفته بین صاحبان کالا(آهن الات)ازجنس رقابت بازاری نیست و برسر کرایه رانندگان باهم رقابت میکنند.

3-ناوگان شهری
(اعضا انجمن صنفی اصفهان هم دارای ناوگان شهری میباشند)
بعدازاعتراضات خردادماه تمامی جلساسات برگذارشده برای رفع مشکلات رانندگان باحضور این 3دسته از زی نفعان بارشهری برگذارشده و هیچ فرصتی به منتقدین برای شنیده شدن،حتی برای چند دقیقه هم داده نشده، که این خودجای سوال را برای منتقدین باقی گذاشته.


طی چندسال گذشته و بادادن بدونه برنامه ریزی امتیازحمل بارهای شهری استان اصفهان توسط انجمن صنفی رانندگان،فقط برای حمل محصولات کارخانه ذوب آهن بیش از 400 دستگاه ناوگان فرسوده ازاعماق تعمیرگاها جمع آوری شده واقدام به حمل بارهای ذوب آهن به انبارها میکنند.
(قابل توجه اینکه مقصد نهایی این بارها خارج از استان اصفهان میباشد)

الف-رانندگان سالخوره
ب-کامیونهای فرسوده

این 2 شرط برای پیوستن به ناوگان شهری استان است.

اعضاانجمن صنفی کامیونداران اصفهان اعم از سالخورده و جوان همه دارای ناوگان شهری هستند و متاسفانه به جای اخذ تصمیمات اقتصادی درست تصمیماتی اتخاذ شده که در چهارچوب منافع کلان حمل و نقل استان نیست.

1-توضیحات شرط الف:
افراد سالخورده ای که دیگر توان کارکردن را ندارند.

باید یادآور شوم این دسته ازرانندگان بازنشسته نیز هستند.

سوال پیش آمده؟

آیا این دسته افراد زمانی دوره جوانی ومیانسالی راطی نکرده اند؟
آیااین افراد زمانی که جوان بودنند به فکر پیری و کوری خود بوده اند؟

بعد ازاتمام جنگ تحمیلی که دوران سازندگی کشور شروع شد آیا این دسته ازافراد زمان کافی برای رشد نداشته اند؟
اگر60 یا70 سال ازسن شخصی بگذرد و او با داشتن شغل کامیونداری نتوانسته زندگی خود را شکل دهد آیا در حال حاضر رانندگان جوان استان با سرمایه گذاری چند صدمیلیونی باید تاوان دهند یاصندوق های بازنشستگی؟؟؟


مثالی بیاورم:
وقتی تعدادی نان کهنه درمنزل داریم و نان تازه ای میخریم اگر نانهای تازه را کناربگذاریم تا کهنه ها را مصرف شود دیری نمیگذرد که نانهای تازه هم تبدیل به نانهای کهنه میشوند.
و همیشه در حال مصرف نان کهنه هستیم.

با تمام این توضیحات درباره شرط اول باز هم تمامی رانندگان استان با همدلی و انسان دوستی حاضر به همکاری با آنها هستند.
تعداد این افراد داخل ناوگان استان به 100 نفر نخواهد رسید.
(در حال حاضربیش از400ناوگان شهری درحال فعالیت میباشند)

توضیحات شرط ب؛
کامیونهای فرسوده:

سوال اول؛
اولویت سازمان راهداری برای کامیونها چیست؟
ایجادزمینه وامتیازات فراوان برای سرمایه گذاری اندک وغیرمولد ناوگان فرسوده جمع آوری شده ازاعماق تعمیرگاها که باعث آلودگی زیست محیطی استان اصفهان میشود؟
یاایجاد فضا رقابتی برای سرمایه های مولد وتشویق به نوسازی؟

متاسفانه سازمان حمل و نقل دچار نوعی پارادوکس است.
از طرفی به کررات ازناوگان فرسوده انتقاد میکنید وعملا امتیازات فراوان برای ناوگان فرسوده ایجاد میکنید.

(باید یاد آور شوم این دسته از کامیونهای استان با رانندگان جوان مشغول به فعالیت میباشند)

استدلال زی نفعان برای این کاراین است که صاحب کالا(دلالان آهن) اختیار بار خود رادارد و میتواند با هر روشی بار خود را حمل کند.

جواب این استدلال در2بخش خلاصه میشود.
بخش اول ؛
اگرتفاوت قیمت حمل، سود ریالی برای دلالان( همان رقابت کثیف که قبل به آن اشاره شد)نداشته باشد،آیابه جای حمل یک سره حاضر به حمل شهری میشوند؟

آیا کامیونداران مانند صاحب کالا نمیتواند اختیار حمل بار درون شهری و برون شهری را داشته باشند؟

چرا صاحب کالا اختیار کالا خود را برای روش حمل آن دارد ولی کامیونداران برای حمل بار داخل و خارج از استان اختیار ندارند و مجبور به گذشتن از فیلتر انجمن صنفی میباشند.

چرا رانندگان خارج از استان حق ورود به ناوگان شهری اصفهان را ندارند؟؟
چرا در صورت ورود به حمل شهری با کامیون نو تا 6 ماه نمیتواند اقدام به حمل بار خارج از استان کند؟؟

آیا ایجاد محدویت همان ایجا شبهه مافیا نیست؟؟

1-میتوان باتعریف واحد از بارشهری و غیرشهری
2-بایکی کردن اعلام بار شهری و غیر شهری این مشکل و شبهات را بر طرف کرد.

اصل رقابت در فعالیت اقتصادی اگر نادیده گرفته شود و زمینه رانت و فعالیت امن برای عده ای فراهم شود عاقبتی جزء نارضایتی عموم را در بر نخواهد داشت.

هیچ کس نمیتواند چنین وضعیتی را درپایانه امیرکبیر اصفهان کتمان کند.

قضاوت با شما......

سلام عرض ادب ،دقیقا درست فرمودید جناب فوزی باید در فکر اصلاح ساختار صنف وتشکلات صنفی باشیم.

باسلام
جناب آقای فوزی درست فرمودند،اماماهم بایدمدنظرداشته باشیم که این انجمنهاانتخاب شده خودمان است وبرگرفته ازعقایدوروش کارکردن شخصی وگروهی ازرانندگان میباشد.
اگردرانتخاب انجمنها،سعی وتلاش ماخدمت رسانی به خلق باشد(جدایی ازبومی وبومیگیری)حتماانجمنی ازطرف رانندگان انتخاب میشودکه به هیچ عنوان خودفروخته یاخودفروش نباشند.
باتشکر

بنام خدا
راه حل اصلی مشکل کامیون داران فقط ایجاد تشکیلات مستقل خودگردان است
صنف کامیون داران ابزاری شده برای سوءاستفاده برخی دالالان شرکت های حمل ونقل وتعمیرکاران لوازم فروشان وحتی برخی از صاحبان کالاوغیره کامیون دار اصلا چشمش به صاحب اصلی کالا نمی افتدبرای حمل کالایش به باربری مراجعه می کندباربری هر جور که بخواهد بااوقراردادحمل می بندد وازصدقه سرش مبلغی را به‌عنوان کرایه صافی به قول خودش باراننده طی می کند وازصدقه سری یش بازهم تامی تواندکمسیون نجومی می گیردوباکامیونی که دلها برایش خون شده قسطها برایش پرداخت شده زحمتها برایش کشیده شده باردیگری را حمل وانگار که بار وکامیون ارث پدری اوست کسی هم نمی تواند به او چیزی بگوید بااجراشدن طرح تن کیلومتر دراستان اصفهان باری ازمبارکه اصفهان به مشهد بارگیری کردم باربری 2000000تومان صافی طی کردومن فکرکردم کرایه هنوز توافقی است بعد ازصدوربارنامه دیدم 3100000تومان کرایه برایم نوشته بلافاصله بااوتماس گرفتم گفتم این چه کرایه ایست از سه میلیون وصد هزار تومان فقط دو میلیون تومان برای من است گفت 360000تومان کمیسیون شماست ودرمقصد2360000 تومان کرایه می گیری گفتم چطور کرایه ای که در بارنامه نوشته شده کمتر بگیرم داستان مفصلی برا ی توجیه من تعریف کرد به مقصد که رسیدم برای دریافت کرایه به حسابداری کارخانه رفتم وباکلی بحث وجدل باحسابدار کارخانه همان کرایه ی2360000تومان راگرفتم وهیچ کاری هم نتوانستم انجام دهم تازه من تنهانبودم هرراننده ای بارآورده بوداین بلا به سرش رفته بوداینهم تن کیلومترخوب نتیجه می‌گیریم چون ما نه مدیری داریم نه تشکیلاتی داریم نه قدرتی برای دفاع ازحقمان داریم هرکه رسید توی سرمان می زندوحقمان راضایع میکندزحمت ازکامیوندار سرمایه از کامیون داران سود برای دلالان سودجویان باربری ها که تنها سرمایه شان یک میز یک صندلی یک کامپیوتر ویک پرینتراست آیا وقت آن نرسیده که مدیریت واداره امور کامیون داران رابدست خودشان بسپارید ؟

سلام واقعاجای تاسف داره واسه همه ی رانندگان زحمت کش واقعا این شغل ما شغل نیست هیچ درامدی نداره هرچی پیدامیکنیم باید به لاستیک و خرج ماشین بدیم امیدواریم این تن کیلومتر فراموش نشه دروغ گوییی نکنن مسول ها بسه عیبه