◄ تفاوت مزایای مختلف نمایندگان مجلس سوئد و ایران

اگرچه کشور سوئد یکی از کشورهای توسعه یافته با شاخص های اقتصادی عالی است اما با این حال  نمایندگان و مقامات سیاسی آن از مزایایی بسیار کمتر از مزایای سیاستمدران کشورهای فقیر برخوردارند.

به گزارش تین نیوز، آن چنان که در رسانه ها آمده، تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۰۶ میلادی ۱/۱۲۰۰ میلیارد دلار بود و تورم نیز در این کشور نزدیک به صفر درصد است. ۳۵ درصد از محصولات صادراتی این کشور را ماشین‌آلات تشکیل می‌دهد و بقیه شامل وسایل نقلیه موتوری، کاغذ و مشتقات آن، چوب، محصولات آهنی و فولادی و مواد شیمیایی است^.

روزنامه جمهوری اسلامی شرایط نمایندگان مجلس سوئد، یکی از کشورهای فوق پیشرفته دنیا را به شرح زیر برشمرده است:

– نه دستیار نه قهوه مجانی نه حقوق زیاد.

– این مجلس فقط سه خودرو دارد برای مناسبت‌های رسمی.

– انتظار این است که نمایندگان از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند.

– تا سال 1957 (1336) حقوق اصلاً دریافت نمی‌کردند، الان حقوقشان 40000 کرون سوئد است کمتر از حقوق یک معلم ساده!

– برای رفت و آمد، کارت بلیت اتوبوس و غیره سالیانه به آنها داده می‌شود.

– نمایندگان حق ندارند حقوق خود را بالاتر ببرند!

– فقط به نمایندگانی آپارتمان مسکونی داده می‌شود که ساکن استکهلم نبوده باشند.

– آپارتمان 45 مترمربعی بدون اتاق خواب جداگانه.

– دوست و فامیل‌شان حق ندارند شب را در آنجا سپری کنند، مگر اینکه هزینه اقامت آن شخص را بپردازند.

– در مجلس گارسون وجود ندارد، هر نماینده هزینه غذای خودش را می‌پردازد و ظرف غذای خودش را می‌شوید.

– نماینده دستیار ندارد، منشی ندارد، خودش برنامه‌های کاری خود را تنظیم می‌کند و تلفن‌هایش را جواب می‌دهد.

– اگر تاکسی کرایه کند انتظار اینست که نزدیک‌ترین مسیر را انتخاب نماید.

– مجلس اشتراک رسانه‌های مهم‌تر کشور را دارد و همه رسانه‌ها برای نمایندگان رایگان است که مشترکاً استفاده کنند.

– اگر بخواهند سفر کاری بروند باید ارزانترین گزینه مثلاً کوپه ارزان‌تر قطار را انتخاب کنند.

– برای سفر خارجی حداکثر 50000 کرون معادل 5400 دلار حق دارند هزینه کنند.

– هیچ گونه پرداخت حقوق مادام‌العمر ندارند بلکه فقط تا دو سال بعد از پایان دوره نمایندگی به شرط اینکه ثابت کنند که به دنبال کار بوده‌اند می‌توانند تا وقتی کار گیر بیاورند معادل 85 درصد حقوق نمایندگی‌شان را دریافت کنند.

– سیاستمداران محلی که اصلاً حقوق دریافت نمی‌کنند چون کار سیاسی محلی کار عمومی محسوب می‌شود و حقوق ندارد.

این معنای واقعی خدمت به خلق است! حالا اگر شرایط مجلس ایران هم این گونه بود، بازهم کسی حاضر بود میلیاردها تومان خرج کند که نماینده مجلس شود؟!