◄ انحصار در پی سیستم سنتی حمل و نقل جاده ای
سیستم حمل ونقل جاده ای در ایران سنتی است. حدودا ۹۸ درصد مالکیت آن شخصی است و با توجه به عدم مدیریت صحیح درگذشته و حال، ناوگان جاده ای از تنوع زیادی خصوصا`ازنظر سنی برخوردار است.
اصولا بازارگاه ها در به حداقل رساندن فاصله ها در بعد زمانی نقش بسزایی دارند. این بازارگاه ها به تناسب تقاضای روزافزون جامعه و پیشرفت تکنولوژی جزء مقتضیات زمان حال محسوب می شوند. همان طور که هر ابزاری بسته به نحوه استفاده، دوسویه عمل می کند بازارگاه ها هم از این قاعده مثتثنی نیستند.
برای استفاده بهینه از بازارگاه ها، وجود زیرساخت مناسب و دانش استفاده از آن جزء ضروریات است؛ اما سیستم حمل ونقل جاده ای در ایران سنتی است. حدودا ۹۸ درصد مالکیت آن شخصی است و با توجه به عدم مدیریت صحیح درگذشته و حال، ناوگان جاده ای از تنوع زیادی خصوصا`ازنظر سنی برخوردار است.
همچنین به لحاظ سوءمدیریت درگذشته و بدون در نظر گرفتن شاخصه های لازم درصد بالایی از رانندگان حمل ونقلی از سطح آگاهی پایین و ابتدایی برخوردارند که خود یکی از معضلات اصلی جامعه صنفی محسوب می شود. با توجه با نکات ذکرشده استفاده و بهره وری از بازارگاه درحال حاضر منحصر به درصد اندکی از جامعه صنفی خواهد بود که موجب بی ثباتی و بی عدالتی در حمل ونقل می شود.
درباره بی ثباتی نیز می توان گفت که طبق مصوبه ۲۰۹ عالی ترابری نرخ کرایه بر مبنای تن-کیلومتر قانونی و لازم الاجراست؛ اما زمانی که وارد اپلیکیشن یک بازارگاه عرضه بار می شوید اصلا توجهی به این اصل نشده و متقاضیان به هر قیمت پیشنهادی باید تن بدهند. در مورد بی عدالتی که توسط این بازارگاه ها شکل گرفته هم باید گفت که راننده ای از شهر محل سکونت خود باری به مقصد تهران حمل می کند.
کرایه حمل بار به صورت تعرفه و تن-کیلومتر از سالن اعلان بار محاسبه شده و قانونی است. برای مثال حمل بار از شیراز به تهران ۵ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است؛ اما زمانی که راننده به تهران می رسد و در بازارگاه به دنبال بار می گردد در بازارگاه باری به مقصد شیراز می بیند که هزینه حمل آن ۲ میلیون تومان است. این راننده چاره ای ندارد و باید بار را رزرو کند زیرا اگر این بار توسط این راننده رزرو نشود، توسط راننده دیگر که در کمین این بار است رزرو می شود.
درحالی که اصل کرایه همان ۵ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است اما نبود سالن اعلان بار و نوبت دهی، حق انتخاب بار مناسب را از راننده در شرایط رقابتی گرفته می شود و یک میلیون از کرایه که حق مسلم راننده هست بین شرکت حمل ونقل و بازارگاه تقسیم می شود . در چنین شرایطی به علت نبود زیرساخت مناسب، بازارگاه نقش واسطه و دلال را به صورت پیشرفته و غیرحضوری ایفا می کند. چنانچه زیرساخت مناسب نرم افزاری و سخت افزاری فراهم شود و همچنین امکان آموزش همگانی میسر شود و این طرح فراگیر و سراسر شود، امید می رود که حمل ونقل را متحول کرده و دربرگیرنده حقوق جامعه صنفی باشد.
