◄ چاره‌ای جز سرمایه‌گذاری و هزینه در بخش حملونقل نیست
از آنجایی‌که یکی از اهداف عالی اقتصاد مقاومتی در مواقع کمبود بودجه اولویت‌بندی پروژه‌هاست، بار دیگر با علم به محدودیت‌های مالی موجود از دولت و مجلس عاجزانه می‌خواهیم اگر به دنبال کاهش آمار مربوط به تلفات ناشی ازسوانح رانندگی هستید باید به فکر تخصیص منابع درخور به سازمان‌های مرتبط با این امر باشید.
وبلاگ حمید نجف- طی یکی دو سال گذشته، بارها به طرق مختلف از حساسیت‌های بودجه‌نویسی و نقش اساسی آن در رشد و شکوفایی کشور، اهمیت برنامه‌ریزی راهبردی برای نیل به اهداف کلان و رفع چالش‌های موجود و لزوم توجه و عنایت دولت و مجلس به بودجه دستگاه‌های زیر بنایی، عمرانی و حتی خدماتی و امدادی بسیار گفتند و گفتیم.
با علم به تمامی کمبودها و تنگناهای مالی از دولت عاجزانه خواستیم که از بودجه حوزه‌های مرتبط با صنعت حملونقل، نظیر سازمان راهداری و حملونقل جاده‌ای، راه‌آهن، حتی سازمان بنادر و دریانوردی و شرکت‌های فعال در بخش هوایی کم نگذارد، صنعتی که از یک سو مستقیما با جان و مال مردم سر و کار دارد و از سوی دیگر به نوعی دروازه گذار به سمت توسعه پایدار کشور تلقی می‌شود.
به دولت این نوید را دادیم که عایدات تمامی سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در این بخش به زودی و با بالاترین سود به کشور باز خواهد گشت، حتی از تاثیرات مثبت و مستقیم صنعت حملونقل بر سایر صنایع بسیار گفتیم و نوشتیم.
اسپانیایی‌ها ضرب‌المثلی دارند، تحت عنوان« برای پختن یک املت خوشمزه، حداقل باید یک تخم‌مرغ شکست» با این تفسیر که بدون صرف هزینه نمی‌توان به نتیجه مطلوب دست پیدا کرد. در زبان شیرین فارسی هم ضرب المثل‌های زیادی را می‌توان در این رابطه یافت، مثل « بی مایه فطیر است» که معمولا اساس این تمثیل‌ها موید آن است که گاهی افراد مجبور می‌شوند در تاکید یک اقدام بدیهی که متاسفانه مورد بی مهری و کم توجهی قرار گرفته است از نوع دیگری از کلمات و ادبیات بهره ببرند.
از آنجایی‌که یکی از اهداف عالی اقتصاد مقاومتی در مواقع کمبود بودجه اولویت‌بندی پروژه‌هاست، بار دیگر با علم به محدودیت‌های مالی موجود از دولت و مجلس عاجزانه می‌خواهیم اگر به دنبال کاهش آمار مربوط به تلفات ناشی ازسوانح رانندگی هستید باید به فکر تخصیص منابع درخور به سازمان‌های مرتبط با این امر باشید.
اگر به ایمنی و نوسازی ناوگان عمومی باور دارید، خواهان رفع نواقص نقاط پر حادثه در جاده‌ها یا نگهداری و حتی ایجاد راه‌های جدید جاده‌ای و ریلی هستید، بدون تعارف چاره‌ای جز سرمایه‌گذاری و هزینه در این بخش‌ها ندارید.
اگر بر این باوریم که راه‌ها به عنوان شریان‌های حیاتی کشور جزیی از سرمایه ملی ما به شمار می‌آیند، چاره‌ای جز صرف هزینه برای حفظ و نگهداری آنها نداریم. اگر خواهان امدادرسانی به موقع در شرایط برف و کولاک و باز نگهداشتن شریان‌های حیاتی کشور هستیم چاره‌ای جز خرید و تجهیز ناوگان به روز نداریم.
بیائیم صرفا یکسال بودجه عمومی را از حاشیه به متن منتقل کنیم و جریان بودجه محدود را به مسیر اصلی هدایت کنیم، اتفاق خاصی نمی‌افتد، قطعا سود و منفعت سرشار این اقدام پس از چند سال به کشور باز خواهد گشت.
