◄ الزامات ایجاد پارک لجستیک و بنادر خشک

وبلاگ بهروز فتحی: در سال‌های اخیر شاهد تلاش‌ها و برنامه‌های توسعه پارک‌های لجستیک، بنادر خشک و ... بوده‌ایم به‌طور مثال طرح اراضی 2700 هکتاری بندر شهید رجایی و بندر خشک درون سرزمینی و ...این‌ها در صدد ایجاد و توسعه پس‌کرانه‌های بندری بوده و هستند تا بتوانند کارایی و اثر بخشی بنادر و کلا لجستیک کشور را ارتقا بدهند.

ولی سوال اینجاست که آیا برای چنین کاری لازم است خود را محصور در چارچوب و منطقه خاص نماییم یا این‌که مفهوم لجستیک و نگاه ما به لجستیک و مناطق لجستیکی مهم است نه تعیین محدوده‌ای چند هکتاری. به‌طور مثال در خصوص بندر شهید رجایی آیا ساخت و ایجاد یک منطقه 2700 هکتاری برای اراضی پشتیبانی،  می‌تواند کافی باشد یا این‌که کل مناطق در محدوده  شهر بندرعباس باید به این اراضی منضم شود؟ 

این موضوع وقتی به وجود پتانسیل‌های موجود این شهر در زمینه‌های مختلف توجه می‌شود بیشتر نمود و اهمیت پیدا می‌کند. 

محدودسازی اراضی پشتیبانی به مثلاً 2700 هکتار به‌جای این‌که همه نقاط تولید یا تقاضای بار نه تنها در اطراف بندر عباس که حتی در کشور را هدف قرار دهد،  شاید یک اشتباه استراتژیک باشد و شاید تنها با چنین نگاه عمیق و گسترده‌ای به تعامل با بندر وجود اراضی پشتیبانی معنا و مفهوم خود را پیدا کند.

برای درک چرایی آن بهتر است به ضرورت وجود سه لایه استراتژیکی، میانی و عملیاتی در این خصوص توجه شود. میان لایه عملیات بندر است و لایه استراتژیک نیز کل نقاط تولید بار یا تقاضای بار هستند که لازم است یک لایه واسط بین آنها وجود داشته باشد که همان اراضی پشتیبانی و یا بنادر خشک یا شهرک‌های لجستیکی هستند. 

وجود هر سه لایه فوق برای هر طرح و برنامه بلند مدتی لازم است و صرف توجه به لایه عملیات و میانی چندان منطقی و متقن به‌نظر نمی‌رسد.