◄ کسی سراغ ندارید به داد ما برسد؟
از صبح که از خواب برمی خیزیم و راهی محیط کار می شویم اولین نگرانیمان این است که چگونه از کرونا در امان بمانیم؟
از صبح که از خواب برمی خیزیم و راهی محیط کار می شویم اولین نگرانیمان این است که چگونه از کرونا در امان بمانیم؟
با گذاشتن اولین قدم در خیابان ، همراهی موج جمعیت با اوج کرونا را می بینیم. در کوچه، خیابان، ایستگاه اتوبوس، ایستگاه مترو، ایستگاه تاکسی و ... راستی چگونه سفر کنیم که از گزند این بیماری دور باشیم؟
آیا ماسک زدن کفایت می کند؟ قطعا نه! آن هم ماسکی که شاید هرروز تعویض نمی شود و تا شکل و شمایلی دارد مورد استفاده قرار می گیرد.
اما چه کنند مردمی که ناچارند از طلوع آفتاب تا پاسی از شب دنبال یک لقمه نان حلال باشند؟ اگر نروند چه کسی عهده دار معیشت آنان خواهد بود؟ قطعا هیچ کس!
حالا که چاره ای نیست؛ کدام وسیله و کدام مسیر با خطر کمتری روبروست؟ تاکسی ها که دستور العمل سه مسافری را رعایت نمی کنند، معمولا چهار مسافر سوار می کنند و جایی برای فاصله ای اجتماعی باقی نمی ماند. اتوبوس ها هم به همین شکل. تاکسی و اتوبوس اندک است و مسافر بی شمار.مگرچند نفر خودروی شخصی دارند یا اصلا امکان این را دارند که با خودروی شخصی به محل کار بروند؟ که آن هم خود مصیبتی است که به ترافیک و آلودگی هوا ختم می شود.
ایستگاه ها و واگن های مترو هم جای سوزن انداختن نیست، اما جای کرونا هست. نه فقط صندلی ها پر است بلکه جمعیتی هم از سرناچاری به صورت فشرده ایستاده اند تا به مقصد برسند. بعضا در طول مسیر بحث و گفت و گویی هم شکل می گیرد و گاهی سرفه ای و خمیازه ای هم رد و بدل می شود که به انتشار این ویروس کمک می کند. کمبود ناوگان مسافربری موجب می شود تا آدم ها مهربانتر بایستند و هرچه مهربانتر بایستند لبخند چرکین کرونا نمایان تر می شود. در و دیوار وسایل نقلیه هم که نمایشگاهی است از سویه های جدید و قدیم کرونا و آنفلوآنزا و ...
هر روز موج تازه ای از بیماری می تازد و به قول شاعر:
دردا و دریغا که در این بازی خونین بازیچه ی ایام، دل آدمیان است.
به تازگی سویه اومیکرون پیشتازی می کند و طرح مکرر این پرسش لازم به نظر می رسد که: آیا راهی هست؟ آیا امیدی هست که ناوگان حمل و نقل افزایش یابد؟ آیا امیدی هست که شرایط برای قرنطینه فراهم شود؟ آیا امیدی به فرهنگسازی در خصوص بهداشت عمومی وجود دارد؟ کسی پاسخگو هست یا باید کمافی السابق بگذرانیم و بیمار شویم و دور از جان شما یکی یکی کم شویم؟ منتظر پاسخ می مانیم.
* خبرنگار