فرودگاه از چاه نفت درآمدزاتر است
وقتی فقط یک هواپیما در طول یک هفته بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار گردش پول ایجاد می کند واضح است که چرا می گوئیم فرودگاه از چاه نفت درآمدزاتر است .
این هفته یک بار دیگر (همچون هزاران ایرانی) مجبور شدم از فرودگاه امام تهران حدود ۲ ساعت به طرف جنوب رفته، چند ساعت در فرودگاه دوبی معطل شده و سپس مجددا همان دو ساعت را از جنوب ایران به سمت شمال کشورمان پرواز کرده تا نهایتا امکان سفر به آمریکا میسر شود.
دلیل این چهار ساعت « پرواز بی دلیل » و همچنین آن چند ساعت « ترانزیت بی دلیل در دوبی » این است که هیچ پرواز مستقیمی میان تهران و آمریکا نیست.
این بار هم بیشتر مسافران پرواز را شهروندان هندی تشکیل می دادند. مهندسان و مدیران هندی که در شرکت های فنآوری کار می کنند و برای سفر به سرزمین شان از فرودگاه دوبی استفاده می کنند. افرادی که قطعا « ترانزیت در تهران » می توانست امکان بهتری برای سفر آنها از هند به ایالات متحده باشد.
هواپیمای این پرواز، ایرباس آ-۳۸۰ است. هواپیمایی که رقیب بوئینگ ۷۴۷ محسوب می شود. هواپیمایی دو طبقه که ظرفیت ۶۱۵ صندلی مسافر را داراست و می تواند بدون توقف از دوبی تا نیویورک را پرواز کند. همین هواپیما در مسیری طولانی تر می تواند فاصله دوبی به سانفرانسیسکو (یا لس آنجلس/ سیاتل) را بدون وقفه ۱۵ ساعت روی هوا باشد.
۱۵ ساعت پرواز از دوبی تا کالیفرنیا، سپس چند ساعت توقف بر روی زمین (برای کارهای سوخت گیری/سوارشدن مسافرین جدید) و « مجددا 15 ساعت روی هوا » برای بازگشت از کالیفرنیا به دوبی!
این سوال مطرح می شود که « یک پرواز » این گونه چقدر درآمد برای هواپیمایی امارات دارد؟
با فرض اینکه ۸۰ درصد از صندلی های پرواز ایرباس از دوبی به نیویورک فروخته شود (که البته در عموم موارد تمام صندلی ها فروخته می شود ) و با فرض این که متوسط قیمت یک بلیت یک طرفه ۷۰۰ دلار باشد، عملا یک پرواز دوبی به نیویورک بیش از ۳۰۰٫۰۰۰ دلار گردش مالی برای هواپیمایی امارات ایجاد می کند.
یعنی یک «رفت و برگشت» این هواپیما ۶۰۰٫۰۰۰ دلار گردش پول برای امارات.
حال اگر فرض کنیم این هواپیما در طول یک هفته فقط ۲ بار این مسیر را طی کند، یعنی « یک هواپیما » معادل یک میلیون و ۲۰۰هزار دلار گردش مالی برای هواپیمایی امارات ایجاد می کند.
بله! فقط یک هواپیما و فقط یک هفته!
بدیهی است که « گردش مالی » با « درآمد » (سودخالص) متفاوت است، اما همه مدیران و آشنایان به مفاهیم بازارهای مالی در دنیای مدرن می دانند که وجود « گردش مالی » شرط اولیه حیات یک بنگاه اقتصادی است.
فرودگاه دوبی در سال گذشته ۶۶ میلیون نفر مسافر و ترانزیت هوایی داشته است.
وقتی فقط یک هواپیما در طول یک هفته بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار گردش پول ایجاد می کند واضح است که چرا می گوئیم فرودگاه از چاه نفت درآمدزاتر است.
این گزاش آسوشیتدپرس توضیح می دهد که فرودگاه دوبی در سال گذشته ۲۹ میلیارد دلار گردش مالی داشته که منتهی به حدود ۳ میلیارد دلار سود خالص شده است.
همین اعداد و ارقام را مشاوران اردوغان برایش فهرست کردند و همین نگاه باعث شد که ترکیه ظرف مدت چهار سال (۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲) چنان پول پاشی هنگفتی در پروژه فرودگاه جدید استانبول کند، که این فرودگاه بتواند رقیب جدی فرودگاه های دوبی و قطر شود.
همزمان با استانبول قطری ها هم بودجه هنگفتی صرف توسعه فرودگاه بن حمد کردند چون باور داشتند که در دنیای مدرن توسعه فرودگاهی به اندازه توسعه میادین نفت و گاز مهم است (و شاید مهمتر!).
واضح است که دولت ایران و دولت آمریکا سال هاست رابطه مستقیمی ندارند ولی سوالی که مطرح است این که آیا نمی توان از ظرفیت فرصت تجاری ترانزیت هوایی میان هند به آمریکا استفاده کرد؟
آیا نمی توان شرایطی را فراهم کرد که هزاران مدیر هندی که در آمریکا زندگی می کنند پولشان را به جیب اعراب (فرودگاه های قطر و دوبی) یا ترکیه (فرودگاه استانبول) نریزند؟
آیا هیچ راهی وجود نداشته و ندارد که امکان ترانزیت هوایی میان تهران و نیویورک (یا تهران و کالیفرنیا) برقرار شود؟
کشور قطر در سال ۱۹۷۱ تاسیس شده است. ایران ایر در سال ۱۹۷۴ (یعنی در زمان سه سالگی قطر!) هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ سفارش داده و پرواز مستقیم به نیویورک برقرار کرده بود.
این پرواز بلندترین پرواز غیرتجاری بدون توقف در دنیا بود که تا آن زمان انجام می شد. اما حال شرایط ما در منطقه حکایت این بیت حافظ شده:
سخن درست بگویم، «نمی توانم دید»
که مِی خورند حریفان و من نظاره کنم
کلام آخر این که به غیر از آن هزاران مدیر ارشد هندی در شرکت های مایکروسافت، اوبر، آمازون، گوگل، فیس بوک...، هزاران ایرانی تحصیل کرده در برترین مراکز دانشگاهی/ صنعتی آمریکا مشغول به کار هستند. چرا و به چه دلیل از چنین ظرفیتی چشم پوشی می کنیم؟
شاید باورتان نشود اما فرودگاه جدید استانبول در یک سال ده ها میلیارد یورو داشته است و بیش از هفتاد پرواز روزانه بین ایران و ترکیه رفت و شد دارند و میلیون ها مهاجر ایرانی و خانواده آنها تاثیر گذارترین مسافران در اقتصاد شرکت های هواپیمایی منطقه هستند و منافع ترکیه و دولت هایی در منطقه که شرکت های هواپیمایی قدرتمند دارند این است که دولت ایران روابط خوبی با آمریکا و اروپا نداشته باشد تا میلیاردها دلار درآمد از آسمان ایران را در تسخیر خود نگاه دارند.
* این مطلب در شبکه های اجتماعی منتشر شده و نویسنده آن مشخص نیست.
اینکه دولت تمام امکانات کسب درآمد از همه سکتورهای متوالی موجود در دنیا و ایران چشم پوشی کرده است انکار ناپذیر می‌باشد و همه کشورهای دونیا وخود ایرانی ها می‌بینند و میدانند ما ایرانیان چه فرصتهای شغلی و اجتماعی فرهنگی سرمایه‌گذاری را فدا کرده‌ایم و باید هم میکردیم چون خط مشی توسعه کشور مخالف کسب درآمد از هر راهی بوده است وما ایرانیان همچنان که شاهد هستید نیاری به این چنین درآمدها نداریم وثروت هنگفتی که در منابعی که خدا در زیر خاک وحتا روی خاک به ما ایرانیان پاده است زیاد هم مهم نیست این فرصت ها را به این آسانی از دست بدهیم چیزی طبیعی می‌باشد.ایا شما ایرانیان هنوز این موضوع را حالی نشده آید هم ملت ایران هم سیاست کلی نظام دشمنی با ترکها می‌باشد آذربایجان یا ترک های آسیای میانه و مخصوصاً ترکیه در صورتی که دولت و ملت نژاد پرست آریایی باید بفهمند دشمنی با ملتی که 60درصد جمعیت کشور ت از آن ملت است را چه جوری تبدیل به اصلی ترین واجب ترین سیاست وزارتخانه می‌کنید و دوستی با دومیلیون ارمنی را به 300میلیون ترک ترجیح می دهید و متاسفانه خیلی از کارشناسان باسواد ایرانی هر روز در روزنامه های ایران برعلیه ترک‌های آذربایجان و ترکیه مقاله مینویسند و دولت را تشویق به دشمنی ورقابت نادرست میکنند متاسفانه حالا کدام مسئول عاقل با ملت خودش دشمنی میکند تفکر
امارات روی فرودگاه سرمایه گذاری کرد موفق شد ترکیه هم همین کار را شروع کرده حاکمان .... ما هنوز دنبال این هستند که کاخ سفید را حسینه کنند و به این بهانه میلیاردها دلار از بیت المال سرقت کردند امان از ریاکاری
اگر مسولین کمی غیرت داشتند وبه گذشته وحال در همین مسائل فرودگاهی وحمل ونقل هوایی وزمینی ودریایی وترانزیت وتوریست توجه می‌کردند که چه فرصت‌هایی را از دست دادند الان باید خودکشی می‌کردند ولی آنان گویی که هیچ اتفاقی نیافتاده وکشور گل وبلبل است
روزی من در سال ۱۳۴۵ میخواستم از فرودگاه تهران یا همین فرودگاه امام خمینی برم انگلیس از چین روسیه و ژاپن آمده بودند و عکس میدانند که هواپیمای دور پرواز داریم تو کل دنیا فقط یک ایران بود اینگلیس و آمریکا اون موقع
ایرباس آ-۳۸۰ حدودا نیم ميليارد دلاره و با حساب کتاب این مطلب مثلا ماهی یک تا دو ملیون دلار سود خالصش میشه یعنی هر صد ملیونش سالی حدودا پنج ملیون میده که هیچ هم سود ده به نظر نمیاد