ضرورت توجه به پراکندهسازی در ساخت واحدهای مسکونی خیرساز
وبلاگ تین نیوز، عباس آخوندی | اگر برای نیازمندان، مسکن خیرساز در مجموعههای بزرگ ساخته شود، مشکلات اجتماعی متعددی برای آنها در پی خواهد داشت.
به نظر من میبایست در موقع ساخت مسکن از سوی خیران برای اقشار نیازمند، تا آنجا که ممکن است برای حفظ آبروی این اقشار، پراکندهسازی را در دستور کار قرار داده و از ساخت مجتمع مسکونی و مجموعهسازی مسکن خودداری شود. هرچهقدر واحدهای مسکونی خیرساز از یکدیگر پراکندهتر باشند، از نظر فرهنگی ـ اجتماعی مطلوبتر است.
اختصاص تسهیلات به خیران مسکنساز از دو جنبه قابل تأمل است، در اختیار خیران قرار دادن وام ارزانقیمت ساخت مسکن و پرداخت بخشی از سود این تسهیلات از سوی وزارت راه و شهرسازی موضوع مهمی است که ما در این وزارتخانه میتوانیم مقداری از پرداخت این سود را بر عهده بگیریم.
اما اینکه باید درباره بازگشت اصل مبلغ تسهیلات فکری اساسی و دقت نظر اعمال شود، بحث مهمتری است و من به شدت بر انجام آن اصرار دارم. باید کاری کنیم تا میزان سوخت اصل تسهیلات به صفر برسد و همه اصل پول به بانک بازپرداخت شود؛ چون از نظر اخلاقی صحیح نیست که پول بانک که متعلق به مردم است، بازگردانده نشود؛ در واقع با بازپرداخت نکردن اصل تسهیلات، دست در جیب مردم کردهایم.
البته میزان اراضیِ در اختیار وزارت راه و شهرسازی از نظر تفکیکی در اندازههای بزرگ هستند و نمیتوانیم برای ساخت تکواحدی آنها را در اختیار خیران قرار دهیم، به همین دلیل در تلاشیم با همکاری شرکت عمران و بهسازی شهری ایران، مقداری از اراضی موجود در بافت فرسوده را برای تکواحدسازی به خیران اختصاص دهیم تا بتوانیم با فروش اراضیِ در اختیارِ سازمان ملی زمین و مسکن، با استفاده از بخشی از درآمدهای آن، به خیران تسهیلات بدهیم؛ چون اگر برای نیازمندان، مسکن خیرساز در مجموعههای بزرگ ساخته شود، مشکلات اجتماعی متعددی را برای آنها در پی دارد.
من مطالعاتی در زمینه ساخت مسکن برای نیازمندان داشتهام. به عنوان مثال در انگلیس به این نتیجه رسیدهاند که مجموعههای مسکونی بزرگ برای نیازمندان نسازند. در این کشور انجمنهای خیریه با همکاری دولت در هر مجتمع ۳۰ تا ۴۰ واحدی، دو سه واحد را برای نیازمندان خریداری کرده تا محله فقرا ایجاد نشود و آن محله به عنوان محله «خیرسازنشین» شناخته نشود.
در انگلیس بعد از جنگ جهانی دوم خانههایی برای آوارگان جنگی ساخته شده بود که با وجود گذشت بیش از ۵۰ سال و تغییر مداوم مالکان آن واحدها، مردم با دید منفی به ساکنان آن خانهها نگاه میکردند؛ البته بر اساس گزارشات اعضای هیئت مدیره انجمن خیرین مسکنساز، این اتفاق در کشور ما برای واحدهای خیرسازنشین رخ نداده و در مواردی حتی به افزایش ارزش افزوده محله هم انجامیده است.
نه اینکه در محلات عیان نشین تهران و شهر های بزرگ مشکلات اجتماعی نیست بهتر است برای سوق دادن دارائی های مملکت به سمت طبقه سرمایه دار و اشرافی جامعه توجیه بهتری ردیف کنید.