طرح فضای مجازی و جفا به نیروهای مسلح
نیروهای مسلح دارای شان و منزلتی بسیار فراتر از آن هستند که شما بخواهید آنان را هزینه هدف های خوار بکنید.
برای اولین بار است که طرح «حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی فضای مجازی» پای نیروهای مسلح را به تمیشت امور اداری باز کرده است. حال آن که بنا به تصریح اصل شصتم قانون اساسی، اعمال قوه مجریه از طریق رئیس جمهور و وزراء است. این طرح نیروهای مسلح را رو به روی مردم قرار می‌دهد. این کار بزرگترین ظلم و جفا به نیروهای مدافع تمامیت ارضی و امنیت نظامی جمهوری اسلامی است که در جنگ تحمیلی رشادت ها و فداکاری های بی‌دریغ داشتند و ده ها هزار شهید تقدیم ملت کردند.
فارغ از آشفتگی بیش از حد این طرح و تشکیل کمیسیونی طی آن با ترکیبی از سه قوه که همه جور اختیارات دارد و منابع مالی فراوانی که بدون فرایندهای مشخص تخصیص و پاسخگویی روشن به هیچ مرجعی و بر خلاف قانون اساسی در اختیارش قرار می‌گیرد و در عین حال تحت امر رئیس جمهور به‌عنوان هماهنگ کننده قوه مجریه نیست و هم‌چنین، فارغ از دست‌آویزی به قاعده نکوهیده جرم‌انگاری که تنها باید در مواقع ضرورت و در جهت توقف و بهبود روندها و رفتارهای نابه‌هنجار به‌کاربسته شود و استفاده بی‌جا از آن بخش اعظمی از مردم را در دایره حقوق کیفری قرار می‌دهد و نتیجه آن نه تنها بهبود رفتار نیست که مجرم انگاشتن گروه عظیمی از ملت است و در پیِ خود، گسترش تخلف و امنیتی کردن جامعه، سلب آزادی و امنیت شهروندان را به همراه دارد. حقوق دانان اجماع دارند که اگر جرم انگاری بر اساس سیاستی معقول و منطقی و مبانی مستحکمی صورت نگیرد، نه تنها نتیجه مطلوب به دست نخواهد آمد، بلکه خود موجب پیدایش معضلات اجتماعی بسیاری خواهد گشت.
از همین نویسنده:
ما و 28 خرداد 1400
به این نکته نیز توجه داشته باشیم که طراحان این ایده عاجز از درک ابتدایی از ماهیت و روند پیشرفت فناوری و هوشمندسازی در جهان هستند. درست است که پیشرفت فناوری در این ساحت، جهانی از اطلاعات را در اختیار پدید آوردندگان و کنترل کنندگان این شبکه ها قرار می‌دهد و چنانچه از سکوی یک شهروند به آن نگاه کنیم یک جهنم اطلاعاتی را برای آحاد آدمیان فراهم می‌آورد. ولی واقعیت این است که ماهیت این فناوری خلق مسیل‌های سیل اطلاعات است و کسی نمی‌تواند جلوی حرکت سیل اطلاعات را در آنها بگیرد. پدیدآوردندگان می‌توانند بفهمند که سیل اطلاعات به کدام سو و چگونه در جریان است، ولی حتی نمی‌توانند روبه‌روی سیل بایستند. وقتی این شبکه‌ها و به‌عبارت دیگر پلتفورم‌ها شکل گرفتند، ماهیت آنها مستقل از آفرینندگان و پدید‌آورندگان آنها می‌شود. اشتباه طراحان این طرح این است که می‌خواهند در برابر حرکت و سیل جابجایی اطلاعات بایستند و این ناشدنی است. بی‌گمان این سیل آنان را در هم خواهد پیچید.
با تمام شرح فوق، نکته کانونی توجه نگارنده، هیچ یک از مسئله های پیش گفته نبود. چون اقلیتی که به قدرت رسیده از این دست طرح های شتاب زده و خام زیاد ارائه داده و بیش از این ارائه خواهد داد. هرچند هر یک از آنها هزینه های فراوانی برای این ملت به‌بار خواهد آورد لیکن، چون بی‌نتیجه هستند، نهایتا شکست خواهند خورد. مشکل این طرح درگیر ساختن بی‌مورد نیروهای مسلح که از شان اجتماعی والایی برخوردار هستند در طرحی که آشکارا بر خلاف مصالح ملی است و شکست آن پیشاپیش روشن است، می‌باشد. مشکل اصلی این طرح وارد ساختن نیروهای مسلح به فرایندهایی است که خارج از چارچوب دفاع ملی هستند و تنها بر اساس اغراض سیاسی طراحی شده‌اند می‌باشد. این قلم از سرفروتنی و ملت‌خواهی به افراد سرخوشی که سرمست از پیروزی بی رقیب هستند عرض می‌کنم که قدری به این کشور و این ملت رحم کنید و خدا را خدا را که نیروهای مسلح را وارد بازی‌های خود نکنید. نیروهای مسلح دارای شان و منزلتی بسیار فراتر از آن هستند که شما بخواهید آنان را هزینه هدف های خوار بکنید.
