روز حمل و نقل و خلق رویاهای آینده
حمل و نقل، امری نیست که تحت تاثیر هیچ جریانی و یا آمد و شد افراد مربوط و نامربوط متوقف شود یا از اهمیت آن کاسته شود. هر اندازه سیاستگذاران به دلیل ناآگاهی یا نابلدی یا بی علاقگی، نسبت به مسائل حمل و نقل بی اعتنایی کنند یا تغافل بورزند، فقط مشکلات را بزرگتر کرده اند و لاجرم با آثار آن مواجه خواهند شد.
26 آذر ماه امسال در فضای اندوه بار اجتماعی و ملتهب اقتصادی روزهای اخیر، به لحاظ عاطفی و احساسی حال و هوای متفاوتی دارد. انتصاب وزیر جدید راه و شهرسازی نیز آدمی را به تردید می اندازد که چه باید گفت؟
از سوی دیگر حمل و نقل، امری نیست که تحت تاثیر هیچ جریانی و یا آمد و شد افراد مربوط و نامربوط متوقف شود یا از اهمیت آن کاسته شود. هر اندازه سیاستگذاران به دلیل ناآگاهی یا نابلدی یا بی علاقگی، نسبت به مسائل حمل و نقل بی اعتنایی کنند یا تغافل بورزند، فقط مشکلات را بزرگتر کرده اند و لاجرم با آثار آن مواجه خواهند شد.
گردانندگان اصلی حمل و نقل رانندگان و شرکت های حمل و نقل، در آشفته بازار اقتصاد بی شکل و پیش بینی ناپذیر، با هزینه های سنگین تامین و نگهداری ناوگان، و جولان دلالان بی مروت، در مقایسه با حمل و نقل روز جهان، به ضعیف ترین سبک جابجایی کالا و مسافر تن داده اند و با این سیلی دردناک، صورت زندگی روزمره و جاری مردم را سرخ نگه داشته اند.
با بزرگداشت روز ملی رانندگان و حمل و نقل، ضمن ارج نهادن بر این تلاش های صبورانه و ایثارگرانه آنها، از همه تصمیم گیران محترم دعوت می کنم در کنار چالش هایی که روزانه با آنها درگیرند، در گوشه ای از ذهن خود برای ایران و حمل و نقل آن رویا پردازی کنند. آیا اصلا رویا و آرزویی برای آینده حمل و نقل دارند؟ اگر آری، سمت و سو و شتاب حرکت خود را در چه موقعیتی نسبت به آن ارزیابی می کنند؟
اگر نه، در عرصه حمل و نقل چه می کنند؟
ما به آویختن تصویر مطلوبی از آینده در پیش چشم و در ذهن نیاز داریم.
بیایید آرزوهایمان را برای آینده حمل و نقل کشور بیان کنیم.
در حوزه حمل و نقل جاده ای آروز می کنم؛
شرکت های توانمند با مالکیت ناوگان و معاف از مالیات بر ناوگان، مسئولیت پذیر در قبال صاحب کالا و حامی راننده، با اعتماد به نفس، با کلاس، آشنا به تمام حقوق و قوانین حرفه ای کار در دفتر شیک و تر و تمیز وصل به شبکه جهانی همکاران خودشان کار کنند و روز به روز بر تنوع و تعداد ناوگان ملکی خود بیفزایند و حتی به فکر صادرات خدمات حمل و نقل به کشورهای همجوار باشند.
آرزو می کنم رانندگان ما اگر مالک ناوگان هستند با اعتماد به شرکت ها و مشارکت سرمایه ای با آنها، دغدغه باریابی نداشته باشند و با خیال راحت به میزان ساعت استاندارد روزانه کار کنند و برای خودشان باشگاه های ورزشی و تفریحی و رفاهی عالی داشته باشند.
برای بخش مسافر آرزو می کنم شبکه سیر بر اساس راحتی مسافران و تصمیم و انتخاب سرمایه گذاران واقعی و بر اساس اصول برنامه ریزی علمی و فنی شکل بگیرد و به هر شعبده ای اسم شبکه سیر نگذاریم.
مسافران با رغبت سفر با ناوگان عمومی را بر سفر با خودروی شخصی خود ترجیح بدهند، چرا که در نقاط اتصال سفرهای درون شهری و برون شهری دغدغه تبادل را ندارند و برای انجام امورات تبادل پیش بینی های قابل قبول و مطمئنی شده.
لیست آرزوها طولانی است ... فعلا به همین مقدار بسنده می کنم و از متخصصان و شاغلان این صنعت ارزشمند دعوت می کنم لیست آرزوها را در حمل و نقل هوایی و دریایی و ریلی، و نیز حمل و نقل درون شهری و... کامل کنند.
گاهی نگاه به آینده و رویاپردازی درباره آن به اصلاح مسیر کمک می کند.
* کارشناس حمل و نقل
من به وزير جديد اميدوارم. اميد بي پايه را عرض نمي كنم. اميدواري بر پايه نگرش سيستمي كه آقاي بذرپاش دارد اين نگرش سيستمي و گذاشتن هر چيز در جاي خود مي تواند منشاء توفيقات خوبي داشته باشد. صحبتهاي ايشان در روز سه شنبه قبل در روز پژوهش در مركز تحقيقات مسكن را به دقت گوش كردم. هيچ اشتباه نداشت و چارچوبهاي معقول براي تحول را در خود داشت. نگرش به صنعت حمل و نقل كه ابعاد اين نگرش را توضيح داد. البته اميد به تحول يك شبه هم ندارم. چالشها و مشكلات بخش حمل و نقل متعدد، متنوع، عميق و مزمن است. بهرحال گرچه ادبيات فراخوان خانم فاريابي را قبول ندارم ولي برخي آرزوهاي خود براي بخش حمل و نقل را كه در دوره ميان مدت قابل انجام است را عرض مي كنم: 1- بخش حمل و نقل داراي سند راهبردي مصوب باشد كه حركت نهادها و اجزاي بخش و امكانات آن را همگرا نمايد. 2- شاخص هاي سنجش روند عملكرد و بهره وري بخش حمل و نقل و زيربخشهاي آن به صورت مصوب تعيين و مونيتورينگ شوند نه اينكه برخي مديران فقط براي نمايش خود شاخصي كه رشد كرده (يا حتي رشد نكرده و با جعل شاخص) مطرح و خود را موفق جلوه دهد. 3- اينكه طرح جامع حمل و نقل نهايي و مصوب و منشاء برنامه ريزي توسعه زيربنايي باشد. نه اينكه رفتار انفعالي و بي برنامه و اتلاف منابع داشته باشيم 4- اينكه واگذاري حداكثري فعاليتها به بخش غيردولتي به خصوص در حوزه ريلي با جديت دنبال و ركود 15 ساله در اين زمينه شكسته شود تا بهره وري زيربخش ريلي رشد داشته باشد. 5- با ملاحظه ارزش بي منتهاي جان انسانها برنامه ايمني حمل جاده اي با تحول انقلابي و بدون ملاحظه دلخوشي يا گلايه هاي رانندگان و توليدكنندگان ناوگان و پيمانكاران و مجريان پروژه هاي زيرساختي تا رسيدن با شاخصهاي معقول دنبال گردد. 6- شفافيت در واگذاري پروژه ها به پيمانكاران و توليد كنندگان و سرمايه گذاران به حدي برسد كه نه تنها رانتي نباشد بلكه شايعات آن نيز مسموع نباشد. 7- نظام مديريت كيفيت به نحوي پياده شود كه نمره كيفي هر پروژه و هر اداره يا دستگاه مشخص باشد (هرچند كيفيت بالا يا پايين باشد، نمره پروژه يا آن دستگاه معلوم باشد).
8- نظام مشاركت مناسبي براي جلب نظرات و سنجش ايده هاي متخصصين و كارشناسان در بخش حمل و نقل داير گردد تا از گم شدن افكار نوين و برجسته شدن نظر افراد بر حسب منصب پرهيز گردد.
حالا اگر از هشت آرزوي من (به ياد هشت بهشت سهراب) نصفش هم محقق شود نمره عالي برايش خواهم داد. چون صعوبت تحول را درك مي كنم.