◄ وقتی تشکل های اقتصادی همه کاره حمل و نقل کالای جاده ای جا زده شدند/ تسخیر کرسی های تصمیم گیری
تشکل اقتصادی کارفرمایی خود را متولی و همه کاره حمل و نقل کالای جاده ای جا زده اند و کرسی های تصمیم گیری را یکی یکی تسخیر می کنند.
یکی از موضوعاتی که اغلب توسط رانندگان ناوگان عمومی جاده ای مطرح می شود، لزوم ایجاد سندیکاهای کارگری به جای انجمن های صنفی است.
به گزارش تین نیوز، دلیل این درخواست نیز وجود سندیکای رانندگان شرکت واحد تهران و حومه و موفقیت این تشکل در سخت و زیان آور شناخته شدن شغل رانندگی اتوبوس درون شهری بیان می شود.
اما تفاوت سندیکاهای کارگری و انجمن های صنفی چیست؟
محسن متقین فعال بخش حمل و نقل جاده ای کالا، به این سوال در شبکه های اجتماعی پاسخ داده است.
محسن متقین گفت: سندیکای کارگری قابل ثبت در وزارت تعاون نیست . در قانون کار جمهوری اسلامی پس از انقلاب سال ۱۳۶۶، سندیکاهای کارگری و کارفرمایی صنفی در حرفه های مختلف و صنعت تبدیل به انجمن های صنفی شده است.
وی تاکید کرد: مشکل رانندگان کلمه سندیکا و انجمن نیست، سندیکای اتوبوسرانی تهران در حال حاضر فقط یک تشکل مجازی غیر مجاز است که وجود خارجی ندارد.
وی افزود: در حال حاضر هیچ تشکل سندیکایی کارگری در فصل ششم قانون کار به رسمیت شناخته نشده است.
این فعال بخش حمل و نقل جاده ای کالا خاطرنشان کرد: طبق تبصره ۴ ذیل ماده ۱۳۰ قانون کار کارگران هر واحد صنفی می‌توانند در قالب شوراهای اسلامی کار، انجمن های صنفی و کانون های مربوطه و نماینده کارگران تشکل صنفی داشته باشند.
او گفت: پس سندیکای کارگری در این کشور به رسمیت شناخته نمی‌شود و فعالیت برای تشکیل سندیکای کارگری یک فعالیت غیر قانونی و جرم محسوب می شود و سندیکای کارگران اتوبوسرانی تهران که در سال ۶۹ منحل شده و از سال ۸۴ با سه نفر به صورت مجازی وجود دارد.
متقین تاکید کرد: حمل و نقل متولی رسمی دارد (سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای کشور) اما مشکل این است که تشکل های رسمی نمایندگان کارگری رانندگان فراموش کرده اند که باید مطالبه گر باشند و حقوق صنف را از آنها بخواهند مطالبه گری باید اولین شاخصه آنها باشد.
وی عنوان کرد: دوم اینکه در جوامع کارگری ابزار قدرت تشکل های کارگری دست از کار کشیدن و کارفرما را زیر فشار گذاردن است وقتی اکثریت کامیونداران کشور خود مالک هستند چه در انجمن کارگری رانندگان باشند وچه در انجمن کارفرمایی کامیونداران، دیگر ابزار قدرتشان دست از کار کشیدن برای فشار به کارفرما نیست چون خودشان هم کارگر هستند و هم کارفرما و سرمایه گذار، پس اگر دست از کار بکشند اختلال در نظم عمومی کرده آند و قدرت حاکمه جلو آنها خواهد ایستاد.
این فعال بخش حمل و نقل جاده ای کالا اظهار کرد: مشکل این روزها، مشکل جدیدی است و آن اینکه اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی که مرکز تصمیم گیری کارفرمایان کشور و محل قدرت و پول و سرمایه است و در همه دولت ها از ابزارهای فشار سیاسی و سهم خواهی استفاده می‌کرده از حفره مقررات و قوانین استفاده و تشکل اقتصادی کارفرمایی را به پا کرده و خود را متولی و همه کاره حمل و نقل کالای جاده ای جا زده اند و کرسی های تصمیم گیری را یکی یکی تسخیر می کنند و کانون کارگری رانندگان با این ترکیب فعلی و عدم دانش کافی و ناتوانایی در افشاگری و نداشتن ابزار رسانه ای هیچ گونه عکس العملی برای حفظ جایگاه خود نکرده و نمی کند.
متقین ادامه داد: در طول دو سال گذشته با نوشته های مختلف که در تین نیوز منتشر شده است سعی در باز نمودن موضوع و روشنگری کرده ایم که ضروری است فعالان صنفی اطلاعات و دانش خود را در این مورد افزایش بدهند تا از شرایط و امکانات قانونی و رسمی موجود استفاده شود و متهم به کار خلاف قانون نشویم.
وی گفت: وزیر محترم راه و شهرسازی، شورای عالی هماهنگی ترابری کشور و سازمان راهداری باید یکبار دیگر توجیه شوند که این جامعه خودمالک که هم سرمایه و هم نیروی کار را یک جا دارند و این تشکل های صنفی و تشکل های اقتصادی با اسامی دهان پرکن، نماینده واقعی آنها نیستند و باید تکلیف خودشان را به عنوان متولیان دولتی حمل و نقل جاده ای روشن کنند.
متقین خاطرنشان کرد: پیشنهاد این است یک مدیریت به نام مدیریت تشکل های صنفی در سازمان راهداری و یا وزارت راه و شهرسازی که مسئولیت شناخت کامل و طبقه بندی تشکل ها وشناسایی حدود اختیارات آنها و حذف دخالت تشکل های موازی، ایجاد شود و این مدیریت فعالان صنفی مستقل و توانا را نیز شناسایی کند و از تجربیات آنها برای اصلاح روش های مدیریت حمل و نقل جاده ای بهره ببرد.
وی تاکید کرد: سازمان راهداری باید هدایت فعالیت برای تشکیل صندوق ذخیره و حمایت رانندگان کامیون کشور به منظور مدیریت امور اقتصادی و تامین نیاز عموم رانندگان کامیون کشور را در دستور کار خود قرار دهد.
