مقایسه ای با سه سال قبل!
اگر کابینه دولت پزشکیان فقط در حد موارد مذکور نسبت دولت سیزدهم ارجح باشد از «رای دادن» و تلاش برای موفقیت مسعود پزشکیان خوشحالم.
در عرصه سیاست ورزی ایده آلیسم یک بلاست. امر سیاسی یعنی تلاش برای رسیدن به شرایط بهینه (و نه آرمانی).
بخشی از انتقادات روزهای اخیر به وزرای پیشنهادی پزشکیان شگفت آور است! نگاهی کنیم به سه سال پیش در همین روزها و افرادی که برای دولت معرفی شده بودند:
محرابیان (وزارت نیرو):
حتی یک روز هم در وزارت نیرو کار نکرده بود. هیچ آشنایی با بدنه اداری بزرگ صنعت برق و مدیران حوزه آب وزارت نیرو نداشت. اما امروز، عباس علی آبادی در استخوانبندی وزارت نیرو بوده. مپنا را مدیریت کرده و «لااقل» وزارتخانه و مدیرانش را می شناسد. همچون محرابیان نیست که تازه باید اسامی مدیران ارشد وزارتخانه را از روی کاغذ حفظ کند.
محرابیان بعد از سه سال، تابستان امسال یک شبکه برق در معرض فروپاشی را تحویل وزیر بعدی می دهد.
رستم قاسمی (وزارت راه و مسکن):
حتی یک روز هم در وزارت مسکن کار نکرده بود. حتی یک روز! او آمد و بحث «ساخت یک میلیون مسکن در سال» را طرح کرد. ولی (امروز) فرزانه صادق در بدنه وزارتخانه کار کرده. «لااقل» قوانین شهرسازی و مدیران ارشد وزارتخانه را می شناسد.
فرزانه صادق بهترین گزینه برای وزارت راه و مسکن نیست. بله! می شد گزینه های بهتری هم یافت ولی رستم قاسمی کجا و یک مدیر «کارکرده در خود وزارتخانه» کجا؟
مهرداد بذرپاش (وزارت راه و مسکن):
بعد از مرحوم رستم قاسمی بذرپاش شد وزیر راه و مسکن!
از کجا؟ به استناد کدام تجربه؟ به پشتوانه کدام تحصیلات؟!
بذرپاش کاملا با قوانین شهرسازی و نظام مهندسی ساختمان بیگانه بود، و هیچ درکی از مفاهیم پایه طرحهای زیربنایی و محرک توسعه نداشت.
آنها که به مکانیزم انتخاب وزرای پزشکیان ایراد می گیرند، اینها را یادشان رفته؟
حجت عبدالملکی (وزارت رفاه):
این یکی فوق العاده بود! فردی وزیر معرفی شد که صحبتهای شگفت آور «خط تولید لامبورگینی در ارومیه» و «ایجاد شغل با یک میلیون تومان» را طرح کرده بود. امروز به جای حجت عبدالملکی فرد موجه و دانشمندی همچون احمد میدری معرفی شده.
حجت عبدالملکی حتی یک روز در وزارت رفاه کار نکرده بود در حالی که احمد میدری در دولت یازدهم و دوازدهم به عنوان معاون رفاه اجتماعی وزیر رفاه فعالیت کرده و به طور همزمان به سمت دبیر هیئت امنای تأمین اجتماعی منصوب شده است. او از سال ۱۳۹۶ ریاست کمیته آمار بخشی (شورای آمار) وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را نیز بر عهده داشته است.
احسان خاندوزی (وزیر اقتصاد):
فاصله بین خاندوزی با عبدالناصر همتی بدون شرح است.
خاندوزی کسی است که در مصاحبه با انتخاب گفته بود: «بحث FATF یک موضوع بسیار کم اهمیت در موضوع اقتصاد امروز کشور ماست. این یک آدرس غلط است که برخی مدام اصرار بر آن داشته و دائم از گروه ویژه اقدام مالی حرف می زنند.»
درک همتی از مشکلات بین المللی سیستم بانکی کشور ایران در سطحی واقع بینانه قرار دارد.
کابینه پیشنهادی پزشکیان بی عیب و نقص نیست. بدیهی است که می شد اشخاص توانمندتری برای برخی از وزارتخانه ها پیشنهاد کرد. مثلا احمد دنیامالی برای وزارت ورزش و جوانان مصداق «اَبعَدُ الاشخاص» است. ولی سیاست عرصه ایده آلیسم نیست.
اگر کابینه دولت پزشکیان فقط در حد موارد مذکور نسبت دولت سیزدهم ارجح باشد از «رای دادن» و تلاش برای موفقیت مسعود پزشکیان خوشحالم.
یک میلیمتر تفاوت و بهبود احوال هم ارزش تلاش کردن دارد. حجت عبدالملکی کجا و احمد میدری کجا؟
منبع: کانال تلگرامی یکی از هزاران حرف
