نقش برنامه‌ریزی مشارکتى در اداره شهرها
تحولات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دهه‌های اخیر باعث شده که فرایند برنامه‌ریزی از روش سنتی و امرانه، تک بعدی و بالا به پایین به یک روش مشارکتی چند بعدی تبدیل شود.
تحولات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دهه‌های اخیر باعث شده که فرایند برنامه‌ریزی از روش سنتی و امرانه، تک بعدی و بالا به پایین به یک روش مشارکتی چند بعدی تبدیل شود.
مدیریت شهری به طور ویژه از این قاعده مستثنی نبوده و روش‌های سنتی از بالا به پایین و تک بعدی دیگر جوابگوى مطالبات شهروندان یک شهر نیست.
شهرها کانون زندگی اجتماعی انبوه انسان‌ها بوده، بنابراین هرگونه برنامه‌ریزی و مداخله در آنها بدون مشارکت و همکارى مردمی ناموفق است.
برنامه‌ریزی مشارکتی یعنی خرد جمعی، بهره‌گیری حداکثرى از گروه‌هاى مختلف اجتماعی به خصوص نخبگان علمی و مدیریت شهری در عرصه‌های تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری.
مشارکت شهروندان یک شهر، تاثیرات گوناگونی بر فرایند تهیه و اجرای طرح‌های توسعه شهری دارد که به نمونه‌هایی از آنها اشاره می‌شود:
- ایجاد علاقه و اعتماد مردم به توسعه و پیشرفت شهر
- تقویت همبستگی اجتماعی
- استفاده بهینه از منابع و امکانات عمومی و خصوصی
- کاهش دیوانسالاری و تمرکز زدایی
البته مدل‌های مختلفی برای مشارکت مردمی در عمران و توسعه پایدار شهری وجود دارد که متناسب با برنامه‌های استراتژیک و مدیریتی یک شهر شکل عملیاتی خواهد گرفت.
هدایت اجتماعی، یادگیرى اجتماعی، برنامه‌ریزی مراوده‌ای و ... نمونه‌هایی از این مدلها هستند.
