◄ طراحی وسایل نقلیه ریلی با استفاده از بوژی ژاکوب
طراحی بوژی به روش ژاکوب یک روش عمومی طراحی بوژی بر اساس اصول ژاکوب است که به‌خصوص برای وسایل نقلیه ریلی سبک با عرشه کوتاه استفاده می‌شود.
طراحی بوژی به روش ژاکوب(1)، یک روش عمومی طراحی بوژی بر اساس اصول ژاکوب است که به‌خصوص برای وسایل نقلیه ریلی سبک با عرشه کوتاه مانند ترامواها، واگن‌های باری با عرشه پائین مانند واگن‌های مخصوص حمل کانتینر 2 طبقه و واگن‌های حمل‌و‌نقل عمومی پر سرعت استفاده می‌شود.
در این طرح 2 انتهای 2 واگن مجاور به یک بوژی مشترک متصل می‌شوند.
نحوه اتصال 2 واگن باری در یک بوژی ژاکوب:
مثال‌هایی از کاربرد بوژی‌های ژاکوب:
مزایا:
- واحد ریلی دارای نقطه ثقل پایین‌تر است که به پایداری آن کمک می‌کند.
- واحد ریلی فرمان‌پذیری بهتری دارد که نتیجه آن کاهش سایش چرخ‌ها و ریل‌ها و تمایل کمتر به خروج از خط است.
- وزن کمتر بوژی‌های ژاکوب در مقایسه با بوژی‌های معمولی
- ایمنی بیشتر به‌دلیل اینکه در حوادث ریلی با سرعت زیاد واگنها به‌صورت آکاردونی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و امکان انهدام واگنها و تلفات انسانی کمتر است.
وضعیت قرارگیری واگنها در سانحه قطار پر سرعت:
معایب:
- امکان جداسازی واگنها فقط در تعمیرگاه وجود دارد.
- کاهش بوژی‌ها به معنای افزایش بار محوری در مقایسه با وسایل ریلی مشابه است.
- به‌دلیل اینکه نقطه اتصال در 2 انتهای واگنها قراردارد، نقطه میانی واگن در قوس‌ها مقدار زیادی از مرکز ریل بیرون می‌ماند که در نتیجه نیاز به عرض بیشتر برای حاشیه امن ریل می‌باشد.
پی‌نوشت:
1- ویلهلم ژاکوب (Wilhelm Jacob) مهندس راه‌آهن آلمان( 1858تا 1942) در سال 1901 میلادی طرح بوژی ژاکوب را به‌نام خود ثبت کرد.
