◄ نقدی بر بخشنامه ابلاغی حذف ضرورت نوسازی ناوگان باری

سازمان راهداری در  بخشنامه ای (بخشنامه شماره 1401/01/16 با کمال تعجب و غافلگیری! پس از سه دهه (30 سال) تأکید و اصرار بر نوسازی ناوگان باری حمل و نقل عمومی جاده ای برون شهری، که متاسفانه باید اذغان داشت توفیقی در نوسازی طی این مدت حاصل نشد، دیگر نیازی به نوسازی ندید و نه تنها اصرار بر نوسازی را در این ابلاغیه حذف، بلکه ضرورت آن را نیز انکار و برداشته اند!

بیشتر بخوانید:

حمل و نقل کشور روزگار خوشی ندارد/ بخش نخست

سوال کارشناسان و اهل فن این است:

الف: با وجود بیش از 110 هزار دستگاه ناوگان باری فرسوده از 26 تا 50 سال به بالا از مجموع 365 هزار دستگاه، به چه دلیلی ضرورت نوسازی حذف گردید. آیا دیگر توجه خاصی به افزایش ایمنی عبور و مرور در کشور نیست؟

آیا ادامه مصرف بالای سوخت و انرژی توسط این ناوگان فرسوده به صلاح کشور است؟

آیا ارزبری قطعات و لوازم برای تعمیر و نگهداری دائم این حجم از ناوگان فرسوده و افزایش هزینه های عملیاتی در حمل و نقل این قدر بی اهمیت است؟

آیا افزایش آلودگی های زیست محیطی ناشی از تردد این ناوگان فرسوده، هزینه اندکی برای کشور محسوب می شود؟

آیا تصادفات بالا و هزینه های ناشی از آن با وجود این ناوگان فرسوده در حمل و نقل کاهش می یابد؟

آیا نوسازی ناوگان با این دلایل و دلایل دیگر ناگفته، هنوز به عنوان یک امر ضروری مطرح نیست؟

و...؟

ب: و یا دلایل دیگری باعث حذف ضرورت نوسازی ناوگان در حمل و نقل جاده ای شده است؟

از جمله:

آیا موانع و مشکلات اجرائی طرح های نوسازی و عدم مدیریت صحیح باعث حذف ضرورت آن شد؟

آیا هزینه های بالای نوسازی و کمبود منابع اعتباری و تسهیلات بانکی باعث حذف نوسازی گردید؟

آیا مکانیزم دشوار نوسازی، مشخصات و تعیین نوع ناوگان با فناوری روز و ویژگی های ناوگان نو و ناوگان فرسوده، و سرانجام آنها، باعث حذف ضرورت نوسازی شده است؟

آیا محدودیت واردات ناوگان نو و احیانا مشکلات و موانع تولیدات داخلی در کشور موجب حذف نوسازی شد؟

آیا عدم استقبال صاحبان ناوگان فرسوده از طرح های نوسازی دولتی باعث حذف آن از دستورالعمل ابلاغی شد؟

آیا قیمت های سرسام آور افزایش خرید ناوگان نو باعث حذف ضرورت نوسازی ناوگان شده است؟

آیا ورود بی رویه ناوگان به عرصه حمل و نقل عمومی جاده ای بدون حذف ناوگان فرسوده (با حجم 365000 دستگاه موجود)، دردسر جدی و جدیدی برای حال و آینده حمل ونقل ایجاد نمی کند و خواب رانندگان ناوگان را افزایش نمی دهد؟

آیا ناوگان فرسوده با توجه به هزینه های بسیار بالای تعمیر و نگهداری، مصرف بی رویه سوخت و انرژی، بهره وری پایین، عدم ایمنی عبور و مرور و .... کماکان بر استفاده آنها آن هم با همان کرایه و صف نوبت ناوگان نو و عرض اندام در حمل و نقل باید اصرار ورزید؟ این ناوگان فرسوده چگونه و تا چه زمانی و تا چه سن و سالی باید در حمل و نقل عمومی فعالیت نمایند؟

آیا ........

آنچه مسلم است، این است که حمل و نقل بدون نیروی محرکه قوی و ناوگان فعال و ایمن، یک کالبد مرده بیش نیست.

* کارشناس حمل و نقل