◄توانایی صنایع پیشرو داخلی، سکوی پرتاب فناوری هوایی
وبلاگ تین‌نیوز، عباس قربانعلی بیک | سال گذشته در مورد نیاز کشور به خرید تعداد چهارصد دستگاه هواپیمای مسافری با ارزش چند ده میلیارد دلار مطالب زیادی گفته و نوشته شد و اخیرا موضوع جمع آوری هواپیماهای فرسوده مورد توجه و زمینه اظهار نظرات موافقان و مخالفان قرار گرفته و بدتر از آن اینکه هدف این کار را امحای هواپیماها اعلام می‌کنند.
این واقعیت که بهره‌وری هواپیماها در شرکتهای هوایی ایران حدود یک سوم متوسط دنیاست هرچند توسط بسیاری از مدیران فقط به موضوع تحریم نسبت داده می‌شد این نگرانی را ایجاد می‌کنند که با رفع تحریم و ایجاد فضای باز اقتصادی، حمایت‌های افراطی برای بدهکار کردن مجدد منابع محدود کشور در این زمینه به عمل آید.
نامه اخیر نمایندگان جمهوری خواه کنگره آمریکا و هشدار به شرکت هواپیماسازی بوئینگ نسبت به همکاری با ایران و رویکرد کنگره و دولت آمریکا در اعمال تحریم‌های جدید و غیر متعارف علیه اشخاص و شرکتهای ایرانی پس از اجرایی شدن برجام و با بهانه‌های مختلف مبین آینده نگران کننده‌تری برای خریدهای مستقیم تجهیزاتی مانند هواپیما از آمریکا و حتی اروپاست بویژه با توجه به وابستگی بسیار شدید و شکننده این ناوگان به قطعات یدکی.
با یک نگاه به تجربه نیم قرن گذشته که موجب تحولات شدید و سریعی در صنعت هواپیمایی و خطوط هوایی دنیا شد و مشاهده وابستگی روزافزون کشورهایی مانند امارات، ترکیه و ... به محصولات گران قیمت تولیدی توسط چند شرکت محدود و انحصاری و از سوی دیگر آثار اقتصادی و اجتماعی این صنعت در زندگی روزمره مردم بهتر میتوان به ضرورتها و نیازهایی که اهمیت این رویکرد را تقویت می‌کنند (بویژه برای ایران) پی برد.
هرچند در نوشتار دیگری اولویت به مراتب بالاتر توسعه قطارهای سریع السیر نسبت به خرید هواپیما اشاره شده اما با فرصتهایی که توسعه بخش هوایی برای کشور ایجاد می‌کنند باید بررسی‌های بیشتری برای یافتن راهکار مناسب با شرایط کشور و منطبق با سیاستهای اقتصاد مقاومتی شود، یکی از این روشها که غالبا توسط شرکتهای خصوصی واقعی در سطح جهانی اجرا می‌شود جایگزینی و بروزرسانی سیستمهای کلیدی و حساس مانند توربینها و ارتقای سیستم ناوبری است که در صنایع دیگر با عمر طولانی و سرمایه گذاری اولیه سنگین متداول است.
در حالی که متوسط عمر بازنشستگی هواپیماهای نظامی در آمریکا بالای ۴۰ سال و عمر حداکثر در مواردی به بیش از ۶۰ سال میرسد و با وجود مزایای فراوان این رویکرد در کاهش هزینه و سرمایه‌گذاری اولیه و هزینه‌های بهره‌برداری و تجربیات کشورهای پیشرفته در این زمینه به نظر میرسد به موازات خرید تعداد محدودی ناوگان جدید باید برای برنامه ریزی بازگشت هواپیماهایی که مدت‌ها به دلیل نبود خدمات پشتیبانی خوب و تامین قطعات به موقع آنهم توسط شرکتهای دولتی تدابیر بهتری توسط مسئولان دولت انجام شود که با خبر اخیر وزیر محترم راه و شهرسازی از برنامه نوسازی 138
هواپیما طی پنج سال آینده امید به تحقق یک گام اساسی در راستای اقتصاد مقاومتی افزایش یافت.
باید توجه داشت این روش که در صنایع بزرگ مانند نیروگاهها، پالایشگاهها، پتروشیمیها با عنوان revamping و در انواع مختلف وسایل حمل و نقل با عمر طولانی مانند هواپیما، کشتی و قطار با عنوان retrofit یا Upgrade از کارهای بسیار تخصصی محسوب شده و توسط شرکتهای پیشرو مانند زیمنس، جنرال الکتریک و ... مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با توجه به توانایی صنایع پیشرو داخلی از جمله مپنا، صنایع هوایی و شرکتهای دانش بنیان در طراحی و ساخت بسیاری از قطعات توربینهای هوایی و سابقه طولانی در بازسازی و ارتقای سیستمهای قدیمی همچون توربین و سیستم ناوبری به نظر میرسد میتوان از عناد شرکتهای آمریکایی به عنوان یک سکوی پرتاب ارزشمند در جهش فناوری هوایی بهره برد.