◄ غفلت بزرگ موسسه های آموزشی و دانشگاه های دریایی
نظام تعمیر و نگهداری ماشین آلات بر روی کشتی ها، با ضعف ها و ایرادات بزرگی همراه شده و این یعنی ریسک های عملیاتی شناور از منظر نوع، کمیت و کیفیت افزایش یابد.
عدم دانش و مهارت کافی اکثر خدمه کلیدی شناورها از کم و کیف محتوای نقشه های پایپینگ یا لوله کشی و ابزار دقیق مرتبط با سیستم های مختلف کشتی و نیز نقشه های سازه یا ساختمان کشتی یا به طور خلاصه عدم توانمندی ایشان در خواندن و تحلیل نقشه های ذکر شده در کنار عدم دانش و مهارت شان در خواندن دستورالعمل ها و کتابچه های تعمیراتی سازندگان تجهیزات که به زبان انگلیسی می باشد، موجب شده تا نظام تعمیر و نگهداری ماشین آلات بر روی کشتی ها، با ضعف ها و ایرادات بزرگی همراه شود. و این یعنی ریسک های عملیاتی شناور از منظر نوع، کمیت و کیفیت افزایش یابد.
بی توجهی به محتوای این نقشه ها تا جایی پیش رفته که مسئولان کلیدی کشتی و کارکنان زیر مجموعه شان به ویژه در بخش موتورخانه، در نگهداری و حفاظت نظام مند و لازم از این نقشه ها و یا بهتر بگویم این اسناد مهم کشتی، چندان که باید دغدغه ای نداشته باشند !!
از طرفی متاسفانه اغلب بازرس های موسسه های رده بندی، بازرس های کنترل بندر و نیز ارزیابان خسارت هم در زمان انجام انواع بازرسی از کشتی ها به دلیل دانش و مهارت اندک شان در خواندن نقشه ها و کتابچه های فنی موجود روی کشتی، به این مهم توجه چندانی ندارند!! حتی اغلب دریانوردان در خواندن و تحلیل نقشه ایمنی و کنترل حریق کشتی دچار چالش های اساسی هستند در حالی که عدم تسلط نفرات کلیدی کشتی ها بر محتوای کتابچه تعادل کشتی، نقشه های پایپینگ و سازه کشتی یکی از دلایل اصلی غرق شد بسیاری از شناورهای غیرکنوانسیونی است.
این غفلت موجب می شود تا: ۱)- نگهداری و تعمیرات تجهیزات و ماشین آلات کشتی علمی و اصولی انجام نپذیرد. ۲)- هزینه های نگهداری و تعمیرات در فاز بهره برداری افزایش یابد. ۳)- ریسک های فرایند تعمیرات به درستی شناسایی نشوند. ۴)- عیب یابی و ارائه راهکار برطرف نمودن عیوب در کوتاهترین زمان و با دقت بالا انجام نپذیرد. ۵)- در زمان داک یا تعمیرات زیرآبی شناور، شاهد افزایش ریسک، زمان بر شدن تعمیرات، افزایش هزینه ها و کیفیت پایین کار انجام شده باشیم.
و اما در راستای رفع این چالش یا نقص مهم چه باید کرد ؟ موسسه های آموزشی دارای مجوز از اداره دریایی کشورها یا تحت نظارت دولت های صاحب پرچم و حتی دانشگاه های فعال در رشته های عرشه و مهندسی کشتی و نیز موسسه های رده بندی و اداره دریایی کشورها به منظور تقویت دانش و مهارت کارکنان، فراگیران و دانشجویان شان در بخش های زبان انگلیسی و نیز خواندن و تحلیل نقشه های پایپینگ، سازه و ایمنی و حریق، باید از مدرسین توانمند در این رشته ها بهره ببرند و در آزمون های پایان دوره (آزمون های کتبی و شفاهی)، دانش و مهارت فراگیران در این زمینه های مهم و کلیدی بطور جدی راستی آزمایی گردد و نیز پس از قبولی در آزمون و طی مدت اشتغال به کار، دانش و مهارت کارکنان در قالب برگزاری دوره های آموزشی در حین خدمت، به روز شود.
* مدرس و بازرس دریایی
درود بر استاد عزیز آقای محمد علی بیگی
به نکات مهمی اشاره نمودید. دستمریزاد. همین کاستی ها علت اکثر حوادث دریایی است که باید سازمان بنادر و موسسه های آموزش دریانورد به آنها توجه ویژه ای داشته باشند. متاسفانه تا به حال که اینگونه نبوده !! شاید پس از انتشار این یادداشت خوب، اوضاع بهتر شود.
با سلام و احترام
قبل از هر چیز باید تشکر کنم از نویسنده نکته دان این موضوع. باید از آقای مرزبان مدیر کل امور دریانوردان سازمان بنادر پرسیده بشه که چگونه موسسه های آموزشی که از سازمان بنادر مجوز برگزاری دوره های شایستگی مطابق با کنوانسیون STCW را دارند ممیزی می شوند ؟ دریانوردی که موارد گفته شده در یادداشت آقای علی بیگی را بلد نیست چرا باید روی کشتی کار کنه ؟ به اعتقاد من که ۲۰ سال است در صنعت دریایی فعال می باشم، خروجی دانشگاه های دریایی و موسسه های آموزشی دریانورد به هیچ وجه قابل قبول نیست. چرا باید به دریانوردی که قادر به خواندن و فهم کتابچه تعادل کشتی و نقشه های سازه و لوله کشی نیست مدرک شایستگی بدهند !؟ مدیرماشین های اکثر شناورهای غیر سولاسی، زبان انگلیسی بلد نیستند چه برسه به خوندن منوالهای دستگاه ها و نقشه ها.