ضرورت تغییر شهردار

آنان که پیگیر نوشته های من هستند به خوبی می دانند طی سه سال گذشته و از زمانی که دولت و شورای شهر و شهردار جدید آمده اند، به دلایلی در نقد شورای شهر و شهرداری تهران به صورت تفصیلی چیزی ننوشته ام. شاید همه نوشته هایم بیش از چند مورد معدود و کوتاه نباشد. در حالی که در نقد دولت و سیاست های آن فراوان نوشته ام. اکنون نیز بر همین شیوه هستم مگر این که تغییر ویژه ای رخ دهد. به همین دلیل می خواهم نکته ای را خطاب به اعضای محترم شورای شهر تهران بنویسم. 

خلاصه اش این است که آقای شهردار را تغییر دهید هر چند او باید خودش تا کنون استعفا می داد ولی حالا که استعفا نداده است شما باید اقدام کنید.این کار را برای حفظ اعتبار و آبروی نهادهای عمومی از جمله شورای شهر و شهرداری تهران باید انجام داد. مسأله کارآمدی (اگر اصولاً کارآمدی داشته باشد که تا کنون در شهرداری تهران پیگیر جدی آن نبوده ام) فرع بر اعتبار است. 

رفتاری که آقای شهردار در فعالیت های انتخاباتی و بویژه در مناظره ها و در مواجهه با آقای پزشکیان رئیس جمهور منتخب در پیش گرفت، وهن نهاد شهرداری و شورای شهر تهران است. آن برخوردها و تهدیدها و خلاف واقع گویی ها و حضور پوششی و تاکید بر ماندن تا آخر در انتخابات، در عین حال که همه می دانستند وی نامزد پوششی است و کناره خواهد گرفت، اعتبار شخص را به شدت تنزل داد و این تنزل اعتبار به نهادهای مرتبط با او نیز سرایت و منتقل خواهد شد. 

شاید کسی به دلایل شخصی بخواهد چنین اعتباری را چوب حراج بزند. مشکلی نیست این تصمیم شخصی خودش است ولی انتقال آن به نهاد عمومی به معنای تضییع حق مردم است. اگر هم خودش متوجه این تضییع حق نیست شورای شهر باید اقدام کند.

چنین استعفاهایی در جوامع توسعه یافته بسیار متداول است. مسئولین مربوط حتی هنگامی که متهم به سوءرفتار می شوند و پیش از پذیرش و قطعیت یافتن اتهام نیز از مقام خود استعفا می دهند تا مبادا جایگاه حقوقی آن پست و مقام قربانی بی اعتمادی مردم شود. در اینجا حتی هنوز هم حاضر نشده اند که از این رفتار نادرست خود عذرخواهی کنند. عذرخواهی نکرده اند، بلکه حتی کوچکترین توضیحی برای رفتار ناپسند خود نداده اند و از آن مهمتر این که به دیدار رییس جمهور منتخب نیز رفته اند. 

اطمینان دارم که آقای پزشکیان همان گونه که در مناظره ها مقابله به مثل نکرد و با اخلاق حسنه از رفتار طرف های مقابل چشم پوشی کرد در این دیدار هم چنین رفتاری داشته اند ولی این امر رافع مسئولیت طرف مقابل نیست. آقای شیخ حسین انصاریان در یک توصیه اخلاقی از آقای پزشکیان خواستند که از رفتارهای رقبای خود چشم پوشی و گذشت کنند که هم توصیه ایشان بجا بود و هم موافقت و تایید آقای پزشکیان درست بود. 

ولی بحث کنونی ما در سطح فردی و اخلاقی نیست. بلکه مسئله امری سیاسی و اجتماعی و در سطح حقوق و مطالبات عمومی است. در واقع شهردار تهران حتی اگر عذرخواهی هم کند باز هم رافع مسئولیت او نیست و باید استعفا دهد و اگر نداد شورای شهر باید اقدام کند. در غیر این صورت مردم رفتارهای او را مورد تایید شورای شهر هم تلقی خواهند کرد.

کسی یا کسانی که حتی در این اندازه به نیازهای مخاطب و شهروندان توجه ندارند و آنها را محترم نمی شمارند چگونه ممکن است که آنها در مقام شهرداری و شورای شهر مفید باشند؟ بخش هایی از سخنان نامزدهای پوششی در مناظره ها در تاریخ سیاسی ایران خواهد ماند. شورای شهر اگر خود را نماینده مردم و خیرخواه آنان می داند وظیفه دارد که به صورت قاطع و سریع اقدام به استیضاح و برکناری کند.

متاسفانه باید بگویم که فضای عمومی ایران بسیار سیاست زده است. هر حرفی زده شود اول می بینند که چه کسی می گوید؟ اگر از جناح سیاسی مقابل باشد فوری نفی و رد می کنند. از طرف خودشان هم زده نمی شود چون امکان حرف زدن برای خودی ها را فراهم نمی کنند بنابر این ممکن است تعبیر سیاسی از این نوشته من شود. ولی اصولگرایان ساکن در خیابان بهشت بهتر است حداقل یک بار چنین ذهنیتی را از خود دور کنند بلکه دستاوردهای مفید آن را ببینند. از ما گفتن بود. با استیضاح شهردار چند پله ارتقا پیدا خواهید کرد.