◄آیا احمقها به بهشت می‌روند؟
|
در این بین البته مشتی افراد بی شرف هم هستند كه دوربین به دست مشغول رصد حركات مردمند و كوچكترین رخدادی را دزدكی به تصویر می كشند و برای خود شیرینی در كانالهای بی هویت تر از خود قرار می دهند؛ این احمقها فكر نمی كنند كه تصویری كه آنان برای چند لحظه خندیدن ودیگر بهره‌برداری نشر می دهند می تواند چه تبعات بزرگی برای آن افراد حتی خانواده آنان به دنبال داشته باشد ؛ شاید نادانتر از این افراد ما باشیم كه به راحتی این محتویات مزخرف را بین خود دست به دست می كنیم و خواسته و ناخواسته وارد بازی خطرناك ؛ بردن آبروی مردم می شویم.
آیا این افراد درك نمی كنند كه در صورت شیوع این بیماری ممكن است سوژه بعدی شبكه های اجتماعی خواهر و مادر خودشان باشند؟
آیا این دوستان نمی‌دانند كه محتوای فاسدی كه آنان روانه این فضا می كنند می‌تواند به فاصله چند كلیك ساده به دست خواهر و مادر و همسر و فرزند خودشان برسد؟
آیا این عده نمی فهمند كه آلودگی این فضای مجازی تا چه اندازه می تواند در انحطاط اخلاقی مردم یك كشور نقش داشته باشد؟
آیا درك نمی‌كنند كه نهایتا زندگی در یك جامعه آلوده می تواند چه صدمات جبران ناپذیری برایشان به بار آورد؟
در این بین البته اقلیتی هم هستند كه بر اساس شاخصهای تخصصی مورد نظرشان با تشكیل گروهها و كانالها ی مختلف به تبادل اخبار و تعاملات فكری مشغول هستند كه متاسفانه از بعد فراوانی در برابر دو گروه دیگر در اقلیتند؛ هر چند بعضی از اعضای این گروهها هم یا سرگرم مجیزگویی بالا دستان هستند یا تخریب آنان؛ به هر حال آنچه بسیار قابل تامل است بهره گیری صحیح از این فن آوری در جهت افزایش آگاهی های اجتماعی و كمك در رفع چالشهای فضای واقعی زندگی ماست نه آلوده ساختن و دامن زدن به چالشهای بیشتر و بزرگتر برای مردم و كشور.
دبیر شورای عالی فضای مجازی گفته "روزانه حدود یك میلیون و 200 هزار مطلب در این فضا نشر پیدا می‌كند"
فكر می كنید چند درصد از این مطالب برای جامعه و فرزندان ما مفید است و چه بخشی از آن حاوی چرندیات و مطالب غیر اخلاقی؛ افزایش و كاهش این درصد ها نه به دولت مربوط است و نه مدیران؛ همه بستگی به نوع عملكرد تك تك ما دارد؛ دیگر خود دانید.
تین‌نیوز| وبلاگ حمید نجف-فلاسفه تعاریف مختلفی برای جهل و نادانی بشر دارند كه بدترین نوع آن جهل مركب است؛ این نوع جهل گونه ای از نادانی است كه شخص نسبت به آن آگاه نیست؛ می‌پندارد كه می داند در صورتی كه نمی داند؛ این شكل از جهل به نوعی خطرناكترین آن هم به حساب می آید چراكه این افراد به واسطه قرار گرفتن در این شرایط هیچگاه به سراغ كامل كردن آگاهی و كسب دانستنی‌های جدید نمی‌روند؛ چون خود را نسبت بر همه چیز آگاه می‌دانند؛ این افراد دقیقا همان كسانی هستند كه راه نا صواب را با افتخار طی میكنند.
با این مقدمه كوتاه امروز قصد دارم تلنگری به خود و بعضی دیگر از هم وطنانم بزنم كه این روزها صدای حضور پر رنگشان در شبكه های مجازی گوش فلك را كر كرده است.
كاربران؛ ادمین های گروه ها؛ سوپر گروه ها و كانالهای ریز و درشت تلگرامی؛ دوستانی كه بعضا برای جذب بیشتر مخاطب از همه چیز خود می گذرند وگاهی برای پذیرش چند كاربر بیشتربه سادگی شرافت و انسانیت خود را زیر پا می گذارند.
اگر كمی به عقب بر گردیم و به تاریخچه ایجاد این شبكه های اجتماعی مراجعه كنیم در می یابیم كه میل به ایجاد زندگی اجتماعی و همگرایی در ما؛ همچون بعضی از حیوانات امری ذاتی و طبیعی است از این رو این گرایش در تشكیل نطفه اولیه شبكه های اجتماعی نقش بسزایی داشته است؛ پیوند و تداوم این زنجیره هم در دنیا از طریق مشاركت و علاقمندی به تعاملات گروهی و رسیدن به اشتراكات انسانی در موضوعات مختلف تقویت شده است.
این بستر با هدف پیوند دادن عمیق تفكرات انسانی و به منظور ایجاد وحدت و یكپارچگی و تلاشی جمعی برای مقابله با چالش‌ها و ناهنجاریهای ریز و درشت اجتماعی ایجاد شده؛ هدفی كه بعضی از ما امروز به نوعی آن را به حاشیه رانده‌ایم و به جای ترویج اخلاق و فرهنگ صحیح این امكان را به محلی برای نشر تفكرات پوسیده خود و بسط ناهنجاریهای اجتماعی جدید بدل كرده ایم.
كاربران امروز این شبكه ها در كشور را می توان به چند دسته تقسیم كرد.
برخی از سیاسیون و طرفداران آنها كه به جای نشر اندیشه‌های خود این فضا را آلوده به تشدید اختلاف و دشمنی کرده‌اند و در این بین برای تخریب رقیب از هیچ چیز دریغ نمی‌كنند؛ میدان جنگی ساخته‌اند؛ كه سلاح آن تهمت؛ افترا و دروغ است؛ بعضی از این قشر برای كسب قدرت و یا حتی تداوم آن هر كاری میكنند آن هم جلوی چشم مخاطب میلیونی كه هر چند سال یكبار برای بقا نیازمند رای شان هستند؛ این دوستان فكر نمی‌كنند كه دود ناشی از این دعواها و تخریبها نهایتا به چشم خودشان خواهد رفت.
با این مقدمه كوتاه امروز قصد دارم تلنگری به خود و بعضی دیگر از هم وطنانم بزنم كه این روزها صدای حضور پر رنگشان در شبكه های مجازی گوش فلك را كر كرده است.
كاربران؛ ادمین های گروه ها؛ سوپر گروه ها و كانالهای ریز و درشت تلگرامی؛ دوستانی كه بعضا برای جذب بیشتر مخاطب از همه چیز خود می گذرند وگاهی برای پذیرش چند كاربر بیشتربه سادگی شرافت و انسانیت خود را زیر پا می گذارند.
اگر كمی به عقب بر گردیم و به تاریخچه ایجاد این شبكه های اجتماعی مراجعه كنیم در می یابیم كه میل به ایجاد زندگی اجتماعی و همگرایی در ما؛ همچون بعضی از حیوانات امری ذاتی و طبیعی است از این رو این گرایش در تشكیل نطفه اولیه شبكه های اجتماعی نقش بسزایی داشته است؛ پیوند و تداوم این زنجیره هم در دنیا از طریق مشاركت و علاقمندی به تعاملات گروهی و رسیدن به اشتراكات انسانی در موضوعات مختلف تقویت شده است.
این بستر با هدف پیوند دادن عمیق تفكرات انسانی و به منظور ایجاد وحدت و یكپارچگی و تلاشی جمعی برای مقابله با چالش‌ها و ناهنجاریهای ریز و درشت اجتماعی ایجاد شده؛ هدفی كه بعضی از ما امروز به نوعی آن را به حاشیه رانده‌ایم و به جای ترویج اخلاق و فرهنگ صحیح این امكان را به محلی برای نشر تفكرات پوسیده خود و بسط ناهنجاریهای اجتماعی جدید بدل كرده ایم.
كاربران امروز این شبكه ها در كشور را می توان به چند دسته تقسیم كرد.
برخی از سیاسیون و طرفداران آنها كه به جای نشر اندیشه‌های خود این فضا را آلوده به تشدید اختلاف و دشمنی کرده‌اند و در این بین برای تخریب رقیب از هیچ چیز دریغ نمی‌كنند؛ میدان جنگی ساخته‌اند؛ كه سلاح آن تهمت؛ افترا و دروغ است؛ بعضی از این قشر برای كسب قدرت و یا حتی تداوم آن هر كاری میكنند آن هم جلوی چشم مخاطب میلیونی كه هر چند سال یكبار برای بقا نیازمند رای شان هستند؛ این دوستان فكر نمی‌كنند كه دود ناشی از این دعواها و تخریبها نهایتا به چشم خودشان خواهد رفت.
دسته دیگر را سیل عظیم جوانان بخت برگشته‌ای تشكیل می‌دهد كه دغدغه‌ای جز اشتغال؛ كسب پول؛ گرایش به جنس مخالف و همچنین بطالت و وقت گذرانی ندارند ؛ كاربران این دسته معمولا جز دست به دست كردن مشتی جوك ؛ تصاویر مستهجن و حكایتهای غیر اخلاقی ندارند ؛ بدون آنكه به عمق كار خود واقف باشند؛ نسبت به ثبت انواع و اقسام چرندیات در كانال های خود و ارسال آن به گروه های دیگراقدام می كنند
در این بین البته مشتی افراد بی شرف هم هستند كه دوربین به دست مشغول رصد حركات مردمند و كوچكترین رخدادی را دزدكی به تصویر می كشند و برای خود شیرینی در كانالهای بی هویت تر از خود قرار می دهند؛ این احمقها فكر نمی كنند كه تصویری كه آنان برای چند لحظه خندیدن ودیگر بهره‌برداری نشر می دهند می تواند چه تبعات بزرگی برای آن افراد حتی خانواده آنان به دنبال داشته باشد ؛ شاید نادانتر از این افراد ما باشیم كه به راحتی این محتویات مزخرف را بین خود دست به دست می كنیم و خواسته و ناخواسته وارد بازی خطرناك ؛ بردن آبروی مردم می شویم.
آیا این افراد درك نمی كنند كه در صورت شیوع این بیماری ممكن است سوژه بعدی شبكه های اجتماعی خواهر و مادر خودشان باشند؟
آیا این دوستان نمی‌دانند كه محتوای فاسدی كه آنان روانه این فضا می كنند می‌تواند به فاصله چند كلیك ساده به دست خواهر و مادر و همسر و فرزند خودشان برسد؟
آیا این عده نمی فهمند كه آلودگی این فضای مجازی تا چه اندازه می تواند در انحطاط اخلاقی مردم یك كشور نقش داشته باشد؟
آیا درك نمی‌كنند كه نهایتا زندگی در یك جامعه آلوده می تواند چه صدمات جبران ناپذیری برایشان به بار آورد؟
در این بین البته اقلیتی هم هستند كه بر اساس شاخصهای تخصصی مورد نظرشان با تشكیل گروهها و كانالها ی مختلف به تبادل اخبار و تعاملات فكری مشغول هستند كه متاسفانه از بعد فراوانی در برابر دو گروه دیگر در اقلیتند؛ هر چند بعضی از اعضای این گروهها هم یا سرگرم مجیزگویی بالا دستان هستند یا تخریب آنان؛ به هر حال آنچه بسیار قابل تامل است بهره گیری صحیح از این فن آوری در جهت افزایش آگاهی های اجتماعی و كمك در رفع چالشهای فضای واقعی زندگی ماست نه آلوده ساختن و دامن زدن به چالشهای بیشتر و بزرگتر برای مردم و كشور.
دبیر شورای عالی فضای مجازی گفته "روزانه حدود یك میلیون و 200 هزار مطلب در این فضا نشر پیدا می‌كند"
فكر می كنید چند درصد از این مطالب برای جامعه و فرزندان ما مفید است و چه بخشی از آن حاوی چرندیات و مطالب غیر اخلاقی؛ افزایش و كاهش این درصد ها نه به دولت مربوط است و نه مدیران؛ همه بستگی به نوع عملكرد تك تك ما دارد؛ دیگر خود دانید.
