◄ بروکسل زیبا و جذاب
محمد نیکوفر در ادامه سفرنامه خود به سایر روش‌های اسکان ارزان و رایگان در اروپا پرداخته است.
وبلاگ محمد نیکوفر- من در بروکسل سه روز را در آپارتمان بسیار تمیز دوستان بلژیکی خود که در یکی از نقاط زیبای پایتخت قرار داشت، اقامت کردم. من قبلا این دوستان مودب و مهربان بلژیکی را در ایران میزبانی کرده بودم. در واقع من عضوی از گروه و وب‌سایت «وارم شاورز» هستم. وارم شاورز در تمامی قاره‌ها و تقریبا در اکثر کشورهای دنیا عضو دارد. این اعضا دوچرخه‌سوارانی هستند که علاقمند به میزبانی و میهانی در خانه اعضای وب‌سایت هستند. به واقع این دوچرخه‌سواران اعضایی را که مایل به سفر با دوچرخه هستند، در تمامی نقاط دنیا پشتیبانی می‌نمایند.
تعداد اعضای فعال وارم شاروز در ایران به 1000 عضو نمی‌رسد، اما وب‌سایت دیگری که به صورت کامل‌تر و فراگیر تمامی مسافران جهانی را با همان هدف پشتیبانی می‌نماید، «کوچ سُرفینگ» است. در واقع اعضای کوچ‌سُرفینگ دیگر محدود به دوچرخه‌سواران نیستند و شامل تمامی توریست‌های کشورهای مختلف خصوصا توریست‌های «کوله‌به‌پشت» می‌شود. شاید اکنون کوچ سُرفینگ حدود 10 میلیون عضو در سرتاسر دنیا داشته باشد.
از نکات جالب توجه دیگر در بروکسل رفتن به موزه خودروهای قدیمی بود. من حدود 2 ساعت را در این موزه جذاب گذراندم:
در این موزه بیش از 250 اتومبیل و موتورسیکلت قدیمی از تقریبا تمامی کمپانی‌های مشهور حضور دارند. خصوصا کمپانی‌های فرانسوی رنو و سیتروئن. محل آن در مرکز توریستی بلژیک و در کنار Parc du Cinquantenaire قرار دارد. من بازدید از این نمایشگاه را به همه علاقمندان تاریخ صنعت خودرو توصیه می‌کنم.
عکس فوق در کنار ورودی همان پارک توریستی و تاریخی و در جلوی درب موزه خودرو گرفته شده است.
نکات دیگر قابل توجه در مورد بروکسل این است که تعداد دوچرخه‌سواران در مقایسه با شهرهای هلند بسیار کمتر است. تعداد مسیرهای مخصوص نیز به همان نسبت کمتر است. از آنجا که مسیرهای مخصوص کمتر است و دوچرخه‌سواران در بسیاری از اوقات مجبور می‌شوند که از همان مسیرهای اصلی استفاده نمایند، از این رو بسیاری از آنان دارای جلیقه زرد رفلاکس و کلاه ایمنی هستند. دوستان بلژیکی من گفتند که همین تعداد مسیر مخصوص هم با فشار گروههای غیردولتی طرفدار محیط زیست ایجاده شده و حدود 10 سال پیش در حد صفر بوده است. آنها امیدوار بودند تا از همین طریق تعداد و کیفیت آن در آینده بهتر شود.
من متوجه شدم که این مسیرها در مرکز شهر و پیرامون ساختمان پارلمان اروپا و خیابان‌های اطراف آن دارای شرایط و وضعیت بهتری هستند.
اما آیا می‌توان امیدی به رشد چشمگیر تعداد دوچرخه‌سواران در شهرهای ایران داشت؟ به نظر می‌رسد مسئولان اراده جدی در این مورد ندارند. اما سازمان‌های و تشکیلات مردمی چه کاری می‌توانند انجام دهند:
نقش این سازمان‌های و تشکیلات ناچیز نیست، اما تنها با تشویق مردم با طرح سه‌شنبه‌های بدون خودرو، ساختن مسیرهای جدید، ... کافی نیست. همانگونه که قبلا نیز متذکر شدم بدون یک برنامه کامل حمل‌ونقلی از طریق اجرای سیاست قیمتی امکان تغییر اساسی در الگوی حمل‌ونقل و یا مقابله با آلودگی هوا و ترافیک وجود ندارد. سازمان‌های مردم‌نهاد باید به اهمیت و تاثیر این سیاست‌ها بر بهبود و ضع ترافیک و آلودگی هوا توجه عمده کنند. این سازمان‌ها باید دولت و مسئولان را تحت فشار و قبول مسئولیت بیشتر در موضوع آلودگی هوا و سیاست‌های تاثیرگذار ترافیکی کنند.
بسیاری از کشورهای پیشرفته به درجاتی با مشکل ترافیک خصوصا در مناطق مرکزی شهرها و نیز آلودگی هوا روبرو بوده‌اند، اما تقریبا هم به یک الگوی واحد رسیده‌اند که باید بیشترین تاثیر را با استفاده از الگوی قیمت و مالیات ایجاد و البته در کنار آن نباید از سیاست‌های تکمیلی نیز غفلت کرد.
باید برای مقابله با آلودگی و هدررفت سوخت و فروش آن با قیمت نازل و نیز دادن موافقت اصولی به کارخانجات مونتاژ و یا تولید موتورسیکلت و نیز خودرو به بهانه ایجاد اشتغال جدید نظر اساسی صورت پذیرد. برای همه اینها باید برنامه‌های جامع‌الاطراف و همه جانبه‌نگرانه از نو طراحی شوند.
به عنوان مثال حدود نیم تا یک قرن پیش شهرهای اصفهان و یزد به داشتن دوچرخه‌های بسیار شهره بودند. اما امروز حتی در همین شهرها هم چندان اثری از آن الگو نیست، نیز متاسفانه با الگوی بسیار ناهنجاری مواجهیم که نه تنها چهره شهرها را نازیبا کرده است، که خود به یکی از عوامل مهم آلودگی تبدیل شده است. ذیلا منظره‌ای یکی از مناطق مرکزی شهر تهران را ملاحظه کنند، تصویر خود گویای واقعیت امروز شهرهای بزرگ و نازیبای ایران است!
