◄ چند پرسش و یک توصیه در خصوص مصوبه حمایتی دولت از گردشگری و تفریحات دریایی
آیا حمایت هایی همچون کاهش هزینه روزانه شناورهای مسافربری و تفریحی به میزان ۳۰ تا ۴۰ درصد، موجب توسعه صنعت دریایی کشور خواهد شد!؟
هیئت وزیران در تاریخ چهارم خرداد ۱۴۰۱ مصوب کرد؛ ۸۰ درصد سوخت مصرفی شناورهای مسافربری و تفریحی (بدون در نظر داشتن پرچم آنها) با نرخ یارانه ای و ۲۰ درصد باقی مانده بر اساس بازار رقابتی منطقه تامین شود.
هدف از اجرای این مصوبه؛ کاهش (۳۰ الی ۴۰ درصدی) هزینه های روزانه شناورهای مسافربری و تفریحی و در نتیجه پیشگیری از افزایش قیمت بلیت مسافر و نیز رونق این کسب و کار از محل جذب سرمایه گذاری های جدید (اقتصادی نمودن این کسب و کار برای مالکان یا اجاره کنندگان شناورهای مسافربری) توامان افزایش تمایل به سفرهای دریایی بین مردم و نیز رونق اشتغالزایی در این بخش و در نهایت توسعه دریا محور کشور بیان شده است.
سوالاتی که مطرح می شود:
۱- چرا باید این حمایت صورت می گرفت؟ دلایل آن از منظر تصمیم سازان و تصمیم گیران دولت چیست؟
۲- پیوست عدالت در این مصوبه کجاست و محتویات آن چیست؟
۳- حمایت های سازمان بنادر و دریانوردی به عنوان نهاد حاکمیتی در بخش های دریا، بنادر و سواحل جمهوری اسلامی ایران در مقوله توسعه گردشگری و مسافرت های دریایی چه مواردی است؟ یا به بیانی دیگر سهم سازمان بنادر در توسعه گردشگری و سفرهای دریایی چه ها و به چه میزان است و چگونه اجرا و نظارت می شود؟
۴- اجرای طرح حمایت از طریق اختصاص ۸۰ درصد سوخت یارانه ای چگونه اجرایی و نیز چگونه کنترل و پایش می شود ؟
و اما یک پیشنهاد یا توصیه؛
ظرف یک ماه، داشبورد یا سامانه تحت وب مدیریت حمایت های دولت از گردشگری و مسافرت های دریایی طراحی، راه اندازی و در دسترس مردم قرار گیرد.
مشخص شود که چه تعداد شناور شامل این مصوبه می شوند؟ مشخصات عمومی آنها چیست؟ هر شناور با کاربری گردشگری، تفریحی و مسافربری طی ۲۴ ساعت چه میزان سوخت مصرف کرده و در چه مسیرها و به چه تعداد تردد داشته اند؟ در این داشبورد مشخص گردد اجرای این طرح چه دستاوردهایی برای رونق گردشگری و مسافرت های دریایی ایران داشته است؟ که برای این مهم می بایست شاخص هایی از قبیل نرخ اشتغالزایی مستقیم و غیر مستقیم، نرخ بهره وری دارایی های ذینفعان (شناورها، اسکله ها و ترمینال های مسافربری، نیروی انسانی)، نرخ تعداد مسافر و گردشگر، نرخ جذب سرمایه گذاری های داخلی و خارجی، نرخ رضایتمندی گردشگران و مسافران از خدمات دریافتی، نرخ رضایتمندی نیروی انسانی شاغل در این زنجیره، درصد پیشرفت در مسیر رسیدن به اهداف توسعه دریا محور، درصد توجه ذینفعان به سیاست های کلی توسعه دریا محور، درصد پیشرفت در مسیر اقدامات ذکر شده مرتبط در بخش دریایی سند تحول دولت مردمی و ... ذکر گردد و در نهایت مردم باید بتوانند هزینه و فایده اجرای این گونه حمایت های دولتی را رصد و ارزیابی نمایند.
و اما یک سوال پایانی! آیا این گونه حمایت های دولت (کاهش هزینه روزانه شناورهای مسافربری و تفریحی به میزان ۳۰ تا ۴۰ درصد) موجب توسعه صنعت دریایی کشور خواهد شد!؟ به چه میزان؟ آیا راهکارهای دیگر از جمله افزایش بهره وری و یا ارتقای کارآیی زیرساخت های فیزیکی فعال در زنجیره گردشگری و مسافرت های دریایی اولویت بالاتری نسبت به این مصوبه نداشته اند؟ آیا ارائه تسهیلات برای خرید شناورهای مسافربری و نیز باری از محل وجوه اداره شده سازمان بنادر و یا از محل طرح های حمایتی صندوق توسعه صنایع دریایی موفق آمیز بودند؟ اگر چالش هایی در این دو مسیر وجود داشتند آیا برای چالش ها راهکار ارائه گردید و اجرای آنها موفق آمیز بود؟ به راستی پیشران های توسعه صنعت حمل و نقل دریایی چیست و اولویت بندی آنها چگونه است؟
* کارشناس حمل و نقل
