◄ منصب حکومتی، کسب قدرت یا وسیله خدمت!
وبلاگ فریدون اروجلو-اگر سیاست را تدبیر مدن یا اداره ومدیریت بر جامعه بنامیم دوره کوتاه زمامداری امام علی (ع) پس ازپیامبراسلام (ص) بی شک ارزشمندترین میراث نظری و گرانبهاترین تجربه عملی درعرصه اندیشه وعمل سیاسی است.
علاوه بر ویژگیهای شخصیتی وجایگاه معنوی، امام علی(ع) درمدت بیست وسه سال ازآغازبعثت تا رحلت پیامبر(ص) به عنوان نزدیکترین همراه و یاورایشان در فراز و فرود جامعه نوپای اسلامی به ایفای نقش پرداخت؛این روزها که رقابت برسر کسب قدرت وتصاحب کرسی‌های انتخابات در شوراها و ریاست جمهوری بین اشخاص وجناح‌ها متاسفانه عاملی برای تخریب افراد و منافع ملی کشور قرار گرفته بد نیست نگاهی گذرا داشته باشیم به سیره ائمه اطهار وعلی (ع) دراین زمینه:
از منظر اهل بیت وعلی (ع) قدرت و منصب ابزاری برای «برقراری عدالت » و «احقاق حق » و نابودی «باطل» و برپا ساختن دین خدا است.
آنان منصب دولتی و ریاست را به دیده «شکار» و «لقمه چرب» و «سفره آماده» نمی نگرند . از این رو، در واگذاری سمت و منصب و مدیریت به تشنگان قدرت سخت پرهیز می کردند . آنان هرگز برای رسیدن به قدرت، خدعه، خیانت نمی کردند بلکه آنرا وسیله‌ای برای خدمت به مردم قرار می دادند.
مطالعه تاریخ زندگی پیامبر صلی الله علیه و آله نشانگر این است که پیامبر صلی الله علیه و آله در روزگاری که در مدینه قدرت بزرگی پدید آورده بود، تمام سعیش برقرار ساختن عدالت و احیای ارزش های الهی و انسانی بود و هرگز به منصب و قدرت به عنوان یک هدف نگاه نمی کرد، بلکه آن را ابزاری می دانست برای هدف مذکور .
علی علیه السلام نیز اساسا علت پذیرش خلافت را بر هم خوردن عدالت در جامعه اسلامی شمرد و فرمود:
«اگر نه این بود که جمعیت بسیاری گرداگردم را گرفته و به یاری ام قیام کرده اند - و از این نظر حجت تمام شده است - و اگر نبود عهد و مسئولیتی که خداوند از دانشمندان (هر جامعه) گرفته که در برابر شکم بارگی ستمگران و گرسنگی ستم دیدگان سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را رها می ساختم و از آن صرف نظر می نمودم و آخر آن را با جام آغازش سیراب می‌کردم . (آن وقت) خوب می فهمیدید که دنیای شما (با همه زینت هایش) در نظر من بی ارزش تر از آبی است که از بینی گوسفندی بیرون می آید .»
همچنین می فرمود: «بار خدایا، تو می دانی آنچه از ما سرزد، نه برای هم چشمی بود و نه رقابت در قدرت و نه خواستیم از این دنیای ناچیز افزون به چنگ آوریم، بلکه می خواستیم نشانه های دین تو را، که دگرگون شده بود، بازگردانیم و بلاد تو را اصلاح کنیم تا بندگان ستمدیده ات در امان بمانند و حدودی که تعطیل شده بودند جاری گردند .»
و به اشعث بن قیس، والی آذربایجان، نوشت:
فرمانداری برای تو شکار (و وسیله آب و نان) نیست، بلکه امانتی است در گردنت . آنکه تو را بدین کار گمارده نگهبانی امانت را به عهده ات واگذارده است. درباره رعیت حق نداری استبداد به خرج دهی .»
وخود حضرت ،وقتی به کوفه آمد، مسلمانان را جمع کرد و فرمود:
«این اموال من است و این غلام و مرکب من
اگر وقت رفتن از کوفه بیش از این بردم،
بدانید به شما خیانت کرده ام! »
پی نوشت:
1 - «لولا حضور الحاضر و قیام الحجة بوجود الناصر، و ما ا... .» نهج البلاغه، خطبه 3 .
2 - «اللهم انک تعلم انه لم یکن الذی کان منا منافسة فی سلطان و .....» (همان، خطبه 131).
3- «و ان عملک لیس لک بطعمة و لکنه فی عنقک امانة » (نهج البلاغه، نامه 5).
4- محمدبن سعید ثقفی، الغارات، ترجمه عبدالمحمد آیتی، ، ص 36 .
