کمبود هوا برای مردم / اصفهان هوا ندارد

جلسه بسیار مهمی در تاریخ پنجم دی ماه ۱۴۰۲ در فرهنگستان علوم ایران برگزار شد. فقط با نگاه به محتوای جدول که برای نخستین بار علنی شده است، آشکار می شود کیفیت هوای اصفهان چند سال است که از مرزهای فاجعه بار گذر کرده و آن گونه که علی حاجی مرادی برای نگارنده نوشته به عمد رسانه ای نشده و اغلب مردم اصفهان از آن آگاه نیستند!

با میانگیری از میزان آلایندگی پنج آلاینده، به دلیل خطرات جبران ناپذیر ذرات معلق نسبت به سایر چهار عامل آلاینده دیگر این مردم اصفهان بوده اند که در همه این سال ها خطرناک ترین هوا را تنفس کرده اند!

میزان ذرات معلق هوای اصفهان با عدد ۵۰۵۸۱ در برابر عدد ۷۵۰۸ شهر تهران، یعنی فاجعه ای خاموش که ۷ برابر بیشتر از پایتختی است که سه برابر اصفهان جمعیت دارد! چرا؟

تامل برانگیزتر آنکه از سال ۱۳۹۸ بر پایه همین پژوهش، بر لزوم جابجایی کارخانه های آلاینده از جمله فولاد، ذوب آهن، سیمان، ریخته گری ها و آجرپزی ها با سهم ۹۱ درصدی آلودگی ذرات معلق شهر اصفهان تاکید شده است، ولی دولت های دوازدهم و سیزدهم با ممانعت از هر گونه انتشار این داده ها، از اجرای این ضرورت طفره رفته اند. 

 وقتی مردم اردکان به خیابان ریخته و فریاد می زنند که هوای پاک حق مسلم ماست، به نظرم اصفهانی های شریف هم باید نشان دهند که نجات دهنده را باید در آینه دید و یک بار برای همیشه نسبت به تراکم استقرار این حد افیونی از صنایع آلاینده، انرژی بر و آب بر اعتراض کنند. 

 تازه به نظرم مردم اصفهان، اراک، اهواز، اردکان، یزد، آران و بیدگل، کاشان، نظنز، اردستان، میبد و ... باید خدا را شکر کنند که به دلیل شدت تحریم ها و کمبود نقدینگی، بسیاری از طرح های آلاینده و آب بر مجال اجرا نیافته اند؛ وگرنه این  ناتدبیری می توانست حتی اردبیل، ساری، رشت، گرگان و ... را هم با کمبود هوا مواجه کند چه رسد به اصفهان.

وای بر ما اگر سکوت کرده و منفعل بمانیم و وای بر شما مدیران کمی تا قسمتی محترم که ناکارآمدی های مرگبار خود را زیر پوشش تحریم و دشمن و ابر دزدی و باد ربایی همچنان مخفی می کنید. یادتان باشد ماه هرگز و برای همیشه پشت ابر نمی ماند.

* فعال محیط زیست