ایران تاب تنگناهای بیشتر را ندارد
یران تاب تنگناهای بیشتر را ندارد، ایران عزیز زخمی و رنجدیده است. بچه های این مادر پیر هم کم آزار ندیده اند. بهر تیمارش همه باهم شویم. بهر مادر بچه ها مادر شویم.
از روزی که به کارزار انتخاباتی پیوسته و برای ایران دست به کار شدم، زمان درازی نگذشته است. ولی نگرانی برای میهن و ترس از میدان گرفتن احتمالی واپس گرایی اسباب این بود که کوششی به اندازه توان برای گذر از این تنگنای تاریخی به کار بسته واز امید برای آینده بهتر بگویم. بسیاری از کسانی که از میدان تحریم به صندوق روی آوردند نیز چون من بودند و یا من هم همگام آنها بودم.
در این دوران بسیار نوشتم و گفتم و برای شرکت با هرکس که می شد سخن گفتم و از ایران ورنجی که از کج فهمی برمردم می رود نالیدم و نالیدیم. از نشدن ها و نگذاشتن ها و دخالت ها گفتند و می گفتم اندکی بهبود در زندگی و اندکی فضای آرام تر برای زنان وبانوان هم غنیمت است و اینک فرصتی به دست آمده از دستش ندهیم. گفتند نمی شود گفتم بر می گردیم به خانه نخست.
کارزاری سخت و نفس گیر بود، در حالی با مخالفان شرکت در انتخابات همدل بوده و سخنشان را درک می کردم به میدان مبارزه با واپس گرایی می خواندمشان و ...
خوشبختانه این کارزار به پیروزی انجامید و دکتر پزشکیان به کاخ پاستور راه یافت.
اکنون که همه در اندیشه آراستن دولتند و سهم خواهان درصف پذیرش مسئولیت، بر آن شدم که ساده و بی آلایش سخنی را که از نخست با دوستان گفته بودم با همگان در میان بگذارم که در پانزدهم تیرماه ماموریت خودرا پایان یافته دانسته و به میدان نقد و نوشتن باز می گردم.
سهمی که من می خواهم انجام تعهد و عمل به پیمان است و کاری که در پیش خواهم داشت در کنار پشتیبانی، نقد است و گاه هشدار، چه شنیده شود و چه نادیده انگاشته شود. کمک به دکتر پزشکیان برای پیشبرد برنامه های اعلام شده مهمترین کاری است که باید با همت همگانی به سرانجام برسد. گشودن میدان برای جوانان رسالت پیران آزمون پس داده و کار کشته است. همه باهم شویم که راهی برای آشتی ملی باز شود، همه بکوشیم که پیوستگی ملی مبنای کار قرار گیرد. همه تلاش کنیم که ایرانیان ترک وطن گفته در آرزوی بازگشت و یا سفر به ایران نمانند.
سال گذشته در امریکا هرجا که رفتم با اندوه این مهاجران بیگناه با ترس ها و آرزوهای به هم آمیخته رو برو شدم. درنشست نمایندگان ادوار با رئیس جمهور پزشکیان هم گفتم با کمک رهبری راهی برای عفو همگانی بیابید. ایران تاب تنگناهای بیشتر را ندارد، ایران عزیز زخمی و رنجدیده است. بچه های این مادر پیر هم کم آزار ندیده اند. بهر تیمارش همه باهم شویم. بهر مادر بچه ها مادر شویم.
* یدالله اسلامی منتقد و نویسنده
